Od dwóch lat współprowadzę treningi dla rodziców nastolatków i młodych dorosłych z dysregulacją emocjonalną. Liczba dzieci, ale również rodziców potrzebujących wsparcia wzrasta w zastraszającym tempie. Trudno się dziwić. Natomiast dane są niepokojące.
W marcu 2021 roku niezależna organizacja non-profit FAIR Health opublikowała raport dotyczący zdrowia psychicznego. Raport wskazał wzrost samookaleczeń u nastolatków w wieku 13-18 lat o 334%. Dotyczy to tylko USA.*
Cięcie jest najczęstszą formą celowego samookaleczenia i stanowi do 80% przypadków
Chociaż istnieje wiele powodów, dla których młoda osoba może celowo się skaleczyć, takie zachowanie jest w dużej mierze nieprawidłowym mechanizmem radzenia sobie z wyrażaniem własnych emocji w bezpieczny i zdrowy sposób.Dotyczy to zarówno nastolatków, którzy deklarują, że nie są sobie w stanie poradzić z wewnętrznym bólem, jak i tych, którzy mają poczucie dysocjacji i chcą zacząć coś odczuwać
Co może być powodem samookaleczeń?
- Lęk lub stres
- Samotność i izolacja
- Prześladowanie lub odrzucanie
- Przeszła trauma
- Presja społeczna lub problemy interpersonalne
- Poczucie pustki w środku
- Uzależnienie od narkotyków, środków odurzających lub alkoholu
Cięcie może uzależniać
Ponieważ cięcie zapewnia tymczasową ulgę osobie, która to robi, więc ten sposób może uzależnić. Faktyczny ból spowodowany skaleczeniem powoduje uwolnienie endorfin - naturalnych środków przeciwbólowych organizmu - które mogą poprawić nastrój lub uczucie spokoju. Niestety, po jakimś czasie tolerancja na ból wzrasta, więc pojawia się potrzeba częstszego i mocniejszego samookaleczania się.
Co powinno zwrócić uwagę?
- Częste niewyjaśnione skaleczenia i blizny,
- Zadrapania na skórze,
- Chodzenie w długich rękawach, gdy na dworze jest gorąco,
- Częste bandażowanie lub korzystanie z plastrów,
- Posiadanie ostrych przedmiotów (np. żyletek) w swoim pokoju, plecaku lub torebce.
Jak reagować w przypadku cięcia?
Nie krzycz, nie obwiniaj. Pomyśl, że twoje dziecko nie potrafi inny sposób rozładować swoich emocji.
Daj wsparcie i powiedz, że zawsze może z tobą porozmawiać
Zaproponuj wizytę u specjalisty.
Powiedz o swoich obawach, np.: Ogromnie się o ciebie boję, nie chcę, żebyś się samookaleczał/a, ale rozumiem, że to na razie jedyna metoda, może poszukajmy innej, która też przyniesie ci ulgę.
Poszukaj terapii
Poszukaj terapii. Niektóre z proponowanych nurtów to:
- Dialektyczna terapia behawioralna (DBT): ten rodzaj terapii pomaga poprawić umiejętności radzenia sobie i obejmuje strategie uważności w celu radzenia sobie ze stresem i emocjami.
- Terapia poznawczo-behawioralna (CBT): Opierając się na założeniu, że nasze myśli kontrolują nasze emocje, CBT służy do identyfikowania i zmiany niezdrowych wzorców myślenia, które prowadzą do cierpienia.
- Terapia sztuką: ta metoda wykorzystuje różne formy sztuki, takie jak malowanie lub rysowanie, aby pomóc klientom wyrazić uczucia, które w innym przypadku mogą mieć trudności z wyrażeniem.
- Terapia schematów - odejście psychoterapeutyczne wywodzące się pierwotnie z terapii poznawczo-behawioralnej (CBT), integrujące w swoich założeniach podejście poznawczo-behawioralne, psychodynamiczne oraz terapii Gestalt.
Zadbaj o siebie i własne emocje !
Podczas Forum Przeciw Depresji mówiłam o tym, jak ważne jest nie tylko zadbanie o dzieci, ale również o pochylenie się nad własnymi emocjami. Rodzice, których dzieci cierpią z powodu depresji, samookaleczeń, stanów lękowych, samookaleczeń czy prób samobójczych - również doświadczają wielu, bardzo trudnych emocji.
Dlatego szukajcie również dla siebie wsparcia i pomocy. Jednym z miejsc jest Stowarzyszenie PTDBT, gdzie odbywają się bezpłatne 12 tygodniowe treningi dla bliskich osób z dysregulacją emocjonalną.
- podczas badania FAIR Health przeanalizowano dane styczeń - listopad 2020 r. W porównaniu z tymi samymi miesiącami w 2019 r.