Wyniki

U mnie przede wszystkim na ten moment to lęk i strach przed macierzyństwem i porodem i to powoduje stany depresyjne. Boję się panicznie też żeby dziecko było zdrowe. To wszystko mnie tak przytłacza że mam ochotę uciec tylko jak można uciec od ciąży, nierealne. Wyrzucam sobie że nie powinnam była...

Coś tam przeczytałam i chyba mam też to. Czyli w ciąży nie da się wziąć leków jak jest też ADHD?

ADHD jak to poznać że się ma, jak się objawia?

Odważna jesteś, ja na drugie się napewno nie zdecyduję, nie ma opcji. Ja jakieś większej traumy nie mam, chyba skłonności genetyczne i coś w dzieciństwie się podziało nie tak jak trzeba, niskie poczucie wartości też u mnie. Czyli leki muszą pod daną osobę pod pasować. A jeśli żadne nie pomogą...

Nie bałaś się decydować na drugie dziecko? Aż za pięknie to brzmi że po lekach tak wszystko wróciło do normy ale jeśli tak jest to też tak chcę, chcę znowu żyć, nie bać się, nie lękać. Choroby psychiczne to jest chyba najgorsze co może być. Takie mam rozmyślania że może niepotrzebnie na dziecko...

A to pierwsza Twoja ciąża? Ja to psychicznie masakra a fizycznie nie jest źle. Ale psychicznie to byłam w skrajnych momentach, na krawędzi, myśli już samobójcze. Miałaś też tak zanim wyszłaś z tego?

Ja 25 tydzień ciąży. Gdyby nie to że jestem w ciąży to nie zastanawiałabym się nad wzięciem leków. I jak znosisz ciążę?

Jesteś w ciąży teraz? Czyli leki pomogły Ci wyjść z tych ciężkich sytuacji?

Chciałabym poczuć ulgę w końcu, bardzo. A brałaś w ciąży leki?

Pójdę tylko mąż mi tu mówi że leki to nie jest dobre rozwiązanie, u niego w rodzinie brała osoba, że uzależniają i też otumaniają emocje. Nie wiem już co myśleć o tym wszystkim. Nie chcę żeby jakoś na dziecko wpłynęło. To jakiś koszmar jest to wszystko.

Ja mam cały czas a już 3 trymestr, jestem cały czas zlękniona, jedynie jak śpię to jest najlepiej. Jakbym wiedziała to chyba bym się nie zdecydowała, to jest jakaś masakra.

Właśnie boję się brać leki, chciałam do końca ciąży jakoś przetrwać. Czasem mam wybuchy, krzyczę, ataki paniki a lęki to cały czas mi towarzyszą a już 25 tydzień mija.

Chodzę do psychologa bo boję się brać leki w ciąży

Cześć. Zobaczyłam Twój wpis i musiałam napisać bo jestem w ciąży i martwię się co będzie jak się urodzi. Mam stany depresyjne i lękowe, płaczę, czasem reaguję emocjonalnie, nie wiem jak to się odbija na dziecku. Może możesz mi coś powiedzieć na ten temat. Wiem że wpis jest dawno ale może jednak...

Już mi mówił że toleruje bo w ciąży jestem ale ma nadzieję że jak urodzę to mi się odmieni.

Raczej będzie, chyba że ja będę nieznośna to będzie miał dość.

Dlatego zastanawiam się czy karmić piersią czy od początku zrezygnować chociaż szkoda pod względem kasy ale boję się że to mnie dobije dlatego chyba się zdecyduję na mm tylko znowu te brzuszkowe problemy u dziecka. Mam nadzieję że mąż będzie taki jak deklaruje bo mogą mu mówić że ja wystarczę do...

Chodzę na psychoterapię ale nie wiem czy cokolwiek mi pomoże bo za bardzo jestem świadoma ile tracę bezpowrotnie i to mnie dobija, może jeszcze leki mi pomogą po porodzie. Jeśli mówisz że po porodzie jest jeszcze gorzej to ja nie wiem czy to przeżyję bo wiem co doświadczyłam w tej ciąży, to było...

Ja to rozkminiam jak straciłam swoje życie i zaczyna się teraz tylko udręka a miałam tak lekko, spokojna głowa, wyspana, robiłam co chciałam i kiedy chciałam. Myślę sobie dlaczego ludzie decydują się na dziecko i nadal nie potrafię tego pojąć choć sama to zrobiłam 😏. Jedyna decyzja w życiu które...

Powiem Ci że nawet teraz jak jestem u mamy i te dzieci widzę i ile jest wokół nich roboty i kołowrotek cały czas, to frustruje mnie to ale zagryzę zęby i te parę pierwszych lat jakoś zleci. Wygodna jestem już, może wcześniej było inaczej ale już taki wiek że przyzwyczaiłam się do wygodnego życia...

Myślę że mężowi będzie zależeć na dziecku, mówił że zrobi wszystko żeby było dobrze i żeby być razem ale to tylko słowa a ja jestem dość nieufna ogólnie dlatego ciężko mi decyzje o dziecku było podjąć ale zaryzykowałam.

Dlatego chcę od teściowej uciec bo ona nad synkiem będzie się użalać i mną będą chcieli się wysługiwać, tym bardziej że sama służącą była bo mąż nic w domu nie robił. Nie wiem jak będzie, zobaczymy ale wszystko przewiduję, nawet niestety bycie samotną matką. Czasami żałuję bo byłabym wolna bez...

Nie gniewam się, doceniam takie słowa szczere od osoby obiektywnej. Myślę że kobieta kobietę zrozumie ale musi mieć takie bardziej podejście nie typowe jak matka polka bo trochę takimi się otaczam a widzę że Ty podchodzisz normalnie nie robisz z macierzyństwa wizji udręczonej, poświęcającej się...

Pewnie jakbym nie zdecydowała się na ciążę to nie przechodziłabym tego co teraz przechodzę i byłoby mi lżej ale może to mnie wzmocni. Pewnie jakbym mogła cofnąć czas to postawiłbym mężowi warunek o wyprowadzce od teściów zanim zdecydowałabym się na ciążę ale mądry człowiek po szkodzie. Nie...

U nas to podróże pasja więc nie wiem jak to będzie ale napewno w zwolnionym tempie bardziej wypoczynek o ile będzie to możliwe i wszystko w porządku z dzieckiem. Ja nie zamierzam wpędzić się w tą rolę matki polki która nic nie widzi poza dzieckiem bo znam osoby które wracały po 3 miesiącach do...

No wiele osób które są bardziej światowe i niezależne zdecydowały się na dziecko i zaskoczyły mnie tą decyzją bo dużo głównie podróżowały. Ja chcę wrócić do pracy jak najszybciej się da, wiadomo że jakiś czas muszę posiedzieć z dzieckiem ale mąż przejmuje moje macierzyńskie bo ja zaszłam w ciążę...

Właśnie ja mówię za dużo do bliskich i czasami myślę że się pogrążam bo później ktoś mi powie,, a widzisz jak mogłaś tak mówić nosząc dziecko pod sercem '' tylko ja tak nie czuję że to takie wzniosłe uczucie. Często teraz będąc w ciąży zastanawiam się po co wszyscy naokoło chcą mieć dzieci...

Ja nie wiem czy nie będę sfrustrowaną matką bo wcale mnie ta ciąża nie cieszy a nie jest to wpadka, chociaż pół na pół chciałam mieć dziecko, nie byłam pewna ale zdecydowałam się. Dzieci sióstr np mnie denerwują 3 i 3,5 latka, ich napady histerii i płaczu, to niedobrze mi się robi, wtedy też...

Dopóki będzie w domu to myślę że będzie pomagał mi, też zastanawiam się nad wprowadzeniem się do mamy, jeden pokój będzie wolny, tam może będę swobodniej się czuła tylko nie wiem czy mąż wtedy będzie tak dostępny ale pod okiem teściów nie widzę tego. A chciałaś być matką czy nie było to tak...

Dla mnie też mąż jest wsparciem w ciąży, zobaczymy jak po urodzeniu. Obawiam się mieszkania z teściami jak urodzę bo może mnie to zniszczyć psychicznie. Mama moja jest wsparciem ale kompletnie nie rozumie moich stanów psychicznych, czuję się czasami jak kosmitka wśród ludzi i to bliskich.