Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
.
wisienka
jestes dzielna mamusia!!!!
ale kurcze to notoryczne odsylanie czy brak zainteresowania to jak dla mnie szok!!!
Wisienko - jesteś nie tylko najszczęśliwszą, ale i najdzielniejszą mamą na świecie!
Ja sobie w ogóle nie wyobrażam podczas skurczów leżeć w łóżku. Gdy podłączyli mnie na chwilę pod KTG, to myślałam, że zacznę z bólu lewitować nad tym łóżkiem
moze tez dlatego bylam cicha i nie wrzeszczalam jak inne, bo gardla nie czulam.
u mnie tez bardzo wolno to sie toczylo ale od momentu saczenia wod bylam w godzine w szpitalu i kazali mi zostac bo to podobno niebezpieczne bylo , jak wody odchodza to trzeba byc juz pod kontrola. rozwarcia praktycznie brak i skurczy tez wiec siedzielismy tak z mezem sobie. moja mama dala poloznym bombonierke i kawe i powiedzialy ze postaraja sie przekonac lekarza zeby mi podali oksy na przyspieszenie i zastrzyk na rozwarcie i tak tez zrobili
gdyby nie to to pewnie tez bym sie meczyla kilkanascie godzin, a tak od momentu pojawienia sie skurczy do porodu minely 4godzinymialam super porod, zycze wszystkim takiego i tez podobnie jak ty bylam cichutko
polozne z nastepnej zmiany jak weszly zapytalay, ktos tu rodzil?niemozliwe, tak cicho byloTroszke o moim porodzie...
Cesarka była planowana, o 11:30 juz leżałam na stole, gdzie mnie zaczęto znieczulać. Byłam pozytywnie nastawiona, ale niestety bałam się cholernie mimo wszystko. Anestezjolog podał mi znieczulenie w kręgosłup, poczułam przyjemne ciepełko, rozchodzące się po nogach i automatycznie mnie to uspokoiło - do czasu - kiedy zaczęło się krojenie, ja wszystko czułam, w sensie dotyk, ale nie ból, po czym im głębiej się do mnie dobierali, tym mocniej to wszystko odczuwałam i w końcu zaczęłam krzyczeć z bólu. Znieczulenie nie działało - ta sama sytuacja co z Wikiem
Decyzja o znieczuleniu ogólnym, słyszę: "Zaraz będzie Pani spała" no i git, zasnęłam... po czym nagle się budzę i słyszę odgłosy z operacji, pikanie urządzeń, szum urządzeń i głos mojej ginki... O fuck
Czułam się jakbym tam była tylko mózgiem zamkniętym w ciele, które nic nie może zrobić... Ani otworzyć oczu, ani ruszyć palcem, tylko oddech przyspieszyłam, ale rura mi przeszkadzała. Zauważyli że udało mi się łypnąć okiem i wyjęli mi rurę.
Słyszę: "ma Pani syna" i tylko udało mi się wyharczeć "ile?" oni "3400" no i spoko ufff...
Potem mnie przewieźli na pooperacyjną, zwymiotowałam ofkors, bo jakżeby inaczej, bolało jak sam pierun, dostałam przeciwwymiotny, Kuba mnie ściskał za rękę a ja się znowu modliłam żeby było już kilka dni później.
Wpadła moja ginka i mówi że łożysko było strasznie duże, męczyli się z krwotokiem u mnie i w związku z tym straciłam duzo krwi i trzeba będzie mi badać krew co chwilę bo liczą się nawet z transfuzją. Ja powiedziałam że nie chcę żadnej transfuzji, a oni mi na to że jak będzie 8 to muszą podać
Opieka bardzo dobra, troskliwie się mną zajęli, ale męczył mnie zaduch w salach i drące się noworodki i wyjące inkubatory. Chrystejak czlowiek ma wypoczywać w takich warunkach po ciężkim porodzie?
Dlatego mimo, że nie chcieli mnie puścić do domu przez tą anemię to wypisałam się na własne żądanie. Robię sobie zastrzyki w brzuch, łykam żelazo i się oszczędzam i na pewno więcej śpię niż w szpitalu, Kuba mi pomaga przy Wiktorze i przy Igim, choć ten mały ssak to tylko je i śpi
Dziękuję za uwagę
koło godz 6.00 rano zaczynałam tracic swiadomosc z bolu,prosilam o znieczulenie,mowilam ze maja to dziecko ze mnie wyciągnąć.Okolo godz. 7.30 dostałam znieczulenie ZOO,rozwarcie na 10 cm ale mały nie wychodzi.Zaczął tracic tętno wiec zabrali mnie na sale operacyjną.Na sali juz nie kontaktowałam,pamietam pełno ludzików w zielonych strojach,jak przypinali mi rece i nogi,jak pani podawał mi tlen i klepala po buzi zeby nie stracila przytomnosci.Wydawalo mi sie ze trwalo to jakies 5 min,i mnie wywożą a ja pytam co z dzieckiem a oni juz po wszystkim a ja na to KIEDY???? hehe nawet nie czulam niczeg godz.8.55 Dorian przydzedł na swiat.Zawiezli mnie na sale i po chwili doniesli malego,poniewaz mial podany tlen,po narodzeniu.A wiec tak to wygladało.To co sie działo po porodzie mogłabym rowniez opisac,bo równie traumatyczne to było jak sam poród.Ale to może innym razem., a urodziłam szybko i bezpiecznie...a do domu wyszłam w poniedziałek rano...
