5 zaskakujących przyczyn zaparć u dzieci

Czy wiesz, że aż 10% dzieci cierpi na zaparcia? Często obwinia się o nie dietę i nieregularne ćwiczenia fizyczne, ale istnieje o więcej sprawców niż jedzenie i złe nawyki. Poznaj 5 zaskakujących przyczyn, które powodują zaparcia. Uważa się, że potrafią wyrządzić więcej szkody niż te standardowe, bo nie przychodzą nam do głowy w pierwszej kolejności. Zatem nie można im zapobiec. Sprawdź zaskakujące przyczyny zaparć.

Alergia na mleko - przyczyną zaparć

Alergia na białka mleka krowiego ma wiele rożnych objawów. I chociaż częściej kojarzy się ją z biegunkami, nieżytem nosa czy reakcjami skórnymi, to badania wykazały, że może być ona również przyczyną przewlekłych zaparć (co nawet zaskoczyło niektórych naukowców). Wprowadzenie diety eliminacyjnej, polegającej na wykluczeniu przetworów mlecznych z diety dzieci z przewlekłymi zaparciami powoduje poprawę u 80% pacjentów. Na szczęście wiele dzieci z czasem wyrasta z nietolerancji.

Zmiana w rutynie może też wpłynąć na pojawienie się zaparć

Nawet niewielkie zmiany w rutynie dziecka mogą zakłócić prawidłową pracę jelit i być przyczyną problemów z wypróżnianiem. Do niektórych z przyczyn zwiększających ryzyko wystąpienia zaparć należą:

• pójście do nowej szkoły, przedszkola lub żłobka
• przeprowadzka,
• wakacje i przerwy świąteczne
• duża liczba zajęć pozalekcyjnych,
• częste zmiany harmonogramu dnia.

Z powodu zmian dzieci mogą czuć dyskomfort lub lęk, a czasem - z nadmiaru wrażeń - po prostu ignorować sygnały wysyłane przez organizm. Jeżeli masz świadomość, że w życiu twojego dziecka nadchodzą zmiany, spróbuj nauczyć je wypróżniania o określonej porze dnia.

Po posiłkach najżywszy jest odruch żołądkowo-okrężniczy, co próby defekacji czyni bardziej skutecznymi. Pozwoli to na przywrócenie rytmu dobowego wypróżnień. Należy starać się (…), aby parcie pojawiało się w porach dnia, kiedy dziecko jest w domu (najlepiej po obiedzie lub po kolacji). źródło

Jeśli zaparcia stały się nawykowe, za zgodą lekarza możesz dziecku zaaplikować czopki, które w sposób naturalny, bezpieczny i nie powodujący uzależniania (polecamy eva/qu bambini) pomogą wyregulować rytm wypróżnień.

Zaparcia łączy się ze zbyt małą ilością wypijanej wody

Jeśli twoje dziecko nie pije wystarczającej ilości płynów każdego dnia, jego kupa może stać się twarda i sucha, co utrudnia jej wydalenie. Upewnij się, że dziecko dostaje odpowiednią ilość picia.

Według zaleceń żywieniowych dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym (4-8 lat) powinny wypijać około 1600 ml płynów. Najlepiej wody, ale wchodzą w to również jogurty, zupy, mleka, soki, itd. Pamiętaj, żeby dziecku spędzającemu aktywnie czas przypominać o piciu, żeby nie zaskoczyły go brzuszne dolegliwości.

Zaskakujące przyczyna zaparć - gry video i komputerowe

Chociaż brzmi zaskakująco, to rzeczywiście siedzenie przed monitorem może przyczynić się do zaparć. Dzieci tak bardzo angażują się w zabawę, że po prostu zapominają pójść do toalety. Niektóre również powstrzymują się przed pójściem do niej, żeby nie przegapić akcji lub wypaść z gry.

Dodatkowo u dzieci spędzających sporo czasu przed ekranem zauważa się zmniejszenie aktywności fizycznej, która jest niezbędna do prawidłowego działania jelit. Dlatego proponuj dziecku wyjścia na rower, grę w piłkę, spacery, czy dodatkowe zajęcia sportowe, a jeśli gra - przypominaj, że warto skorzystać z toalety.

Stres i niepokój emocjonalny, coraz częstsza przyczyna dolegliwości żołądkowych

Nowe badania coraz częściej pokazują związek między stanem emocjonalnym a działaniem jelit. Stres i niepokój zaskakująco często mają udział w problemach trawiennych, powodując zaparcia lub biegunkę.

Adrenalina i kortyzol, aktywizujące się podczas stresu wysyłają informacje, że trawienie nie jest priorytetem, więc zmniejszają aktywność żołądka i jelit oraz spowalniają perystaltykę. W rezultacie dziecko skarży się na bóle brzucha, pojawiają zaparcia, czasami naprzemiennie z biegunką.

Jeśli podejrzewasz, że wpływ na problemy jelitowe spowodowane są stresem - zacznij od rozmowy. Kiedy dzieci mają okazję wyrazić swoje frustracje i obawy, to może pomóc im poczuć się lepiej fizycznie i emocjonalnie. Wspólnie poszukajcie źródła niepokoju i postarajcie się mu zaradzić. W razie czego poproście o pomoc specjalistę: pediatrę, pedagoga lub psychologa.