reklama
Forum BabyBoom

Dzień dobry...

Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.

Ania Ślusarczyk (aniaslu)

  • Czy pomożesz Iwonie nadal być mamą? Zrób, co możesz! Tu nie ma czasu, tu trzeba działać. Zobacz
reklama

Ach,te wstrętne choróbska ...

kinek

wrześniowa mama 2005
Dołączył(a)
5 Grudzień 2005
Postów
4 062
Miasto
Poznań
Pozwoliłam założyć sobie nowy wątek, gdzie będziemy zbierały informacje o różnych dziecięcych chorobach i ich leczeniu....Na początek

Rotawirus

Lek. med. Agnieszka BILSKA, konsultacja: dr Piotr Albrecht

2004-05-01, ostatnia aktualizacja 2003-03-28 11:20


Atakuje głównie wiosną i zimą. U dzieci wywołuje gwałtowną biegunkę i wymioty.

Oglądany przez mikroskop przypomina koło ze szprychami, stąd nazwa od łacińskiego "rota", czyli koło. Gdy twój maluch zarazi się, świat rzeczywiście zaczyna się kręcić w koło. Od jednego wypróżnienia malca do drugiego.

Z ręki na rękę

Szczególnie narażone na zakażenie rotawirusem są dzieci od 6. miesiąca do 2. roku życia. W pierwszym półroczu chroni malca niedojrzały jeszcze przewód pokarmowy i przeciwciała, otrzymywane z mlekiem matki. Kilkulatki zwykle przeżywają zakażenie tym wirusem łagodniej niż maluchy.

Najłatwiej się zarazić w dużej grupie rówieśników żłobku czy przedszkolu. Wystarczy, by dziecko chore lub takie, które niedawno miało biegunkę, nie umyło rąk po wyjściu z toalety. Podczas zabawy w grupie wirus bardzo szybko przenosi się z ręki na rękę.

Gdy wirus atakuje

Na początku choroby dziecko zwykle ma podwyższoną temperaturę (ok. 38°C). Potem następują gwałtowne wymioty i biegunka - nawet ponad 10 stolców na dobę. Są one luźne, wodniste, zielonożółte, tryskające i poza zupełnie wyjątkowymi sytuacjami nie zawierają krwi ani śluzu. Dziecko traci ogromne ilości płynów i elektrolitów, staje się słabe, senne.

Bardzo szybko może dojść do groźnego dla zdrowia odwodnienia. Jego objawy to: zapadnięte ciemiączko, suche, spierzchnięte, karminowe usta, zapadnięte gałki oczne, zgaszone, matowe oczy, płacz bez łez. Jeśli w dodatku niemowlę nie zmoczyło od trzech godzin pieluszki (zaś starsze dziecko nie zrobiło siusiu od 6 godzin), a uchwycona dwoma palcami skóra na jego brzuchu tworzy fałd, który się nie rozprostowuje nie ma wątpliwości, że to odwodnienie.

Uwaga, niech cię nie niepokoi oddawanie do kilkunastu stolców na dobę przez niemowlę karmione piersią. Są one zwykle miękkie i mają półpłynną konsystencję. Jeśli dziecko prawidłowo przybiera na wadze, wszystko jest w porządku. U dziecka karmionego butelką niepokój powinno budzić oddanie więcej niż pięciu płynnych kupek w ciągu 24 godzin.

Pod kroplówką

Lekarz zadecyduje, czy malec powinien trafić do szpitala. Wszystko zależy od stanu ogólnego dziecka, jego wieku, czasu trwania i stopnia nasilenia biegunki. Po przyjęciu na oddział dostanie kroplówkę, która uzupełni utraconą wodę i cenne elektrolity. Malcowi pobierze się kał do badania, by stwierdzić, co wywołało biegunkę. Potwierdzenie szybkim testem obecności wirusa w kale przesądza o rozpoznaniu.

Rotawirusy zachowują się w jelitach dosyć perfidnie, stąd ich siła. Wnikają w komórki nabłonka jelit i nie dość, że je uszkadzają, to jeszcze znikają dopiero wtedy, gdy wszystkie zakażone komórki nabłonkowe się złuszczą i zostaną wydalone z kałem. Dlatego od momentu ustąpienia biegunki mija zwykle jeszcze około 7 dni, nim zakażone rotawirusem dziecko przestanie go rozsiewać.

Pobyt w szpitalu trwa zazwyczaj kilka dni do czasu, gdy stan dziecka na tyle się poprawi, że będzie mogło normalnie pić i jeść.

Walka z biegunką

Na szczęście nie zawsze sytuacja wymaga natychmiastowej pomocy lekarskiej. Często wystarczą domowe sposoby, by zapanować nad biegunką.

Najważniejsze jest picie. W początkowej fazie choroby dziecko nie musi jeść, ale pić musi koniecznie. Jeżeli karmisz piersią, nie przerywaj karmienia, bo twoje mleko dziecku na pewno nie zaszkodzi. Jeżeli karmisz butelką, odstaw ją na 4 godziny, a w tym czasie dawaj dziecku jak najczęściej pić. Najlepiej, by malec wypijał trzy czwarte szklanki płynu na kilogram masy ciała. Płyny powinny być chłodne (ciepłe mogą potęgować wymioty).

Dawaj mu do picia:

wodę niegazowaną;

herbatkę;

napar z rumianku;

napar z koperku;

rozgotowane jabłka z wodą;

Gastrolit - zawiera sole mineralne (dostępny w aptece);

marchwiankę (rozgotuj pół kilograma marchwi w litrze wody, następnie zmiksuj ją i wymieszaj z wywarem).

Unikaj podawania nierozcieńczonych soków i wszystkich słodkich napojów gazowanych.

Uwaga, nie stosuj żadnych leków zapierających bez konsultacji z lekarzem. Choć głodówka przy biegunce pomaga, nie powinna trwać dłużej niż 4 godziny. Po tym czasie można wrócić do diety stosowanej przed zachorowaniem.

Szczególnie dbaj o pupę malca, gdyż przy biegunce bardzo łatwo o jej odparzenie. Po każdym wypróżnieniu zmieniaj mu pieluchę i dokładnie myj pupę. Niestety, jeżeli biegunka, zamiast ustępować, nasila się, lub jeżeli wystąpiły objawy odwodnienia, musisz iść z dzieckiem do lekarza.

Dziecko z biegunką nie powinno chodzić do żłobka ani do przedszkola. Najlepiej, by jeszcze przez tydzień po ustąpieniu biegunki rotawirusowej nie kontaktowało się z rówieśnikami. W czasie trwania choroby szczególne środki ostrożności musisz przedsięwziąć w domu, by biegunką nie zarazili się wszyscy domownicy. Na szczęście wywołana przez rotawirusa biegunka u dorosłych ma zdecydowanie łagodniejszy przebieg.

Jak zapobiegać

Jak najdłużej karm dziecko piersią (w ten sposób dostarczasz mu przeciwciał!).

Ucz malca, by mył ręce przed posiłkami i po każdym wyjściu z toalety, powrocie z podwórka, zabawie ze zwierzętami.

Pilnuj, by na spacerze nie wkładał do buzi kamyków, patyków, umorusanych dłoni.

Nie pozwalaj mu pić nie przegotowanej wody.

Dokładnie myj warzywa i owoce.

Bardzo gorliwie przestrzegaj tych zasad za granicą, a egzotyczne specjały poznawaj tylko w miejscach godnych zaufania.

Stosowanie się do tych zaleceń pomoże uchronić malucha przed niejednym zakażeniem układu pokarmowego. Nie daje jednak stuprocentowej gwarancji na uniknięcie rotawirusa.

Koniecznie idź do lekarza, jeśli:

biegunka wystąpiła u dziecka, które ma mniej niż 6 miesięcy;

biegunce towarzyszy wysoka gorączka (powyżej 39°C);

biegunce towarzyszą obfite wymioty, a dziecko nie chce pić;

zauważysz u dziecka objawy odwodnienia ;

w stolcach jest krew lub śluz

Gazeta.pl : Forum : Zdrowie dziecka
 
reklama
Sepsa....meningokoki....pneumokoki

Choroba meningokokowa


Co to są meningokoki?
Meningokoki to bakterie z gatunku Neisseria meningitidis zwane również dwoinkami zapalenia opon mózgowych. Podzielono je na wiele grup serologicznych. W Polsce oraz w Europie najczęściej występują meningokoki grupy B i C. Meningokoki żyją w wydzielinie jamy nosowo-gardłowej. Około 5 - 10 % zdrowych ludzi jest nosicielami meningokoków bez świadomości tego faktu. U młodzieży odsetek ten może przekraczać 20 %

Jak dochodzi do zakażenia?
Do zakażenia może dojść na skutek kontaktu z osobą chorą lub z bezobjawowym nosicielem. Przenoszenie meningokoków odbywa się podobnie, jak w przypadku wielu infekcji:
- drogą kropelkową: podczas kaszlu lub kichania,
- przez kontakt bezpośredni np.: podczas pocałunku,
- pośrednio np.: picie ze wspólnego naczynia.
Zachorowania wywołane przez meningokoki występują najczęściej zimą i na wiosnę. W tym okresie dochodzi do masowych infekcji górnych dróg oddechowych i zarazki przenoszą się w trakcie kichania lub kaszlu.

Inwazyjna choroba meningokokowa.
Ce****e się gwałtownym przebiegiem, wymaga wczesnego rozpoznania i natychmiastowego leczenia. Może przebiegać jako zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych i/lub posocznica (sepsa), stanowiąc zagrożenie dla życia człowieka.
1. Zapalenie opon mózgowych
Zapalenie opon mózgowych otaczających mózgowie i rdzeń kręgowy może być wywołane przez wirusy oraz przez bakterie. Taki stan zapalny może rozwinąć się bardzo szybko.
Bakteryjne, ropne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wywołują najczęściej dwoinki zapalenia opon mózgowych - meningokoki. Innym czynnikiem wywołującym mogą być np. pneumokoki, a także Haemophilus influenzae typu b (Hib), przeciwko któremu od lat rutynowo szczepione są dzieci.
2. Zakażenie krwi (posocznica, sepsa)
Zakażenie krwi występuje wówczas, gdy bakterie przedostaną się do krwiobiegu. Dwoinki zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych szybko rozprzestrzeniają się w całym organizmie, co prowadzi do zakażenia ogólnego. Choroba w tej groźnej dla życia postaci poprzez osłabienie serca i krwiobiegu oraz rozległe krwawienia pod skórą i do narządów wewnętrznych w ciągu kilku godzin może doprowadzić do śmierci. Szczególnie niebezpieczna jest sepsa meningokokowa o przebiegu piorunującym, w której śmiertelność może sięgać 50%
3. Inne zakażenia.
Neisseria meningitidis może także wywoływać: zapalenie gardła, płuc, ucha środkowego, osierdzia, wsierdzia, stawów i inne.
Prawie 10 % chorych na zakażenie wywołane przez meningokoki grupy C umiera. U dalszych 20 % chorych po przebyciu tej choroby pozostają trwałe uszkodzenia takie jak niedosłyszenie, uszkodzenia mózgu, ataki epileptyczne lub utrata kończyn.

Małe dzieci i młodzież to grupy szczególnie narażone.
Do zakażenia meningokokami może dojść w każdym wieku. Należy jednak podkreślić, że:
Dzieci w wieku od 3 miesięcy do 5 lat są, w porównaniu do innych grup wiekowych, narażone najbardziej. Ich system odpornościowy nie jest jeszcze wystarczająco dobrze rozwinięty. Około 40% przypadków chorobowych rejestruje się w wieku małego dziecka.
Drugi szczyt zachorowań jest notowany u młodzieży między 14 a 19 rokiem życia. W tym wieku wzrasta ilość kontaktów społecznych. Przebywanie w grupie, na dyskotekach, prywatkach oraz typowe dla młodzieży zachowania (np. picie ze wspólnego naczynia) sprzyjają infekcji. Około 20 % wszystkich zachorowań spowodowanych przez meningokoki dotyczy nastolatków.
Ryzyko infekcji wzrasta w zbiorowiskach ludzkich, np.: w żłobkach, przedszkolach, szkołach, schroniskach młodzieżowych, internatach, akademikach lub koszarach, ponieważ w takich warunkach ułatwione jest przenoszenie się zarazków poprzez bliski kontakt. Sprzyja to również powstawaniu ognisk epidemicznych.
 
Objawy choroby.
Diagnozowanie schorzeń meningokokowych jest trudne, ponieważ ich pierwsze objawy nie różnią się istotnie od pierwszych oznak grypy.
Po okresie wylęgania, który trwa od 2 do 7 dni (zazwyczaj mniej niż 4 dni) zaczyna się inwazyjna choroba meningokokowa z towarzyszącymi jej objawami ogólnymi jak: wysoka gorączka, bóle głowy i kończyn, a u niemowląt: wymioty, przeraźliwy krzyk i brak apetytu.
Następnie bóle głowy i gorączka nasilają się. Chory nie może swobodnie poruszać głową w przód i w tył (sztywność karku). Występują: odrętwienie, oszołomienie, zakłócenia świadomości aż do śpiączki włącznie. Nadwrażliwość na światło i plamy na skórze, które nie ustępują pod naciskiem lub czerwone, punktowe krwawienia skóry to dalsze objawy choroby meningokokowej.
W powolnym przebiegu chorobę można leczyć antybiotykami. Leczenie musi jednak być rozpoczęte jak najszybciej, aby można było zapobiec trwałym powikłaniom.
W szybkim przebiegu choroby meningokokowej, często choremu nie można już pomóc.

Czy można skutecznie zapobiegać zakażeniom wywoływanym przez meningokoki grupy C?
Tak, dzięki szczepionkom koniugowanym można zabezpieczyć przed zachorowaniem dzieci po ukończeniu 2 miesiąca życia i starsze oraz młodzież i dorosłych.

Szczepionka koniugowana przeciw meningokokom grupy C.
Wprowadzone przed kilku laty nowoczesne szczepionki koniugowane (wykorzystujące sprzężenie antygenów) przeciw meningokokom grupy C mają zwiększoną skuteczność. Chronią one zarówno niemowlęta po ukończeniu 2 miesiąca życia, dzieci, młodzież oraz osoby dorosłe. Zapewniają odporność poszczepienną, poprzez stymulację długotrwałej pamięci immunologicznej.
Szczepionki te nie chronią przed meningokokami grupy B, przeciwko którym nasza medycyna nie dysponuje jeszcze dostępną szczepionką.

Schemat szczepienia.
Szczepienie jest możliwe i celowe w każdym momencie. O ewentualnych przeciwwskazaniach do szczepienia zadecyduje lekarz. Schemat szczepienia zależny jest od wieku:
Dzieci po ukończeniu 2 miesiąca życia do 12 miesiąca życia włącznie, powinny otrzymać 3 dawki szczepionki w odstępach, co 4 tygodnie.
Dzieci po ukończeniu 1 roku życia, młodzież i dorośli otrzymują tylko 1 dawkę szczepionki!

Tolerancja szczepionki przeciwko meningokokom grupy C.
Szczepionka przeciwko meningokokom grupy C jest podobnie dobrze tolerowana, jak szczepionka przeciwko Hib (Haemophilus influenzae typu b), która jest podawana wielu dzieciom w ramach programu zalecanych szczepień ochronnych. Jak przy każdym szczepieniu mogą wystąpić: zaczerwienienie skóry lub obrzęk w miejscu wkłucia bądź też podwyższona temperatura. Reakcje na szczepienie ustępują po kilku dniach. Dokładniejsze wskazówki znajdziecie Państwo w treści informacji o leku dla pacjenta, która jest dołączana do szczepionki.
W Anglii już potwierdzono skuteczność koniugowanej szczepionki przeciwko meningokokom grupy C. W ramach kampanii przeprowadzonej z inicjatywy państwa zaszczepiono przeciwko meningokokom grupy C ponad 12 milionów dzieci i młodzieży.
Wykazano, że szczepionka wywołuje długo utrzymującą się odpowiedź immunologiczną i jest dobrze tolerowana.

Obszary występowania meningokoków.
Choroby meningokokowe przedstawiają bardzo poważny problem w zakresie ochrony zdrowia.
W Europie niektóre kraje zostały szczególnie dotknięte zachorowaniami wywoływanymi przez meningokoki grupy C. Należą do nich Anglia, Walia, Szkocja, Irlandia Północna, Islandia, Hiszpania, Szwajcaria, Czechy i Słowacja. W Wielkiej Brytanii w roku 1999 zgłoszono 1.530 przypadków, z których 150 zakończyło się śmiertelnie! W Niemczech co roku notuje się ok. 800 zachorowań.
W świecie najbardziej, bo w 40 %, dotknięte infekcjami meningokokowymi grupy C są Stany Zjednoczone.
Również w przypadku planowanych podróży do tych krajów godne polecenia jest poddanie się szczepieniu przeciwko meningokokom grupy C. Dotyczy to szczególnie dzieci i młodzieży wyjeżdżającej w celach edukacyjnych takich jak: nauka w szkole średniej, studia czy też kursy językowe.
W Polsce, w ostatnich latach Neisseria meningitidis była jednym z najczęstszych czynników wywołujących bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych. Ilość zapaleń opon mózgowo-rdzeniowych wywołanych przez meningokoki przewyższa znacznie ilość tych wywoływanych przez Haemophilus influenzae (Hib). Ponadto Krajowy Ośrodek Referencyjny ds. Diagnostyki Bakteryjnych Zakażeń Ośrodkowego Układu Nerwowego odnotował w otrzymywanym materiale znaczny wzrost udziału zakażeń inwazyjnych spowodowanych przez meningokoki grupy C: do 31,4% w roku 2002 i do 39% w roku 2003, w ogólnej liczbie wywołanych przez Neisseria meningitidis.

Profilaktyka.
Wzrastająca w ostatnich latach ilość zachorowań, a z drugiej strony, skuteczność szczepionek koniugowanych, spowodowały, że wprowadzono je do stosowania na szeroką skalę w narodowych programach szczepień.
W niektórych państwach Europy Zachodniej (np. Wielka Brytania, Irlandia, Hiszpania) szczepienie przeciw meningokokom grupy C jest już od kilku lat szczepieniem obowiązkowym. W kilku innych krajach jest szczepieniem zalecanym wykonywanym masowo, zazwyczaj na koszt państwa.
W Polsce szczepienia przeciw meningokokom wprowadzono do kalendarza szczepień w 2003 roku jako szczepienia zalecane finansowane przez pacjenta.
W Programie Szczepie Ochronnych na rok 2004, Główny Inspektor Sanitarny zaleca szczepienie przeciw meningokokom grupy C szczepionką skoniugowaną zarówno dzieciom po ukończeniu 2 miesiąca życia jak i osobom dorosłym oraz osobom po splenektomii.

Pamiętaj:
  • Choroba meningokokowa może przebiebać jako zapalenie opon mózgowych i/lub zakażenie krwi.
  • Możliwe objawy to między innymi: gorączka, bóle głowy, wymioty, sztywność karku i krwawienia ze skóry.
  • Dzieci i młodzież są narażone szczególnie.
  • Choroba meningokokowa może w przeciągu kilku godzin doprowadzić do śmierci chorego.
  • Szybkie rozpoznanie objawów może uratować życie.
  • Szczepienie przeciwko meningokokom grupy C może ochronić Ciebie i Twoje dzieci przed tą groźną chorobą. Jest bezpieczne i dobrze tolerowane.
  • Tylko jedna dawka szczepionki koniugowanej wystarcza do uodpornienia dzieci powyżej 1 roku życia, młodzieży i dorosłych.
 
Meningokoki: szczepienia mogą uratować życie! Części przypadków sepsy meningokokowej można zapobiec.

Zakażenia wywołane przez bakterie z gatunku Neisseria meningitidis (meningokoki) przebiegające jako ropne zapalenie opon mózgowych lub zakażenie krwi (posocznica, sepsa) są znaczącą przyczyną uszkodzeń mózgu oraz umieralności na całym świecie ... Według najnowszego meldunku Państwowego Zakładu Higieny (PZH) w styczniu i lutym tego roku zanotowano w Polsce ponad dwukrotnie więcej przypadków zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych wywołanych przez meningokoki niż w analogicznym okresie 2003 roku. Przypadki choroby meningokokowej o ciężkim przebiegu odnotowano w ostatnich miesiącach między innymi w województwie zachodniopomorskim. W wielu krajach europejskich obserwuje się znaczny wzrost liczby zakażeń wywoływanych przez meningokoki z grupy C, które częściej powodują sepsę i są związane z wyższą śmiertelnością. Na szczęście zakażeniom meningokokami grupy C i ich groźnym powikłaniom można już skutecznie zapobiegać stosując nowoczesną szczepionkę koniugowaną.

Zachorowania powodowane przez meningokoki mogą mieć gwałtowny przebieg. Zdarza się, że zupełnie zdrowe dziecko może w ciągu zaledwie kilku godzin zacząć walczyć o życie na oddziale intensywnej opieki medycznej. Szczególnie narażone na zachorowanie są dzieci do 5 roku życia oraz młodzież w wieku 14-19 lat. Choroba rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Na początku występują objawy grypopodobne, których nasilenie pozornie zmniejsza się po 4-6 godzinach, co czasem prowadzi do opóźnienia momentu postawienia diagnozy i rozpoczęcia leczenia. Charakterystyczne objawy zakażeń meningokokowych, czyli sztywność karku i drobne wybroczyny, zwykle pojawiają się dopiero w zaawansowanych stadiach choroby. Należy zatem starannie obserwować wszystkie niemowlęta i dzieci z objawami takimi jak: ból głowy i kończyn, wymioty, niepokój ruchowy i utrata apetytu. Korzystne rokowanie zależy od szybkiego postawienia prawidłowego rozpoznania, bezzwłocznego rozpoczęcia leczenia odpowiednio wysokimi dawkami podawanych pozajelitowo antybiotyków i umieszczenia dziecka w wyspecjalizowanym ośrodku.

Ponad 90% wszystkich zachorowań w Europie powodują meningokoki należące do grup B i C. Meningokoki grupy C częściej wywołują epidemie i są odpowiedzialne za groźniejsze przypadki choroby. Prawie 10% chorych na zakażenie wywołane przez meningokoki grupy C umiera. U dalszych 20% chorych po przebyciu choroby pozostają trwałe uszkodzenia, takie jak niedosłyszenie, uszkodzenia mózgu, ataki epileptyczne lub utrata kończyn.

W ostatnich latach obserwuje się znaczny wzrost przypadków zakażeń wywoływanych przez meningokoki z grupy C. Eksperci Krajowego Ośrodka Referencyjnego ds. Diagnostyki Bakteryjnych Zakażeń Ośrodkowego Układu Nerwowego (KOROUN) określają odnotowany w 2002 roku wzrost liczby meningokoków grupy C przesłanych do Ośrodka jako „niepokojący, znamienny statystycznie”. Od początku działalności Ośrodka (lata 1997-2001) szczepy należące do grupy C stanowiły średnio 11,2% zgromadzonych meningokoków, natomiast do połowy roku 2003 meningokoki grupy C stanowiły aż 43,8 % zgromadzonych szczepów.

W Polsce nadal niewystarczająca jest świadomość, że przypadkom zapalenia opon mózgowych lub sepsy wywołanym przez meningokoki grupy C i ich powikłaniom można skutecznie zapobiegać. W niemal 30 krajach dostępna jest szczepionka NeisVac-C firmy Baxter należąca do grupy tzw. koniugowanych szczepionek nowej generacji. Zgodnie z aktualnymi zaleceniami niemowlętom w wieku od 2 do 12 miesięcy należy podać 3 dawki szczepionki, natomiast u starszych dzieci i osób dorosłych wystarcza zaszczepienie pojedynczą dawką.

Szczepionka NeisVac-C charakteryzuje się udowodnionym bezpieczeństwem stosowania i wysoką skutecznością. Przewaga szczepionki koniugowanej nad tradycyjnymi prostymi szczepionkami polisacharydowymi polega na zdolności nowej szczepionki do wzbudzania tzw. pamięci immunologicznej, co zapewnia długotrwałą ochronę, nawet u niemowląt i małych dzieci.

Udowodniono, że programy szczepień prowadzone z użyciem szczepionki koniugowanej dają błyskawiczne korzyści i są w stanie znacznie obniżyć śmiertelność i zachorowalność na zakażenia wywołane przez meningokoki z grupy C. W Wielkiej Brytanii, gdzie w 1999 r. rozpoczęto ogólnokrajowy program szczepień przeciwko meningokokom grupy C u dzieci i dorastającej młodzieży, odnotowano spadek zachorowań o 80% i umieralności o 90%. Najnowszy przykład zwycięstwa w walce z zakażeniami meningokokowymi pochodzi z Holandii. W czerwcu 2002 r., w obliczu znacznego zwiększenia częstości zachorowań wprowadzono tam masowe szczepienia szczepionką NeisVac-C. Z danych epidemiologicznych wynika, że w drugiej połowie 2002 r. doszło do gwałtownego spadku liczby przypadków chorób wywoływanych przez meningokoki grupy C.

Dotychczas nie jest dostępna szczepionka chroniąca przed zakażeniami wywoływanymi przez meningokoki z grupy B.
 

Jak zapobiegać?
Nie ma jednej szczepionki „przeciw posocznicy”, bo nie opracowano dotychczas jednej szczepionki przeciw wszystkim bakteriom. Spośród dostępnych na rynku szczepionek antybakteryjnych można wymienić i polecić szczepionki przeciw Neisseria meningitidis typu A i typu C, przeciw Haemophilus influenzae i przeciw Streptococcus pneumoniae (uwaga – to szczepionki odpłatne). O szczepieniu warto pomyśleć szczególnie wtedy, jeśli dziecko ma o obniżoną odporność organizmu, przyjmuje leki immunosupresyjne (powodujące spadek odporności) albo cierpi na chorobę przewlekłą.
 
reklama
to będziesz konkurencja dla gogli:D

a Kinuś masz zamiar szczepić Hanulkę?

i to jaka konkurencja :szok::-D

A jeżeli chodzi o zaszczepienie mojego dziecka, to bardzo poważnie się nad tym zastanawiam. Fakt, że Hania nie ma kontaktu z innymi dziećmi i staram się nie biegać z nią po centrach handlowych ale z drugiej strony, gdyby zachorowała, nie wybaczyłabym sobie, że nie zdecydowałam się na szczepionkę :no:

Plan jest taki :
najpierw muszę znaleźć dobrego pediatrę i skonsultować z nim kwestię szczepienia ...
 
Do góry