51-letnia mama urodziła własną wnuczkę. Co sądzisz o tej histori?

[wiola0904]

Ja pijąc w weekend kawę z moją mamą rozmawiałam o tym przypadku. Mój synek jest wyczekany, zeszło nam dość długo i po drodze zaliczyliśmy stratę w postaci poronienia. Codziennie dziękuję Bogu, że go mamy. Jeśli jednak miałabym potwierdzoną diagnozę, że nigdy nie zostanę mamą poprzez zajście w ciążę to jak najbardziej chciałabym, aby to właśnie moja mama była 'inkubatorem'. Jest mi jedna z najbliższych w życiu osób. Mama również powiedziała, że nie widzi w tym nic innego niż chęć pomocy córce stworzyć rodzinę. Przecież zarodek byłby mój i męża. To dziecko byłoby nasze! Mama zrobiłaby to czego moje ciało nie potrafiłoby dokonać. Nie jesteśmy idealni, na niektóre rzeczy nie mamy po prostu wpływu. I niestety żyjemy w czasach gdy musimy wspierać matkę naturę, reperować nasze ciała. Myślę, że dużo w tej sytuacji zależy od samych relacji mama-córka (pomijam męża, zakładając z góry, że się zgadza). Dla mnie mama jest ostoją spokoju. Takim przystankiem. Wiem, że gdyby coś w życiu poszło nie tak to u mamy zawsze znajdę schronienie. I wiem też, że mama zrobiłaby dla mnie (i dla moich braci) wszystko abyśmy byli szczęśliwi dlatego wolałabym tak niż obca surogatke.

 

[DarkAsterR]

Tytuł tematu może powodować nadinterpretacje.
Owszem, istnieje pokrewieństwo babcia - wnuczka ale to dzieciątko genetycznie należy do swoich rodziców. To z połączenia ich komórek powstało. Babcia/mama tylko udostępnia macice ale nie była przecież dawczynią komórki jajowej. Tak wiec ewentualne problemy genetyczne wynikające ze „zbyt bliskiego krzyżowania” nie maja żadnej racji bytu.

 

[Alamandra]

51-letnia Julie Loving podarowała swojej córce niezwykły prezent. Została mamą zastępczą i urodziła własną… wnuczkę. Była surogatką dla 29-letniej córki Breanny, która miała problemy z utrzymaniem ciąży.
Breanna i Aaron Lockwood bardzo chcieli zostać rodzicami. Starając się o dziecko od 2016 roku, pokonali wyboistą i długą drogę. Przeszli kilka nieudanych prób in vitro, kilka operacji i poronień, w tym ciąży bliźniaczej.


W pewnym momencie lekarz powiedział, że Breanna i Aaron powinni rozważyć opcję matki zastępczej. I wtedy jej własna mama postanowiła jej pomóc. Dalszą część historii możesz przeczytać w BB.

Natomiast jestem ciekawa, co sądzisz o takim darze? Czy sama miałabyś gotowość, tak pomóc własnemu dziecku? A może znasz podobną historię?

Rozmawiałam na ten temat z moją mamą i powiedziała mi, że bez wahania zrobiłaby to dla mnie. Zaskoczyło mnie to. W sumie to sama nie wiem co mam o tym myśleć. Tzn. niech każdy robi co uważa, ale ja nie wiem czy zdecydowałabym się na takie rozwiązanie.