Co do zasady, świadczenie alimentacyjne winno być realizowane w sposób określony wyrokiem sądu. Jeśli wyrok określa sposób zapłaty do rąk matki (lub na jej konto), tak właśnie należy świadczenie przekazywać. Jeśli jednak zajdą przesłanki uzasadniające przekazywanie alimentów bezpośrednio dziecku (pełnoletniemu) – na przykład gdy studiuje ono poza miejscem stałego zamieszkania i samo realizuje swoje wydatki – należy zwrócić się do sądu o zmianę sposobu realizowania świadczenia.
Co do drugiego pytania, ostatnia nowelizacja kodeksu rodzinnego i opiekuńczego polegała m. in. na dodaniu do art. 133 § 3. w brzmieniu: „Rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.”.
Zapis taki oznacza istnienie możliwości uchylenia się od płacenia alimentów na dziecko, które w rzeczywistości może utrzymać się samo, na przykład na dziecko studiujące zaocznie i mogące podjąć pracę, szczególnie gdy sytuacja majątkowa rodziców nie jest najlepsza. Należy jednak pamiętać, że o zdjęciu z rodzica obowiązku alimentacji decyduje sąd, a nie sam rodzic. Nie można zatem samowolnie ocenić sytuacji majątkowej/zarobkowej dziecka i ot tak po prostu zaprzestać płacenia alimentów.
