Ból po stracie a starania .

[guest-1676639849]

nie rozumiem kompletnie tego co napisałaś, to jak się ma jedno dziecko to lepiej nie mieć drugiego szybko bo się zaniedbuje pierwsze ? Może by ty byś tak postąpiła , ja za to jestem pewna że świetnie dbam o moje dziecko jestem z nim zawsze kiedy mnie potrzebuje I mimo smutku po stracie ciągle się do niego uśmiecham , w cenie go ponad wszystko i nic nie jest w stanie tego zmienić .
Może jesteśmy po prostu inne .

cenię go *

 

[gość2.14]

nie rozumiem kompletnie tego co napisałaś, to jak się ma jedno dziecko to lepiej nie mieć drugiego szybko bo się zaniedbuje pierwsze ? Może by ty byś tak postąpiła , ja za to jestem pewna że świetnie dbam o moje dziecko jestem z nim zawsze kiedy mnie potrzebuje I mimo smutku po stracie ciągle się do niego uśmiecham , w cenie go ponad wszystko i nic nie jest w stanie tego zmienić .
Może jesteśmy po prostu inne .

A skąd wiesz jaka ja jestem ? Ja mam dwoje dzieci, poroniłam 4 razy zanim urodziłam zdrowego syna. Ale wiesz co straty mnie bolaly, bo były na etapie 8 tygodnia, 10 tygodnia. Ale skupialam sie, ze trzeba isc do przodu, robić badania co jest powodem. Ale nie męczyłam tak swojej rodziny, a ty sobie rozwalisz związek ta schiza. Staraj sie, ale psychicznie nie wyrobisz tej presji.

 

[Zazuu]

nie rozumiem kompletnie tego co napisałaś, to jak się ma jedno dziecko to lepiej nie mieć drugiego szybko bo się zaniedbuje pierwsze ? Może by ty byś tak postąpiła , ja za to jestem pewna że świetnie dbam o moje dziecko jestem z nim zawsze kiedy mnie potrzebuje I mimo smutku po stracie ciągle się do niego uśmiecham , w cenie go ponad wszystko i nic nie jest w stanie tego zmienić .
Może jesteśmy po prostu inne .

Myślę, że rozmawiasz z kobietami które doskonale wiedzą co niepłodność robi z głową. Każda z nas była tam gdzie Ty. Nie mamy teorii wyssanych z palca. Można się starać o kolejną ciążę bez płakania z każda kolejna miesiączka (to Twoje słowa) bez rozpaczania ominięcia dni płodnych (to również Twoje słowa) i po prostu czerpać radość z tego co się ma. A masz wiele więcej niż niektóre z nas. I tak, można się starać o ciążę bez tych wszystkich okrutnych uczuć jakie opisałaś. Ale to jest trudne i wymaga pracy nad sobą, nad relacja. Zdecydowanie łatwiej jest rzucić się w wir starań i udawać, że one nic nie niszczą. Byłam tam, niszczą. Tylko to wypieramy żeby nie musieć się z tym mierzyć.
A gdybyś Ty uważała, że wszystko w Twoim życiu jest tak dobrze, że nic tylko starać się do utraty tchu to tego wątku by dziś nie było.

 

[gość2.14]

Myślę, że rozmawiasz z kobietami które doskonale wiedzą co niepłodność robi z głową. Każda z nas była tam gdzie Ty. Nie mamy teorii wyssanych z palca. Można się starać o kolejną ciążę bez płakania z każda kolejna miesiączka (to Twoje słowa) bez rozpaczania ominięcia dni płodnych (to również Twoje słowa) i po prostu czerpać radość z tego co się ma. A masz wiele więcej niż niektóre z nas. I tak, można się starać o ciążę bez tych wszystkich okrutnych uczuć jakie opisałaś. Ale to jest trudne i wymaga pracy nad sobą, nad relacja. Zdecydowanie łatwiej jest rzucić się w wir starań i udawać, że one nic nie niszczą. Byłam tam, niszczą. Tylko to wypieramy żeby nie musieć się z tym mierzyć.
A gdybyś Ty uważała, że wszystko w Twoim życiu jest tak dobrze, że nic tylko starać się do utraty tchu to tego wątku by dziś nie było.

Zajebiście to napisałaś ! nic dodać nic ująć.

 

[guest-1676639849]

A skąd wiesz jaka ja jestem ? Ja mam dwoje dzieci, poroniłam 4 razy zanim urodziłam zdrowego syna. Ale wiesz co straty mnie bolaly, bo były na etapie 8 tygodnia, 10 tygodnia. Ale skupialam sie, ze trzeba isc do przodu, robić badania co jest powodem. Ale nie męczyłam tak swojej rodziny, a ty sobie rozwalisz związek ta schiza. Staraj sie, ale psychicznie nie wyrobisz tej presji.

Z tego co napisałaś to twierdzisz że starania o kolejne dziecko to zaniedbywanie pierwszego dla mnie to się w ogóle nie łączy. Tym bardziej uważam że pisanie że straty cię bolały bo były na etapie ósmego czy dziesiątego tygodnia jest po prostu ignorancja z twojej strony , dla mnie te 3 tygodnie nie robią dużej różnicy , strata dziecka to strata dziecka. Oczywiście nie mówimy tutaj też o stracie na etapie porodu bo to już jest zupełnie inna sprawa

 

[guest-1676639849]

A skąd wiesz jaka ja jestem ? Ja mam dwoje dzieci, poroniłam 4 razy zanim urodziłam zdrowego syna. Ale wiesz co straty mnie bolaly, bo były na etapie 8 tygodnia, 10 tygodnia. Ale skupialam sie, ze trzeba isc do przodu, robić badania co jest powodem. Ale nie męczyłam tak swojej rodziny, a ty sobie rozwalisz związek ta schiza. Staraj sie, ale psychicznie nie wyrobisz tej presji.

I w jaki sposób ja męczę swoją rodzinę ty mi powiedz?

 

[Zazuu]

I w jaki sposób ja męczę swoją rodzinę ty mi powiedz?

Napisałaś, że nie możesz spać. Że nie możesz patrzeć na kobiety e ciąży. Że ciągle płaczesz i że Twój partner ma do Ciebie pretensje o Twoje zachowanie. Taką widzą Cię najbliżsi ludzie, którzy Cię kochają. Nie jak twierdzisz uśmiechnięta i gotowa na wyzwania dnia codziennego.

 

[MyszkaMiki30]

I w jaki sposób ja męczę swoją rodzinę ty mi powiedz?

napisałaś, że partner cię zostawił z tym samą i ma do ciebie pretensję o Twoje zachowanie więc chyba coś jest nie tak. Tym bardziej, że napisałaś, że chyba zostało ci to po staraniach z bezpłodnym ex. Twój partner jest płodny więc chyba nie halo, że na niego to przenosisz.

 

[gość2.14]

Z tego co napisałaś to twierdzisz że starania o kolejne dziecko to zaniedbywanie pierwszego dla mnie to się w ogóle nie łączy. Tym bardziej uważam że pisanie że straty cię bolały bo były na etapie ósmego czy dziesiątego tygodnia jest po prostu ignorancja z twojej strony , dla mnie te 3 tygodnie nie robią dużej różnicy , strata dziecka to strata dziecka. Oczywiście nie mówimy tutaj też o stracie na etapie porodu bo to już jest zupełnie inna sprawa

Masakra... to przeczytaj co napisała powyżej zazzu to może zrozumiesz.

Chodzi o twoja psychike ! Fizycznie możesz sobie ogarniac i 10 dzieci na raz, nie mój biznes. Ale psychicznie masz takie parcie, że nie doceniasz tego co masz na ten moment. I wywierasz presje, której nikt zdrowy nie wytrzyma. O to chodzi. I sorry, ze ja takiego parcia nie mialam, mialam meza, corke i życie codziennie. W dodatku schorowaną mame. Płakałam i bolały mnie straty, ale wierzylam, ze kiedyś mi się uda, ale muszę na to poczekac. I bylam szczęśliwa, że mam z kim o to walczyc. A ty pokazujesz inne wrażenie odnośnie siebie.

 

[Elferyaa]

Koleżanko, Ty lepiej napisz po co w ogóle ten wątek założyłaś? Skoro oboje z partnerem chcecie drugiego dziecka, żadne argumenty które piszą tutaj dziewczyny nie trafiają do Ciebie, a Ty nade wszystko wiesz lepiej? No czego w sumie od nas oczekujesz?