reklama
wroniasta
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 10 Październik 2016
- Postów
- 201
witam... u mnie dopiero 6 tydz. ale jestem przerażona. nigdy nie myślałam o dziecku, już raczej pogodziłam się z myślą, że nigdy nie będę miała a tu proszę. oczywiście staram się pocieszać, że o wiele starsze kobietki rodzą , i to zdrowe jak rydz dzieci i że dają radę.... ale ja mam tyle obaw..... zaczynając od tego , żeby ciąża byłą zdrowa, żeby z dzieckiem było wszystko dobrze, a kończąc na tym czy dam sobie radę
w końcu nie mam już tyle energii co 20 latka
wroniasta
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 10 Październik 2016
- Postów
- 201
oczywiście cieszę się bardzo z tej niespodzianki jaką podarował mi los
już sie z mężem doczekać nie możemy ale jednocześnie tyle we mnie różnych obaw.... mam nadzieję , że mnie rozumiesz.. Wroniasta,
Zdziwiłabym się, gdybyś napisała, że się nie boisz :-) Ja przy drugiej ciąży mam takiego stresa, że szok. Pierwsze cztery miesiące drżałam o wszystko - zakręciło mi się w głowie i już panika. Zabolał brzuch - przerażenie. A przecież to wszystko jest jak najbardziej normalne. I co więcej powinnam być przecież spokojniejsza, bo to druga ciąża i teoretycznie już wiem co i jak. Ale wcale tak nie jest. Lęk, niepokój, napięcie i myśli jak to będzie, czy dam radę, czy nie zawiodę jako matka, czy ciąża przebiega prawidłowo (w końcu już nie jestem taka młoda) itd itd. To wszystko mam na co dzień. Doskonale Cię rozumiem i przeżywam to samo, więc nie czuj się osamotniona :-)
Energii może nie mamy już tyle co 10 - 15 lat temu, ale opieka nad dzieckiem to nie maraton na 50 km :-) Nie musimy się wykazywać sprytem, dynamiką, odpornością itd itd. Myślę, że damy radę bez problemu, a może nawet lepiej niż niejedna 20-latka :-) Wszystko będzie dobrze, zobaczysz :-)
Zdziwiłabym się, gdybyś napisała, że się nie boisz :-) Ja przy drugiej ciąży mam takiego stresa, że szok. Pierwsze cztery miesiące drżałam o wszystko - zakręciło mi się w głowie i już panika. Zabolał brzuch - przerażenie. A przecież to wszystko jest jak najbardziej normalne. I co więcej powinnam być przecież spokojniejsza, bo to druga ciąża i teoretycznie już wiem co i jak. Ale wcale tak nie jest. Lęk, niepokój, napięcie i myśli jak to będzie, czy dam radę, czy nie zawiodę jako matka, czy ciąża przebiega prawidłowo (w końcu już nie jestem taka młoda) itd itd. To wszystko mam na co dzień. Doskonale Cię rozumiem i przeżywam to samo, więc nie czuj się osamotniona :-)
Energii może nie mamy już tyle co 10 - 15 lat temu, ale opieka nad dzieckiem to nie maraton na 50 km :-) Nie musimy się wykazywać sprytem, dynamiką, odpornością itd itd. Myślę, że damy radę bez problemu, a może nawet lepiej niż niejedna 20-latka :-) Wszystko będzie dobrze, zobaczysz :-)
Urodziłam mając 39,5 zdrowego chłopczyka. 15,5 roku róznicy między dziećmi. Teraz ma 6 lat mimo wcześniactwa i wielu niepowodzeń rozwija się prawidłowo. Jestem starą młodą mamą. A energii miałam i cierpliwości chyba więcej niż przy córze.
JolaMi,
A nie miałaś obaw, że córka będzie zazdrosna i pokrzywdzona? Ja czekam na drugie dziecko, będzie 9 lat różnicy i bardzo się boję, że rozczaruję moją starszą córkę. Teraz jestem tylko dla niej, spędzamy bardzo dużo czasu, bo jestem na zwolnieniu od 5 miesięcy, ale niedługo się to zmieni. Będzie maleństwo i nie wiem jak się rozdwoję. Bardzo się boję, że córka ucierpi na pojawieniu się rodzeństwa, choć cały czas jej powtarzam, że zmiana czeka nas wszystkich. Chciałabym bardzo zadowolić każdego, ale tak się chyba nie da. Okropnie się tym stresuję i zamartwiam.
Jak sobie poradziłaś w swojej sytuacji?
A nie miałaś obaw, że córka będzie zazdrosna i pokrzywdzona? Ja czekam na drugie dziecko, będzie 9 lat różnicy i bardzo się boję, że rozczaruję moją starszą córkę. Teraz jestem tylko dla niej, spędzamy bardzo dużo czasu, bo jestem na zwolnieniu od 5 miesięcy, ale niedługo się to zmieni. Będzie maleństwo i nie wiem jak się rozdwoję. Bardzo się boję, że córka ucierpi na pojawieniu się rodzeństwa, choć cały czas jej powtarzam, że zmiana czeka nas wszystkich. Chciałabym bardzo zadowolić każdego, ale tak się chyba nie da. Okropnie się tym stresuję i zamartwiam.
Jak sobie poradziłaś w swojej sytuacji?
reklama
Witam [emoji4] ja urodzilam pierwszą córeczkę w wieku 35 lat. Niestety bez dramatow sie nie obylo bo urodzila sie w 31 tc z hipotrofią i innymi takimi... teraz ma 4 lata i jest cudownym szkrabem. A ja jestem w 9 tc i szykuje sie bobas przed samą 40tką.... też mam cykora ale trzeba czekac, robic badania i myśleć pozytywnie [emoji4][emoji4]
Napisane na GT-I9506 w aplikacji Forum BabyBoom
Napisane na GT-I9506 w aplikacji Forum BabyBoom
reklama
