Ciężka sprawa

[Rachelita]

Ona jak miała 22 lata to była na staraczkach/kreskach i pisała, że stara się ld 4 lat

Przecież to jakaś patologia, starać się o dziecko w wieku 18 lat

Olka ja wiem, że to dla Ciebie może być szokujące ale jest grupa osób, która nie widzi innej przyszłości dla siebie. Mam znajome, które kończyły zawodówkę w klasie kasjer-sprzedawca albo w ciąży, albo z planami rychłej ciąży (i one nigdy nie miały problemu z zajściem). Taki miały plan na życie od gimnazjum: poznać na dyskotece starszego chłopaka, szybko zajść w ciążę, wziąć ślub i żyć po swojemu. Kontakt nam się dawno urwał ale jak czasem spotykam je w rodzinnym mieście to nie są przedstawicielkami patologii. Normalnie pracują w sklepie, mają tych samych mężów i tylko dzieci dużo starsze niż moje

 

[Dwójeczka2]

szczególnie warto przeczekać te pierwsze dwa, trzy lata kiedy relacja jest w fazie zauroczenia - bo potem szybko niekiedy pary się rozchodzą i idą własną drogą...

Z tym się jak najbardziej zgodzę

 

[asia.joanna]

Ej ale w sumie dziewczyna od 2019 była tutaj na forum i nawet miala założonych kilka wątków

Dokładnie, miałam z nią kilka wymian zdań na różnych etapach. Szczerze wątpię żeby to był troll. Chociaż jak mówiło się o zbadaniu poprzedniego partnera to zawsze miała z tym problem

 

[Sok z żuka]

Dokładnie, miałam z nią kilka wymian zdań na różnych etapach. Szczerze wątpię żeby to był troll. Chociaż jak mówiło się o zbadaniu poprzedniego partnera to zawsze miała z tym problem

też mi się tak wydaje, że to nie troll, może nie chciala badać partnera, bo on wcale nie chciał dziecka. Może mysli ze nowego chlopaka złapie ja dziecko

 

[Madzia08.1978]

Gimnazjum i studia to nie jest karalne?
Chyba że po prostu TYLKO się znali od tego czasu?

Prezydent Francji to chyba tez w tym wieku poznał obecną żonę

 

[Dwójeczka2]

Prezydent Francji to chyba tez w tym wieku poznał obecną żonę

Okej. Mnie chodziło tylko o to, że w gimnazjum miało się najmniej 14 lat. I seks dorosłej osoby z czternastoletnim dzieckiem podlega pod paragraf
Tylko tyle.
Jeśli ktoś się po prostu poznał to spoko. Ale jeśli się poznał od łóżkowej strony to już nie bardzo.

 

[Madame JS]

Prezydent Francji to chyba tez w tym wieku poznał obecną żonę

Miał 15 lat, a ona o 24 więcej... Ale skutecznie odrzucała wówczas jego zaloty ;-) No i nigdy nie namawiała go do posiadania dzieci, jedynie obawiała się, że będzie żałował ich nieposiadania.

 

[julcia7777]

Olka ja wiem, że to dla Ciebie może być szokujące ale jest grupa osób, która nie widzi innej przyszłości dla siebie. Mam znajome, które kończyły zawodówkę w klasie kasjer-sprzedawca albo w ciąży, albo z planami rychłej ciąży (i one nigdy nie miały problemu z zajściem). Taki miały plan na życie od gimnazjum: poznać na dyskotece starszego chłopaka, szybko zajść w ciążę, wziąć ślub i żyć po swojemu. Kontakt nam się dawno urwał ale jak czasem spotykam je w rodzinnym mieście to nie są przedstawicielkami patologii. Normalnie pracują w sklepie, mają tych samych mężów i tylko dzieci dużo starsze niż moje

Też znam takie osoby Jestem po trzydziestce i tego nie rozumiem, bo sama w ich wieku kończyłam studia, ale one ułożyły sobie życie, spełniały się zawodowo. W tej chwili mają nastoletnie dzieci

 

[Cookie_]

Wśród znajomych najszybciej wyszłam za mąż (23 l a mąż 28) i miałam pierwsze dziecko- urodziłam po studiach. Teraz mam nastolatka i drugie dziecko w wieku przedszkolnym. Na pewnym etapie odbiegałam od koleżanek, bo miałam już nie tylko pracę, ale męża i dziecko. W momencie, gdy ja wyszłam z "pieluch" one w nie wskoczyły.
Niby nie urodziłam jakoś wcześnie, ale teraz gdy wiele kobiet rodzi pierwsze dziecko po 30 czy nawet 40 to już od odbiegałam od standardu.
Z mężem zaczęłam się spotykać gdy miałam 17 lat, choć poznałam go w okolicy 15 urodzin Nie w głowie mi wtedy była ciąża, ale teraz nie raz śmiejemy się że żebym wówczas zaszła to mielibyśmy już dorosłego syna. Ba żebym drugie dziecko urodziła szybciej to teraz miałam za niedługo dwójkę pełnoletnich dzieci.
Z tyłu głowy gdzieś zawsze widziałam siebie w roli mamy, ale nie było to aż tak obsesyjne podejście jak u autorki.
Najpierw starałam sie mieć z meżem w miarę stabilną pracę, własny kąt i dopiero mieć dziecko które mogę utrzymać.
Tu relacja jeszcze się nawet nie ugruntowała i sprowadzanie na świat dziecka, jest dla mnie lekkomyślnością.

 

[melodyP]

Wśród znajomych najszybciej wyszłam za mąż (23 l a mąż 28) i miałam pierwsze dziecko- urodziłam po studiach. Teraz mam nastolatka i drugie dziecko w wieku przedszkolnym. Na pewnym etapie odbiegałam od koleżanek, bo miałam już nie tylko pracę, ale męża i dziecko. W momencie, gdy ja wyszłam z "pieluch" one w nie wskoczyły.
Niby nie urodziłam jakoś wcześnie, ale teraz gdy wiele kobiet rodzi pierwsze dziecko po 30 czy nawet 40 to już od odbiegałam od standardu.
Z mężem zaczęłam się spotykać gdy miałam 17 lat, choć poznałam go w okolicy 15 urodzin Nie w głowie mi wtedy była ciąża, ale teraz nie raz śmiejemy się że żebym wówczas zaszła to mielibyśmy już dorosłego syna. Ba żebym drugie dziecko urodziła szybciej to teraz miałam za niedługo dwójkę pełnoletnich dzieci.
Z tyłu głowy gdzieś zawsze widziałam siebie w roli mamy, ale nie było to aż tak obsesyjne podejście jak u autorki.
Najpierw starałam sie mieć z meżem w miarę stabilną pracę, własny kąt i dopiero mieć dziecko które mogę utrzymać.
Tu relacja jeszcze się nawet nie ugruntowała i sprowadzanie na świat dziecka, jest dla mnie lekkomyślnością.

Twój mąż miał 28 lat, a autorki 18 idąc dalej w tych wyobrazeniach to jakby twój mąż miał 10 lat wcześniej dziecko jak autorki chlopak to teraz już mielibyście nie nastolatka a magistra po studiach z kredytem na mieszkanie