Do wszystkich, którzy znają moją "historie"

[pscolamaja1]

Jakiś czas temu prosiłam na tym forum o pomoc. Uzyskałam ją od wielu mam, co częściowo ułatwiło mi moją sytuacje.
Użytkownik MARGOT prosiła abym opisała co u nas słychać.
Minął już prawie rok, rok, który był okropny. Prawie rok temu byłam dnem, byłam na dnie, ale patrząc na moje dzieci z dnia na dzień podnosiłam się. Dostałam kopa od życia, ale podniosłam się i podnoszę się dalej. Znalazłam pracę, wróciłam do swojego mieszkania, zaczęłam się uśmiechać. Staram się zmierzać z życiem codziennym, ale nie jest to łatwe, wychowując dwoje dzieci w pojedynkę, bez wsparcia bliskich osób. Czego mi brakuje?... mojego męża ( niestety żadna nawet nadprzyrodzona siła mi go nie zwróci), brakuje mi przyjaciół, z którymi mogłabym porozmawiać, wyżalić się, przytulić. Brakuje mi zrozumienia innych osób wiedzących co się stało.
Czuję się źle, niedawno wyszłam z depresji i czuję, że ona znów powraca. Już tyle osiągnęłam, i nie chcę wracać do przeszłości, nie chcę powrotu dni, w których byłam wrakiem, nie chcę znowu żyć dlatego że muszę...
Potrzebuję osoby, osobę, z którą mogłabym porozmawiać na każdy temat, nie szukam współczucia, szukam "przyjaciela".

Może post nie jest we właściwym miejscu, ale ma na celu pomoc psychiczną, bo tylko takiej potrzebuje, a mam tylko Was, osoby mi obce, a tyle mogące.

 

[majuska]

przeszłas w życiu już tak dużo,jednak musisz iść do przodu z poniesioną głowa, z bagażem doświadczeń stałaś się silniejsza nie poddawaj się ;dla swoich synków jesteś najważniejsza, najwspanialsza,najukochańsza oni Ciebie potrzebują nie załamuj się.pisz tu jak najczęściej co ci lezy na sercu na pewno znajdą się osoby ktore umieją podnieść człowieka na duch wskazac odpowiednią droge.

 

[Tygrysek1985]

pscola maja skad jestes ja nie znam Twojej historii niestety

 

[Ankubator]

ja też nie znam historii, ale trzymam kciuki i mocno wierzę! Bo kto daje radę jak nie my-mamy! Piszesz, że dużo już osiągnęłaś, a ja wierzę, że z dnia na dzień osiągniesz jeszcze więcej i w końcu słońce zaświeci i dla Ciebie! Niech Twoje dzieciaczki będą siłą, która Cię napędza! a jeżeli chodzi o rozmowę- to zawsze ale zawsze chętnie wysluchamy- od tego jest forum i błogoslawieństwo anonimowości w internecie, że można wygadać się ze "wszystkiego". Będzie lepiej! Powolutku, ale kiedyś napewno będzie!

 

[Kaka82]

Zastanawiałam sie własnie co u Ciebie, nie odpisałaś na poprzednim wątku...Dobrze, ze juz lepiej. I głowa do góry. Po każdej burzy wychodzi słońce. U mnie akurat chmury burzowe na horyzoncie.

 

[pscolamaja1]

Dziękuję Wam za miłe słowa. Dziewczyny jesteście kochane, nie nadążam odpisywać, ale cieszę się bardzo, że mogę się wygadać, pogadać o głupotach... jakoś mi lżej, bo kiedy zaczynam czuć się w czterech ścianach samotna, to wchodzę na BB i odpisuję, odpisuję i odpisuję, i wtedy czuję, że nie jestem sama.
Niektóre z Was też mają problemy, i wiem, że nie jestem jedyna, której jest ciężko. Dzięki jednej mamie, wpadłam na pomysł jak mogę dorobić ale powiem jak już plan wejdzie w życie.

Jak na razie, to życie mi się troszkę sypie, ale na pewno nie do takiego stopnia jak rok temu.

Moja prośba: Szukam mamy, która miała lub ma doczynienia, z nadwrażliwością psychoruchową. Jest to temat dla mnie bardzo ważny.
Pozdrawiam

P.S.
Martusia1605- mieszkam miedzy Krakowem a Katowicami, a moja historia jest długa i nie należy do przyjemnych, ale na pewno ją opiszę, jak znajdę na to siłę

 

[Tygrysek1985]

psolamaja duzo sily zycze

 

[ksiulka]

pscolamaja1 ja tez mieszkam między krakowem a katowicami w sumie bliżej katowic a konkretnie Lędziny-Tychy jezeli mieszkasz gdzieś w okolicy to możemy się na kawkę umówić nie duża różnica między naszymi maluchami jest pozdrawiam i życzę siły

 

[pscolamaja1]

Witaj Do Lędzin mam jakieś 20-25 km, jak mój młody wyzdrowieje to z miłą chęcią możemy się spotkać.

 

[Mozi]

witaj Pscolamaja dobrze,ze lepiej u ciebie, zapraszam zajrzyj i do nas na codzienne rozmowy
o nadwrazliwosci nie pomoge,ale popatrz na watki o zdrowiu