Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Bycie rodzicem to codzienna przygoda pełna wyzwań, ale też pięknych chwil. Chcemy poznać właśnie te momenty, które sprawiają Ci największą radość! Napisz w kilku zdaniach , co najbardziej cieszy Cię w rodzicielstwie, a możesz wygrać atrakcyjne nagrody ufundowane przez Bella Baby Happy 💛<
Właśnie dlatego chyba najlepsze są imiona, które mają odpowiednik i ska dorosłego i dla dziecka.
Ale to samo ze zdrobnieniami.. ostatnio czytalam temat ze nazwano dziewczynke Tosia i normalnoe w urzedzie ja zarejestrowano.. albo Zosia czy Kuba.. hak to pozniej do doroslego czlowieka podejsc powaznie.
Jeszcze starszą córkę myślę, że dałabym radę jakoś przeboleć, bo wszyscy się przyzwyczaili i nie jest źle.
Waham się co do starszej córki, bo jest już duża.. Aurelia jest moim wymarzonym imieniem, ale właśnie mam obawy czy tykać starszą córkę.. Jeśli ona zostanie Nelą to młodsza Aurelią. Pragnę tego imienia dla którejś z córeczek.. Obojętnie co kto z rodziny powie. A mam jeszcze czas co uważam, że też jeszcze napiętsza problem, ponieważ Pani w urzędzie która się tym zajmuje ma urlop.. Czekam tylko aż wróci i działam. Czeka mnie trudna przeprawa, bo za granicą nie jest to takie proste jak w Polsce. W Polsce dla dziecka do 6msc życia zmienia się od tak, bez podania przyczyny to jest właśnie ten czas, żeby się upewnić uważam, że to jest mega... A dla starszego dziecka pisze się prośbę z podaniem przyczyny, powodem może być np że zwracamy się do dziecka inaczej. A tu w Niemczech to żaden powód, więc będę zmuszona wyciągać rodzinne brudy, ale myślę, że jestem na to gotowa.Właśnie dlatego chyba najlepsze są imiona, które mają odpowiednik i ska dorosłego i dla dziecka.
Co do zmiany imienia, dlaczego się wahasz? Wydaje mi się, że skoro dałaś imię pod wpływem trudnej sytuacji, to teraz na zimno powinnaś być pewna decyzji. Skoro nie jesteś, być może imię do córki pasuje i nie ma co kombinować
Bałbym się przed niemieckim urzędem wyciągać "brudy", że podadzą mnie do opieki społecznej i będę się latami spotykać z Jugendamtem. Nawet (a może: tym bardziej) jeśli to wcale nie są prawdziwe brudy.
Ja tak samo, za dużo się historii o nich naczytałam
Dzieciom nie dzieje się krzywda i nigdy nie działa. Nie są to brudy krzywdzące dzieci bądź jakaś patologia. Teściowa to toksyczny człowiek. Też przeszła w życiu tragedie i teraz i ja ponoszę jej skutki..
Naczytałam właśnie.. Męża rodzina ma ich na głowie, w rodzinie afera, bo chce zabrać niewinnym ludziom dziecko.. Ja jestem osobą która nie lubi alkoholu, byłam pijana może z 2x w życiu. I patrząc na tamtą rodzinę nie uważam, że zainteresowali się dzieckiem bez powodu.
Kompletnie mi nie pasowało (sama je wybrałam) jak ktos do nieho mowil po imieniu to jakby mowil doobcego czlowieka jakiegosJeszcze starszą córkę myślę, że dałabym radę jakoś przeboleć, bo wszyscy się przyzwyczaili i nie jest źle.
Tylko u mnie problem z młodsza córka jest taki, że ja nie potrafię zwracać się do niej jej imieniem, nie robię tego i wiem, że nie będę.. Po prostu nie potrafię..
A dlaczego nie możesz przyzwyczaić się do imienia drugiego dziecka? Chciałaś, żeby miał inaczej na imię?
Ja z pierwszym dzieckiem zero problemów.. Wybraliśmy w sumie z moimi rodzicami w wigilię 2013, ale wtedy wszystko się układało i nie wiedziałam jakie piekło mnie czeka, później straciłam dziecko i mężczyznę.. Wszystko wtedy szło już nie tak. Do tego stopnia, że nie jestem w stanie zaakceptować imion własnych córek.
Jestem taka wdzięczna terapeutce za jej wsparcie, gdyby nie ona.. To nie wiem co by było..
ale jakos po roku juz tak sie osluchalam.. a i on zaczal byc taki fajny ze imie idealnie do niego przylglo.. takie mialo poprostu byc 
Wiesz co, nie piszę tego złośliwie, ale chwilami Twoje wypowiedzi są niespójne. Raz piszesz, że nie podoba ci się imię starszej, raz że młodszej. Jakbyś sama nie bardzo wiedziałam co robić i które imiona Ci się podobają. A przecież tylko jedno wybrałaś pod wpływem tragedii, więc drugie powinno być ok. Chwilami mam wrażenie, że totalnie się zafiksowalas na punkcie imienia Aurelia, jakby zmiana imienia miała "naprawić" wszystko w Twoim życiu. Piszesz, że to jedna z najtrudniejszych decyzji w Twoim życiu (a przecież to tylko zmiana imienia). Może powinnaś o tym porozmawiać z terapeutą zanim podejmiesz ostateczną decyzję? Może chęć zmiany imienia ma w sobie jakieś drugie, głębsze dno?
