Jak pomóc "średniemu" dziecku.

[GoJ]

Dzień dobry.

Jestem mamą dwóch synów. 10 letniego z lekkim upośledzeniem umysłowym. 8 letniego. A wkrótce jeszcze jednego dziecka.
Kłopot w tym, że mamy kłopot z młodszym synem. Od roku jest coraz bardziej krnąbrny, pyskaty, bezczelny. Ja wiem że on sam siebie porównuje ze starszym bratem, który z racji swoich predyspozycji jest inaczej traktowany inne mamy doń wymagania. Od początku nie ukrywaliśmy przed młodszym że starszy jest chory.
Młodszy syn miewa jakby to ująć napady depresyjne. Mówi wtedy że żałuje że się urodził. Że go nie kochamy. Że Nas nienawidzi.
Żeby nie było dużo z nim rozmawiamy. Często spędza czas tylko ze mną tylko z tatą lub nami obojgiem bez brata. W sprawy nienarodzonego dziecka obaj są angażowani i sprawia im to frajdę. Cieszą się na dziecko.
Nie wiem jak pomóc młodszemu uporać się z negatywnymi emocjami i agresją. Zgniotek nie pomaga.

 

[Margonelka]

To na pewno dla Was trudna sytuacja i bardzo przykra,bo wiadomo,chcielibyście żeby dzieci były szczęśliwe.
Moim zdaniem(jeśli to ma znaczenie dla Ciebie to studiuję psychologię) z synem trzeba pójść do specjalisty. Nie chodzi tu o regularne wizyty,ale o kilka badań i testów,które należałoby przeprowadzić.
Wiem,że to bardzo ogolnikowo brzmi,ale na odległość nie da się podać konkretnej recepty. Chodzi o to,żeby dziecku naprawdę pomóc,a nie pogłębiać jego stanu.
Jest mnóstwo zaburzeń zachowania w tym wieku,ale również wiele metod radzenia sobie z nimi. To bardzo ważne bo stany,które dzieci czasem przeżywają,przenoszą się na ich późniejsze życie.
Zapewne nie pomoglam zbytnio,ale to najlepsze wyjście w tej sytuacji

 

[Kamila198234]

Margonelka ma rację. Kilka wizyt u psychologa pomoże. Najpierw idź sama. Porozmawiaj umów się.

 

[GoJ]

To na pewno dla Was trudna sytuacja i bardzo przykra,bo wiadomo,chcielibyście żeby dzieci były szczęśliwe.
Moim zdaniem(jeśli to ma znaczenie dla Ciebie to studiuję psychologię) z synem trzeba pójść do specjalisty. Nie chodzi tu o regularne wizyty,ale o kilka badań i testów,które należałoby przeprowadzić.
Wiem,że to bardzo ogolnikowo brzmi,ale na odległość nie da się podać konkretnej recepty. Chodzi o to,żeby dziecku naprawdę pomóc,a nie pogłębiać jego stanu.
Jest mnóstwo zaburzeń zachowania w tym wieku,ale również wiele metod radzenia sobie z nimi. To bardzo ważne bo stany,które dzieci czasem przeżywają,przenoszą się na ich późniejsze życie.
Zapewne nie pomoglam zbytnio,ale to najlepsze wyjście w tej sytuacji

Chodzimy do psychologa i czekamy na wizytę u psychiatry. Póki co trwa diagnozowanie. Ale mnie jako matce która sama długo właściwie większość życia uczyła się ogarniać własne emocje serce się kraje gdy widzę jak on cierpi bo wiem z doświadczenia że ten ból psychiczny bywa okropny...

 

[GoJ]

PS. Oczywiście staram się też mu pomagać w miarę możliwości i rozmawiać i tłumaczyć i zapewniać o bezgranicznej miłości... Czasem w ogóle mam wrażenie że kosztem starszego syna który nie domaga się takiej adoracji z mojej strony ale ja mam jazdy że zaniedbuję go emocjonalnie. Zwariować idzie. Może to we mnie problem? Może to ja zbytnio przeżywam wszystko?

 

[jessica159]

Ciężka sytuacja dla całej waszej rodziny. Ale dobrze, że się zdecydowałaś się pójść do specjalisty nim urodzi się maluszek trzymam za Was kciuki !

 

[nataliaspokoloko]

Polecam iść do psychologa na konsultacje. Z problemami emocjonalnymi pomóc może specjalista w odpowiednio dobranej terapii

 

[GoJ]

Polecam iść do psychologa na konsultacje. Z problemami emocjonalnymi pomóc może specjalista w odpowiednio dobranej terapii

Psycholog gdyba... albo ADD albo trzeba leki. Na pewno wiemy że jedyną metodą jaką on umie rozładowywać napięcie jest agresja. Czekamy na wizytę u psychiatry.