Hej Mój mąż jest jedynakiem - i jakoś nie zauważam żeby był stereotypowy :-) Choć może napiszmy co uważamy za stereotyp :-)
Jestem jedynaczką i wiem, że zrobię wszystko, żeby moje dzicko miało rodzeństwo.))) Dla mnie to ważne.
Witam też jestem jedynaczką, ludzie którzy mnie znają, wiedzą, że nie "stereotypową" :-) Nigdy nie przeszkadzało mi, że nie mam rodzeństwa. Jednak nie chciałabym, żeby mój synek był jedynakiem... chodzi o to, że bardzo chciałabym mieć dwoje dzieci
Moje zdanie na temat jedynaków jest takie: jesli chcesz mieć jedynaka, zadbaj o to, żeby miał kontakt z rówieśnikami, a nie tylko głównie z dorosłymi. Pamiętaj, że nie powinno się skupiać swoich niezrealizowanych ambicji na dziecku, które jest jedno i może poczuć przytłaczającą go odpowiedzialność. Ucz go dzielić się z innymi i nie skupiaj całej swojej uwagi na jedynaku non-stop, a będzie dobrze
Aneta, te rady chyba warto by zastosować w każdym wypadku - czy to jedynaka, czy dziecka które ma rodzeństwo. a stereotypom dajmy spokój.. nie wywodzą sie one z bezpośredniego doświadczenia jednostki, lecz tradycji, przekazu, ich geneza jest społeczna. opierają sie na przekonaniu i nacechowane są emocjonalnie. co ciekawe stereotyp w najlepszym wypadku tylko częściowo odpowiada prawdzie, zwykle jest sprzeczny z faktami, choc zawsze uważamy, że jest prawdziwy. czy w takim razie mozemy mówić o stereotypowych jedynakach jako istotach z krwi i kości?;-)
Oczywiście. Natomiast uważam, że takie rady, jeśli zastosowane NAPRAWDĘ, pomagają wychować szczęśliwe i emocjonalnie 'zdrowe' dziecko.