Jestem beznadziejną matką...

Hey dziewuszki :-) ...Na początku zaznaczę,że pisałam juz post na ten temat w innym dziale,więc nie krzyczcie na mnie...;-)
Ale potrzebuję sama nie wiem...Może jakiegoś dobrego słowa,albo zjechania z góry na dół...
Otóż:

Mój syn ma 7,5 lat...Chodzi do pierwszej klasy szkoły integracyjnej:ma orzeczenie o niepełnosprawności,obniżony wiek psychologiczny itd,itd(emocjonalnie jest na wiek 4-5 lat) są to dość poważne i ciężkie problemy...Rozmawiając z syna wychowawczynia dowiedziałam się,że syn może nie zdać do drugiej klasy(w maju okażę się jaką podjęli decyzję),ze względu na to,że nie umie jeszcze czytać.Literować-potrafi,przeczytać takie wyrazy jak:do,na,się,to,co,po-potrafi,ale dłuższe to ma już problem.Syna wychowawcy to są naprawdę super ludzie,więc nie mam do nich pretensji ani nic...
Może za mało czasu poświęcałam dziecku przy czytaniu?Co ze mnie za matka,że mój syn może nie zdać?Tu nie chodzi o żadne moje ambicje-Broń Boże...Jest mi strasznie przykro i boję się,że zawiodłam moje dziecko.Miałam go chronić i pomagać choćby w nauce,a okazuję się,że zawiodłam...

 

Myślę że wychowawca dobrze postąpi jak zostawi dziecko drugi rok w pierwszej klasie i Ty dla dobra dziecka powinnaś się na to zgodzić.Sama napisałaś że synek jest opóźniony dlatego potrzebuje czasu aby nauczyć sie pisac i czytać powinien być też pod opieką terapeutów logopedy pedagoga psychologa itp.
Stwierdzenie typu że nie zda do następnej klasy jest nie na miejscu,nie zdają nastolatki które wagarują i nie chcą się uczyć Twoje dziecko jest chore dlatego to zupełnie inna bajka.Na koniec takie pytanie czy myślałaś o szkole specjalnej?

 

Zwłaszcza, że początek przygody z nauką szkolną wcale nie jest taki łatwy dla wszystkich, widzę to też po moim synku. I właśnie rozwój emocjonalny może tu być przeszkodą, a nie gorsza inteligencja. Dziecko jeszcze nie rozumie po co te wszystkie męki z zeszytem i książką, myśli o zabawie, rozkojarza się, nie potrafi się dojrzale skoncentrować na zadaniu itd. Więc głowa do góry, szczególnie, że chłopcy przeważnie są nieco trudniejsi niż dziewczynki - mówię przeważnie - od reguły jest tutaj wiele wyjątków, ale jak się spojrzy na statystyki to jednak dziewczynki są w tym wieku bardziej dojrzałe emocjonalnie i mają mniejsze problemy z koncentracją w szkole.

 

matką jesteś na pewna dobrą bo kochasz swojego synka a co do nauki sama napisałaś, że twój synek jest emocjonalnie na poziomie 4-5 latka a to jest wiek w którym dzieci często dopiero uczą się pierwszych literek więc na pewno dziecka nie zawiodłaś zwłaszcza jak pomagasz mu w domu uczyć się czytać

 

Ważne jest żeby Twój synek miał spotkania z psychologiem, logopedą, może jakieś dodatkowe korepetycje. Myśle, że pod okiem specjalisty szybciej się będzię rozwijać

 

Jestes na pewno dobra matka i robisz wszystko tak jak potrafisz jednak jesli dziecko jest chore to wiadomo rozwija sie wolniej. Jesli nauczyciele stwierdza ze nie mozna dziecka przepuscic dalej to pewnie maja ku temu powod. I nie ma co sie denerwowac tylko albo zmienic dziecku szkole i puscic go rok nizej aby nadgonil zaleglosci albo ustapic nauczycielom w tej szkole

 

Tak,syn ma zajęcia dodatkowe(ze względu na swoje problemy w szkole),i teraz będzie uczęszczał do poradni psychologiczno-pedagogicznej też by ćwiczyć czytanie itd