Listopadowe mamy 2022

[guest-1693758626]

Będzie dobrze. Co by miało nie być, Księżniczka donoszona

Zgadza sie

Najważniejsze żeby była zdrowa i bezpiecznie przyszła na świat

Nasze kochane maleństwo.

 

[martimo]

Hej hej jestem tu kompletnie nowa, ale od jakiegoś czasu śledzę ten wątek (więc w sumie trochę się czuję jakbym Was znała) i pomyślałam, że może napiszę jakoś nie mam doświadczenia z forami ... pomyślałam, że dobrze będzie pogadać z innymi osobami, może trochę uspokoić myśli Co prawda to już końcówka dylematów/rozmyślań, ale jednak.
Widzę, że niektóre koleżanki czekają na planowaną cesarkę i taka myśl moja dzisiaj była, że plus jest tego taki, że wiadomo, co i jak. W mojej sytuacji nie znam dnia ani godziny. U mnie to jest 37+5, a lekarz tydzień temu stwierdził (na moje pytanie po badaniu, w którym wyszło, że szyjki to w zasadzie jakby nie ma i główka napiera mocno w dół, jak myśli z doświadczenia, ile czasu jeszcze to potrwa), że może jeszcze z tydzień pochodzę. Trochę mnie to przeraziło i wpadłam w panikę, choć to przecież już bezpieczny czas... Ale co mogę poradzić, obawiam się tego wszystkiego. Pierwsze takie doświadczenie. Niby jestem wiedzowo jakoś tam przygotowana i mam fazy, że nie myślę o tym i się mniej boję, ale dzisiaj mam zjazd emocjonalny. Czy nie przeraża Was ta niewiedza, jak będzie, że to się stanie nagle albo że przegapicie objawy, że to już? Co jakiś czas czuję lekkie bóle podobne do tych co przed okresem mnie nawiedzały i się za każdym razem zastanawiam, czy to nie za chwilę się rozkręci bardziej. Też tak macie?

 

[maszak]

Hej hej jestem tu kompletnie nowa, ale od jakiegoś czasu śledzę ten wątek (więc w sumie trochę się czuję jakbym Was znała) i pomyślałam, że może napiszę jakoś nie mam doświadczenia z forami ... pomyślałam, że dobrze będzie pogadać z innymi osobami, może trochę uspokoić myśli Co prawda to już końcówka dylematów/rozmyślań, ale jednak.
Widzę, że niektóre koleżanki czekają na planowaną cesarkę i taka myśl moja dzisiaj była, że plus jest tego taki, że wiadomo, co i jak. W mojej sytuacji nie znam dnia ani godziny. U mnie to jest 37+5, a lekarz tydzień temu stwierdził (na moje pytanie po badaniu, w którym wyszło, że szyjki to w zasadzie jakby nie ma i główka napiera mocno w dół, jak myśli z doświadczenia, ile czasu jeszcze to potrwa), że może jeszcze z tydzień pochodzę. Trochę mnie to przeraziło i wpadłam w panikę, choć to przecież już bezpieczny czas... Ale co mogę poradzić, obawiam się tego wszystkiego. Pierwsze takie doświadczenie. Niby jestem wiedzowo jakoś tam przygotowana i mam fazy, że nie myślę o tym i się mniej boję, ale dzisiaj mam zjazd emocjonalny. Czy nie przeraża Was ta niewiedza, jak będzie, że to się stanie nagle albo że przegapicie objawy, że to już? Co jakiś czas czuję lekkie bóle podobne do tych co przed okresem mnie nawiedzały i się za każdym razem zastanawiam, czy to nie za chwilę się rozkręci bardziej. Też tak macie?

Halo . Fajnie, że napisałaś. Ciąża juz donoszona . W sumie fajnie, że juz wiesz, że szyjka zgładzona i dzieciątko napiera. Bóle jak na okres to juz takie małe szykowanie do porodu . A jak się zacznie raczej nie przegapisz. To może być odejscie wód, biegunka, temp, spinanie brzucha, odejście czopa(takiej galaretki)... krew- i jak juz ona się pojawiała to jechałam do szpitala. Poród to jedna wielka niewiadoma, bo każdy teoretycznie inny(choć u mnie bardzo podobnie). Najwazniejsze by być spokojnym i współpracować z położnymi, mimo bólu zmęczenia itp.
Damy radę
Miłego poniedziałku

 

[seremida]

Ja juz po cc. Malwinka urodzila sie 8:22, 3390g, 56cm. Po znajomosci nadawali mi pelno lekow p.bolowych i nawet blokade nerwow zrobili, takze dzisiaj do wieczora mam spokoj. Znieczulenie juz puszcza, ruszam nogami, wiec licze na szybka pionizacje. Cos pielegniarki mowily, ze za 2 dni do domu

 

[anetta_]

Ja juz po cc. Malwinka urodzila sie 8:22, 3390g, 56cm. Po znajomosci nadawali mi pelno lekow p.bolowych i nawet blokade nerwow zrobili, takze dzisiaj do wieczora mam spokoj. Znieczulenie juz puszcza, ruszam nogami, wiec licze na szybka pionizacje. Cos pielegniarki mowily, ze za 2 dni do domu

Serdeczne gratulacje

 

[guest-1693758626]

Ja juz po cc. Malwinka urodzila sie 8:22, 3390g, 56cm. Po znajomosci nadawali mi pelno lekow p.bolowych i nawet blokade nerwow zrobili, takze dzisiaj do wieczora mam spokoj. Znieczulenie juz puszcza, ruszam nogami, wiec licze na szybka pionizacje. Cos pielegniarki mowily, ze za 2 dni do domu

Gratulacje!
Piękne imie

 

[kamilamhm]

Hej hej jestem tu kompletnie nowa, ale od jakiegoś czasu śledzę ten wątek (więc w sumie trochę się czuję jakbym Was znała) i pomyślałam, że może napiszę jakoś nie mam doświadczenia z forami ... pomyślałam, że dobrze będzie pogadać z innymi osobami, może trochę uspokoić myśli Co prawda to już końcówka dylematów/rozmyślań, ale jednak.
Widzę, że niektóre koleżanki czekają na planowaną cesarkę i taka myśl moja dzisiaj była, że plus jest tego taki, że wiadomo, co i jak. W mojej sytuacji nie znam dnia ani godziny. U mnie to jest 37+5, a lekarz tydzień temu stwierdził (na moje pytanie po badaniu, w którym wyszło, że szyjki to w zasadzie jakby nie ma i główka napiera mocno w dół, jak myśli z doświadczenia, ile czasu jeszcze to potrwa), że może jeszcze z tydzień pochodzę. Trochę mnie to przeraziło i wpadłam w panikę, choć to przecież już bezpieczny czas... Ale co mogę poradzić, obawiam się tego wszystkiego. Pierwsze takie doświadczenie. Niby jestem wiedzowo jakoś tam przygotowana i mam fazy, że nie myślę o tym i się mniej boję, ale dzisiaj mam zjazd emocjonalny. Czy nie przeraża Was ta niewiedza, jak będzie, że to się stanie nagle albo że przegapicie objawy, że to już? Co jakiś czas czuję lekkie bóle podobne do tych co przed okresem mnie nawiedzały i się za każdym razem zastanawiam, czy to nie za chwilę się rozkręci bardziej. Też tak macie?

Przeraża, przeraża. A najbardziej to, że będzie bolało i nie dam rady, spanikuję i mi się wszystko zatrzyma brałam udział w tylu warsztatach, webinarach, tyle się naczytalam... a nadal się nie czuję przygotowana

 

[kamilamhm]

Ja juz po cc. Malwinka urodzila sie 8:22, 3390g, 56cm. Po znajomosci nadawali mi pelno lekow p.bolowych i nawet blokade nerwow zrobili, takze dzisiaj do wieczora mam spokoj. Znieczulenie juz puszcza, ruszam nogami, wiec licze na szybka pionizacje. Cos pielegniarki mowily, ze za 2 dni do domu

Gratulacje i dużo zdrówka dla Was!

 

[maszak]

Przeraża, przeraża. A najbardziej to, że będzie bolało i nie dam rady, spanikuję i mi się wszystko zatrzyma brałam udział w tylu warsztatach, webinarach, tyle się naczytalam... a nadal się nie czuję przygotowana

Dobrze, że masz świadomość porodu, jednak ja juz kilka razy rodziłam i chyba nie da sie do niego tak na tip top przygotować. Tyle rzeczy może się wydarzyć itp itd. Oddech jest bardzo ważny, i takie wyciszenie oraz słuchanie położnych... panikowanie odradzam.

 

[Nat_Ra]

@seremida gratulacje! Wspaniale, że już po wszystkim i że poszło dobrze ☺

@martimo witaj oczywiście, że wizja porodu jest przerażająca, ale mnie ona szczerze mówiąc nie zajmuje aż tak bardzo. Podobno jak się poród zaczyna, to zazwyczaj trudno go przegapić (a poród, którego się nie zauważa zapewne przebiegnie bez komplikacji, tak myślę). Mój plan jest taki, jak sugeruje Maszak. Nie panikować, robić co mi każą i co mi podpowie instynkt. Mam też plan w miarę możliwości sie nie drzeć jak opętana, bo to podobno zabiera dużo sił, i nie dać się za bardzo naćpać (koleżanka tym sposobem nie pamięta prawie nic z porodu). Na opiekuna w trakcie porodu wyznaczyłam męża, jest empatyczny i wspierający, liczę też na jego chłodną głowę. Reszta jest trudna do przewidzenia i na to jestem psychicznie gotowa, po prostu muszę się poddać sytuacji.

Natomiast mocno przejmuję się tym, że nasze przygotowania są bardzo opóźnione, w domu bałagan, walizka spakowana w połowie (co prawda tej ważniejszej). I czy sobie poradzę z opieką nad dzieckiem w szpitalu.
Każda z nas ma swoje lęki