Hmm...nie wierze, ze to juz ponad rok minal
Ale skoro ktos tutaj jeszcze zajrzal to podziele sie spostrzezeniami po roku pracy razem
Problem traktowania dzieci po rowno jest najmniejszym problemem - moim celem nie jest faworyzowanie corki a jak najlepsze wychowanie, wiec nigdy nie byla wyrozniania. Ponosi takie same konsekwencje jak inne dzieciaki, nie traktuje gorzej szkrabow, ktorew akurat cos zrobia mojemu potworowi - ktory zreszta umie zadbac sam o siebie.
Obecnie corka jest w starszej grupiie, ja ucze maluszki. Tak jest najlepiej, bo ma swoich nauczycieli, a bez mamy dziecko pracuje inaczej (lepiej
. Natomiast od 14 jestesmy wszyscy razem, bo wtedy zostaje mniej dzieci - i to jest super czas bo pomimo ze pracuje to jestem tez ze swoim szkrabem. To, ze czytam ksiazke jej i kilku jej kolezankom jest fajne, to ze siedzimy razem przy stoliku i rysujemy, ze moze ze mna pogadac (jak i inne dzieci oczywiscie). Ze moge ja obserwowac codziennie jak bawi sie z innymi dziecmi. Ze jej nauczyciele to moi znajomi, wiec moge szczerze z nimi pogadac i wiem co sie dzieje jak moje oczy nie patrza ;] A z drugiej strony jestem pod reka gdyby cos sie bardzo zlego stalo - nikt mi nie przyprowadza corki bo placze, ale gdyby zrobila sobie krzywde od razu moglaby zostac mi "dostarczona"
Mloda wie, ze ja tam jestem, ze opiekuje sie dzidziusiami, ktorych mamusie sa w pracy i nie moga byc z nimi wiec nie robi problemow - oczywiscie czasami zamarudzi ze chcialaby byc z mama, ale standardowo - jak wiekszosci dzieci, ktore rodzice zostawiaja u nas sie to zdarza czasami.. Po poludniu tez rozumie, ze nie moze byc ciagle na kolanach (zreszta nie chce, bo przeciez sa kolezanki!). Wie, ze jak jakis inny szkrab placze albo potrzebuje pomocy to ja musze isc, bo on nie ma tu swojej mamy tylko ja - jako ciocia- musze sie nim zajac. I akceptuje to. Ja jej tlumacze czesto ze tylko ona jest moja coreczka i kocham ja najbardziej, ale ze lubimy tez inne dzieci i musimy im pomoc jak ich mamusie sa daleko.
Oczywiscie pomimo ze traktuje sie wszystkie dzieci jednakowo, to jednak do konca jednakowo to nie jest. Wiadomo, ze jak jakies dziecko upada i uderza glowa w cos twardego to zawsze sie podbiega i przytula - ale jesli jest to moje dziecko to poziom stresu wzrosnie bardziej niz przy obcym. Innymi slowami pewnie bede tez ja uspokajac. Czesto moja corka moze chodzic lzej ubrana na dwor, bo generalnie nauczyciele wola nie zdenerwowac rodzicow i przypadkiem nie ubrac dziecka za lekko, natomiast ja na goraco moge podjac decyzje ze Sara sciaga rajstopy.
To chyba na tyle. Przedszkole jest bardzo dobre, a ja bym juz teraz nie zamienila takiego ukladu na inny. Oczywiscie czasami sa zgrzyty - jesli wiesz, ze Twe dziecie placze wlasnie na gorze to zawsze sie bedziesz zastanawiac co sie stalo...Ale ufam jej nauczycielom i wierze ze sobie poradza
Bardzo doceniam to, ze corka jest tak blisko, ze cale popoludnia spedzamy razem, ze moze przybiec do mnie z problemami albo pochwalic sie, ze widze ja w "akcji" przez wiecej niz tylko wieczory. I ze nie musze nigdzie po nia jezdzic
Ogolnie opcje polecam - jesli dziecko jest w miare rozsadne. Niekoniecznie sprawdziloby sie to w przypadku roczniaka, ktory nie zrozumie ze mama pracuje i opiekuje sie tez innymi dziecmi, a jednoczesnie jest tylko jego mama w dalszym ciagu. Moja cora to rozumie. I nam akurat ta opcja sie sprawdzila
