Alfa - bo nie jest źle, dla mnie jest naprawdę cudownie :-) Tak przez 50% czasu, przez 40% jest względnie. Ale jest to 10% kiedy mam serdecznie dość, szczególnie kiedy jestem chora, niewyspania i gdy nieukladają się kwestie od dzieci niezależne. Akurat ostatni miesiąc był w większości taki, więc morale mi trochę spadło i dlatego boję się trochę tych pierwszych miesięcy, zanim dojdę do siebie.
A ranek teraz wygląda tak, że wstajemy razem - ja zbieram Oliwkę, mąż ją odprowadza, a potem jedzie do pracy. Niestety w międzyczasie zwykle się budzi Misiek, ale po wyprawieniu reszty famili zwykle udaje nam się jeszcze na godzinkę zasnąć. No i do 14 mam względny spokój, potem się wybieramy odebrać córkę, a jak wracamy to mąż już jest. Minus taki, że nikogo innego nie mam do pomocy. Także trochę Ci zazdroszczę :-)
Co do najgorszego czasu to u mnie jak u Paulinki, początek był niezły, bo M był bardzo spokojny, potem się rozbrykał i chyba najtrudniej było zanim zaczął chodzić (przede wszystkim logistycznie). A teraz (pomijając czas chorób lub ząbkowania) jest już z górki :-)
Z antykoncepcją myślę o zwykłej spirali + podstawowy kalendarzyk . Powinno wystarczyć.
taki psychiczn strach mam. Pewnie minie po pierwszym miesiacu.
