nasi mężczyźni...

mój Igor teraz jest bardzo kochany, robi wszystko koło mnie i koło piotrusia, tzn wyjdzie z małym na spacer, zajmuje sie nim w domu, ugotuje obiad, wyprowadzi psa,

kochany jest, a i tak mnie drażni
kobiety sa okrutne

 

Ja też mam chyba fajnego tego męża...czasami. wczoraj umył okna, wykosił działkę, ugotował obiad i jeszcze udawał, że nie jest wkurzony a ja jestem cholera..ciągle się wściekam. ale to nie moja wina że jestem tak wrażliwa na zapachy (zawsze, nie tylko w ciąży)...chyba 3 dni temu zjadł coś z czosnkiem i doprowadza mnie to do szału. nie pozwalam mu się zbliżyć na mniej niż metr a tem zapach to chyba pozostał jeszcze tylko w mojej głowie...
masz racje Azik, okrutne te kobiety są ale coś za coś...

 

Mój mężuś też jest kochany, nie tylko teraz, kiedy spodziewamy się dzidziusia, ale zawsze taki był. Pomaga mi we wszystkim i tysiąc razy dziennie powtarza mi, że mnie kocha i że jestem całym jego światem.
Co do humorków typowo ciążowych - zdarzyło mi się raz czy dwa niepotrzebnie wyskoczyć, ale staram się nad tym panować i nie utrudniać życia sobie i innym. Jak mnie męczy zły humor, to idę spać...

 

Mój Rafałek właśnie narzeka, ze tak często śpię Bo kiedyś to potrafiliśmy razem wytrzymać do rana bez zmrużenia oka, a teraz już około 22 góra 23 spać idziemy Już mu powtarzałam, że jeśli chce to niech korzysta "z moej obecności" póki nie śpię HiHi A tak ogólnie to też powtarza milion razy, ze Nas kocha i, że jesteśmy jego aniołkami. Zawsze mi to mówił, ale teraz to występuje w liczbie mnogiej... Mnie już przechodzą humorki ciążowe i bardzo mnie to cieszy, bo już czasami sama siebie miałam dosyć. W ogóle to bardzo Go kocham i nie mogłabym bez niego żyć....

 

Aż miło poczytać pozytywne opinie na temat naszych mężów więc i ja się dołączę. Mój też jest wspaniały, kochany i jedyny i cierpliwy, bo ja ciągle gadam jak najęta o naszym maleństwie, aż do znudzenia , ale tak bardzo się cieszę, że nie potrafię żyć czymś innym. Hubik dzisiaj rozpoczął temat o wychowywaniu maluszka a przede wszystkim o porodzie, którego bardzo się obawia. Boi się, że nie wytrzyma widoku mojego cierpienia, tego, że nie będzie w stanie pomóc mi fizycznie. Gdyby mógł, to już teraz zapisałby się do szkoły rodzenia, żeby się przygotować i uspokoić Ja jakoś nie boję się rozwiązania, chociaż ostatnio często mam myśli (nachodziły mnie one również wtedy, gdy nie byłam w ciąży), że podczas porodu coś się stanie złego, że odejdę. Też macie takie dziwne myśli?? Pozdrawiam cieplutko Was i naszych wspaniałych mężów

 

Na szczescie mój maż nie zamienił sie w kure domowa...pozostał taki sam jakiego go znam od 9 lat...nie musi mi teraz czesciej powtarzac ze mnie kocha...bo to jest oczywiste...i tak niczego nie zmieni,bo nadal pozostane zołzą...nadal sprzatam,gotuje,zajmuje sie domem...jedyna zmiana to taka ze czesto mi powtarza zebym sie nie przemeczałaJesli chodzi o moje humorki...potrafi mnie ustawic do pionu,kilka razy dostało mi sie słownie....i dobrze...nigdy nie lubiałam facetów którym mozna by wejsc na głowe a oni nic...Podsumowujac...u mnie jest wciaż NORMALNIE....chyba nie zniosłabym MAriusza gdyby za mna chodzi,ł ze wszystkiego mnie wyreczał,wybaczał mi moje humorki i "przyłóż do rany"...i tak jest bardzo WYROZUMIAŁY.pozdrawiamps.baaaaaaardzo go kochusiam

 

Monika- każdemu według potrzeb Mój mąż też nie ZMIENIŁ się w kurę domową..on zawsze nią był i mam nadzieję, że taki pozostanie myślę, żo to jest tak że na jeden dom powinna być conajmniej jedna kura.
a nikt nie pisze chyba że zawsze jest dobrze, bo nie wiem czy ktoś by w to uwierzył. pozdrawiam

 

heh, widze, ze nowy wątek a jaki ciekawy

wtakim razie i ja sie teraz dołączeMichał jest teaz poprostu kochany, zawszetaki byl, ale po tym co sie stało jescze bardziej sie zmienił i to na lepsze we wszystkim mi pomaga, co ja mówie wszystk robi za mnie, gotuje obiadki, sprzata, prasuje,dba o nas, 100 razy dziennie powtarza ze mnie kocha i ze wszystko zmmaluszkiem bedzie dobrze
a tak odbiegajac od temetu, to bylam nawet na weekend w domku, ale jutro niestety wracam do szpitala

trzymajcie sie cieplutko

 

oj Monika, gdyby Igor nie pomagał w domu, to byłby i on i ja i Piotruś głodny, Pat niewyprowadzony, ja styanowczo jestem za równouprawnieniem, kazdy ma swoje obowiązki, ja teraz mam te lżejsze a Igor te które wymagaja siły i zapachów (kuchania)
ja nie mogę teraz wziąć Piotrka na ręce i pobawić się, mam problemy by za nim biegać, bujać na konikach bo to wymaga podnoszenia kochanych 13 kg - a to grozi tylko jednym... ani Igor ani ja nie chcemy ryzykowac, więc przejał część obowiazków na siebie...
ja wiem, że wiele kobiet samer sobie radzi, ale ja nie muszę - to po co ryzykować???

 

Jak tak czytam ten wątek, to myślę sobie, jakie mamy szczęście, że jesteśmy z facetami, którzy nas kochają, dbają o nas i potrafią stanąć na wysokości zadania. Zawsze głośno mówiłam, że to nieprawda, że "wszyscy faceci są tacy sami"...