Pracuję w przedszkolu i znam wielu niejadków. Jedne po prostu są niejadkami, a innym trzeba trochę pomóc.
Powody niejedzenia z którymi się spotykam najczęściej:
- karmienie w domu butelką (dziecko 3 letnie nie powinno widzieć butelki na oczy! w kaszce nie ma potrzebnych mu składników odżywczych na tym poziomie rozwoju, najlepsza droga do krzywego zgryzu)
- dziecko nie je w domu warzyw czy produktów zawierających mąkę tj. kluski, placki, naleśniki itp (w przedszkolu dietę ustala dietetyk kucharka, co ma gotować, jeśli dzieci chcą na obiad frytki? dziecko poniżej 10 roku życia nie powinno widzieć fastfoodów na oczy! niezdrowe, krzywdzące dla rozwijającego się organizmu!)
-"nie zjem, bo nie lubię" - "a jadłeś kiedyś?" - "nie, mama nie robi" = mama może nie robić, ale na obrazku może pokazać i powiedzieć "dobre, jedz"
-jeśli dziecko nie je śniadań w przedszkolu - za dużo zjadło w domu przed wyjściem (1 kanapka z masłem i dodatkiem wystarczy by w brzuchu nie burczało przez drogę, proszę nie dawać żadnych parówek, zup czy broń Boże słodyczy)
- jeśli nie je obiadów w przedszkolu - nie lubi nowych/ różnych smaków (każdy z nas ma swoje bardziej lub mniej ulubione potrawy, ale dziecko które je mało lub nic na obiad powinno dostawać w domu bardziej zróżnicowaną dietę)
- rzadko które dziecko zostawia podwieczorek, chyba, że jest coś czego naprawdę nie lubi.
- duża ilość dzieci nie je w domu całych składników jedzenia/ je rozdrobnione, dlatego w przedszkolu ma problem z małym kartofelkiem czy surówką.
- nie radzi sobie z widelcem/łyżką (uczyć jeść sztućcami codziennie, dobrze nauczone 2 i pół letnie dziecko czasem lepiej posługuje się widelcem i łyżką, jak nie jeden dorosły i z przyjemnością wsuwa co ma do zjedzenia)
- jeśli dziecko zostawia jedzenie "ja już nie mogę" to nakłaniamy go by zjadł za mamę, za tatę, bawimy się w samolociki itp, w większości przypadków to nie jest sprawa najedzenia a znudzenia jedzeniem, trzeba je jakoś urozmaicić.
- nauczycielka wmusza jedzenie w dziecko a ono się buntuje (trzeba wypytać dziecko i tepić takie praktyki u nauczycielki "jak nie chce jeść, pani zachęca, ale nie wmusza")
Wszystkie ww uwagi proszę nie brać do serca, to tylko moje dotychczasowe obserwacje. Wydają się być dosadne.Gdyby nie doświadczenie i nabyta wiedza nie miałabym pojęcia ile może być powodów, czasem błahych, czasem niezrozumiałych dla nas dorosłych. Uczmy się więc. Jeśli potrzebujemy - wszystkie zmiany wprowadzajmy stopniowo, zmieńmy coś raz na kilka dni, a potem przejdźmy z tym do porządku dziennego.
Życzę powodzenia! Przyda się i w Państwa domu i mi jutro w pracy
Pozdrawiam
Pani Dorotka
Jestem przedszkolanką i problem niejadków mam na codzień. Powiem tak: dzieci są różne- jedne jedzą chętnie same z siebie, inne zaczynają jeść w przedszkolu za przykładem innych dzieci( uspołeczniają się ) ale są też takie, które po prostu jeść nie chcą. Wiem, że dla Mam jest to duże zmartwienie. Zupełnie niepotrzebnie. Dziecko nie chce jeść z różnych powodów: a to mu nie smakuje, a to jest nauczone, że ktoś go zabawia podczas jedzenia.. Ważne jest to, żeby aż za nadto nie przejmować się. Jeśli nie zje w przedszkolu (naprawdę rzadko dochodzi do takiej sytuacji, że dziecko nie zje NIC. z reguły my wychowawcy mamy "sposoby") to NIC SIĘ NIE STANIE. Jesteśmy daleko za Rumunią i krajami gorzej rozwiniętymi pod względem wychowania przedskzolnego. W żadnym z innych krajów nie ma takiego nacisku na jedzenie jak w Polsce.. Drogie Mamy.. My wychowawcy nie dopuścimy do tego, żeby maluch padł nam z głodu. Nie martwcie się tym, że nie chce jeść. To minie. Po prostu dajcie mu rano większe śniadanie, zaraz po powrocie z przedskzola przygotujcie obiadek. :-)
