Pracująca mama czyli niania, żłobek, babcia jak to ogarnąć

[nadineczka]

ehhh ja też rozdarta ...
że też macierzyński nie może trwać rok kurde no

 

[Mari_anna]

Ja tak jak Ivi lubię swoją prację i z jednej strony chcę wrócić, ale najchętniej zostałabym jeszcze rok w domu, tak byłoby optymalnie. Z drugiej strony znam już kilka przypadków z mojego bliskiego otoczenia, gdzie kobietki, które poszły na wychowawczy nie miały już powrotu do swojej pracy lub dostawały wypowiedzenie w pierwszym dniu po powrocie do pracy. Trzeba się cieszyć, że ma sie gdzie wracać i tego się będę trzymać. Ja wracam w ostatnim dniu roboczym lipca, a potem będę miała weekend ha, ha

 

[ivi]

Mari_anna - ja się pocieszam, że dzieci za chwilę będą mieć swoje życie, to i my musimy nasze życie zatrzymać.. Znam przypadek dziewczyny ktora zrezygnowała z pracy na rzecz wychowywania dzieci.. teraz dzieci chodzą do przedszkola, a ona bezskutecznie szuka pracy.. Bo "wypadła z rynku"...
Ja bardzo chciałabym jeszcze z rok być z młodym w domu.. ale finansowo nie damy rady, więc cieszę się że wracam do pracy ktorą lubię i że mały będzie pod super opieką mojej mamy.. Chociaż wolałabym pracować, ale z domu, żeby młodego mieć ciągle na oku...
Ciekawa jestem, czy któraś z was ma możliwość pracy zdalnej?

 

[nadineczka]

ja też lubię swoją pracę i chcę wrócić bo mnie męczy trochę rola Kury Domowej (bez obrazy) ale z drugiej strony tak bym chciała zostać z Młodą ehhh poza tym też muszę bo nie damy rady z jednej wypłaty. No i któraś tu dobrze wspomniała całe życie nie będziemy się opiekować dziećmi a co później jak dzieci "dorosną"? co z nami? będziemy sprzątały gdzieś bo innej pracy dla Takich kobiet nie ma bo zero kwalifikacji a przede wszystkim zero doświadczenia.

 

[Klara M]

A jak tak sobie zajrzałam do Was i możecie myśleć żem głupia gęś, ale ja zostaję aż C nie pójdzie do przedszkola, potem nie mam gdzie wracać....zamierzam szukać pracy w zawodzie, ale czarno to widzę bo ostatni raz przez perypetie życiowe pracowałam w 2006 r. na początku i to było pół roku po studiach i to wsio...nawet stażu nie mam....
Ale prawda też taka, że nawet jakbym miała gdzie wracać to niania finansowo zjadłaby moją pensję....

e: ale myślę sobie, że choć Wam ciężko to fajnie, że macie gdzie wracać i że trochę grosza wpadnie, no i jak wynika z mojej powyższej wypowiedzi, że macie rację z tymi powrotami po czasie.....ale to coś za coś... każda musi ocenić i sama podjąć tą trudno decyzję....
Widzę, że wiele z Was i tak ma komfortową sytuację, w mojej ocenie, mama/babcia z dzieckiem... Moja się niestety nie nadaje do opieki nad C...nie dałabym jej.....


Trzymam kciuki żeby jakoś Wam aż tak ciężko nie było z tymi powrotami i oby Maluchy Wasze jak najmniej odczuły Wasz powrót do pracy!!!!

 

[agniecha83]

ja właśnie dzisiaj gadałam z teściową i zgodziła się zająć małym jak wrócę do pracy czyli od połowy sierpnia. Z jednej strony się cieszę że pójdę trochę do ludzi bo dzika jakaś jestem już ostatnio a z drugiej to nie chce się rozstawać z moim maleństwem. Ale jest tu nas sporo z taką sytuacją więc musimy się wspierać

 

[Mari_anna]

Ivi - masz rację w 100%, dzieci dorosną i będą miały swoje troski (Widzę po swojej Córce). Choć jesteśmy potrzebni nie tylko małym dzieciom, bo starsze chyba tej uwagi jeszcze więcej potrzebują (nastolatki), to przecież kiedyś będą już samodzielne, a rodzice jakoś muszą żyć dalej.
My też nie wyrobimy z jednej pensji i choć niania pochłonie 60% mojego wynagrodzenia, to bez tych 40% nie damy rady. Poza tym też bym się bała, że wypadnę z rynku, łapię się na tym, że rok to już dużo. Mam też fajną pracę, miłych ludzi z którymi współpracuję, co jest dla mnie bardzo ważne.
Agniecha83 - pewnie, że musimy się wspierać

 

[wiw]

Witam miło wieczorkiem)))
Wczoraj i dziś nie zaglądałam bo cieszę się ostatnimi dniami spędzonymi z maleństwem , zwłaszcza że pogoda jest cudna:-):-):-),

ivi

ja się pocieszam, że dzieci za chwilę będą mieć swoje życie, to i my musimy nasze życie zatrzymać.. Znam przypadek dziewczyny ktora zrezygnowała z pracy na rzecz wychowywania dzieci.. teraz dzieci chodzą do przedszkola, a ona bezskutecznie szuka pracy.. Bo "wypadła z rynku"...

Zgadzam się w 100%, po prostu to jest takie rozdarcie , że chciałybyśmy i jedno i drugie!!!! Teraz ciężko dziecko zostawiać ale tak jak piszecie, to nie tylko nasze życie dla nas ale też bycie ciekawszym człowiekiem i partnerem do rozmowy jak nasze dzieciaczki podrosną (sorry Klara nie generalizuje ) bo znam świetne, zorganizowane matki nie pracujące z pasja realizujące swoje zamiłowania, ale też i takie które poza miotłą i kotletami nie robią nic a najgorsze jest to ,że nikt tej pracy nie docenia ani ich mężowie ani dorastające dzieci bo tata ma prace dzieci maja szkołę a mama jak siedzi w domu to niech sprząta i pierze!!!!!!! to oczywiście kwestja wychowania ale w wielu domach jeszcze stosuje się takie myślenie!!!!!

... a poza tym co nam pozostało jak się nie pocieszać)))

Dziewczyny ja też lubię bardzo swoją pracę choć jest momentami mocno steresująca ale jednocześnie uważam , że pierwszy rok życia dziecka powinno się spędzić z nim w domu!!!! niestety tak jak mari_anna , ivi, nadineczka i Agniecha muszę wracać i to już w poniedziałek

Trochę nas jest do wspierania się!!!!

 

[Mari_anna]

Wiw - a ja dzisiaj myślałam o Tobie, w kontekście tego powrotu do pracy. Daj znać jak było w poniedziałek. Pewnie, że pierwszy rok powinno się spędzić z dzieckiem, ale nie my pierwsze, nie ostatnie wracamy do pracy po macirzyńskim i trzeba się wspierać.

 

[wiw]

Mari_anna dam znać na pewno!!!
w końcu nikt mnie tak nie zrozumie ;-)