Przyjęcie do szpitala na łyżeczkowanie

[Ania936]

Kochane! Mam się zgłosić jutro do szpitala, niestety na łyżeczkowanie, mój aniołek przestał się rozwijać, jest to 8 tydzień Bardzo się boję, bo jeszcze nigdy nie byłam w szpitalu, nie wiem jak wygląda przyjęcie, co trzeba zrobić, nawet kiedy się przebrać,czy położna to wszystko mówi? Wiem że to głupie, ale czułabym się pewniej gdybym to wiedziała. Proszę o pomoc

 

[Fado123]

Bardzo mi przykro ,że Cię to spotkało, najpierw najprawdopodobniej zrobią jeszcze raz usg ,żeby było pewnie na 100% , później wskaza salę, i powiedzą kiedy przebrać, trzymaj się

 

[Ania936]

Dziękuję Ci bardzo, jestem załamana i dlatego wszystko mnie przeraża i nie potrafię opanować emocji. Boję się że jutro będę tam cały czas płakać.

 

[Fado123]

Dziękuję Ci bardzo, jestem załamana i dlatego wszystko mnie przeraża i nie potrafię opanować emocji. Boję się że jutro będę tam cały czas płakać.

To płacz , masz prawo, musisz to przeżyć po swojemu, oj ja pamiętam u siebie ten dzień, jak jechałam z nadzieją, że jednak to serduszko, nie przestali bić, tylko sprzęt zły

 

[Kasia 77]

Bardzo Ci współczuję.W październiku 2018 Przechodziłam przez to samo co ty ,w 8 tygodniu doszło do poronienia.Zarodek przestał się rozwijać.Pojechalam do szpitala ,zrobili mi USG,zbadali mnie i wzięli na zabieg łyżeczkowania.Warto zaopatrzyć się w rzeczy osobiste .Lekarz i położne mówią cały czas co miałam robić więc o to się nie martw.Masz prawo być przerażona i płakać.Mi po zabiegu łyżeczkowania ,po wybudzeniu ,samowolnie poleciały rzęsiste łzy.Panie z sali podały mi chusteczki .Ogolnie kobietki z sal są życzliwe więc na pewno ci pomogą.

 

[Ania936]

Już jest po wszystkim, wróciłam do domu. Dziękuję za słowa otuchy, bardzo mi przykro że was to też spotkało.

 

[Fado123]

Już jest po wszystkim, wróciłam do domu. Dziękuję za słowa otuchy, bardzo mi przykro że was to też spotkało.

Jak się czujesz ? Jak potrzebujesz pogadać, pisz

 

[Ania936]

Fizycznie ok, ale dostałam leki przeciwbólowe, więc może nie czuję jeszcze. Psychicznie mi ciężko,ciagle płaczę. Po wybudzeniu też musiałam płakać, bo jak wróciła mi świadomość to w trakcie płakania. Rzeczywiście nie potrzebnie się przejmowałam, bo wszyscy mi wszystko mówili, nie czułam się zagubiona i wszyscy byli bardzo mili dla mnie. Poprosiłam też o rozmowę z psychologiem, w sumie bardziej mnie to rozstroiło niż uspokoiło, ale dał mi namiar do poradnii, gdzie będę mogła się zgłosić. A czuję się strasznie, bardzo mi przykro że straciłam to dzieciątko, aż momentami ciężko mi na sercu i ciężko mi się oddycha. Jeszcze jak słyszę pocieszenie od rodziców że przecież to nie było jeszcze dziecko, że jestem młoda i napewno jeszcze zajdę w ciążę to tak jakby ktoś mnie nożem dźgał.

 

[Kasia 77]

Z tego co piszesz to jest to twoje pierwsze poronienie.I masz prawo do takich emocji.Jak czytam twój post to czuję jakbym cofnęła się w czasie. Ogromny ból po stracie,denerwujace komentarze bliskich ,no i ten tekst że jestem mloda to urodzę sobie jeszcze dzidziusia.Nic nie ukoi takiej straty. Nie mniej jednak czas leczy rany. Czas i nowa ciąża.Jak urodziłam dziecko po poronieniu to dopiero wyrwa w sercu się zagoiła.Potrzebujesz czasu,wierz mi. Teraz to wszystko jest jeszcze świeże.Dasz radę tak jak ja musiałam dalej żyć.Zycze Ci wiary ,wiary w nowe,lepsze jutro oraz żeby twoje serce pamiętało ale nie bolało po tej stracie.Wszystkiego dobrego,zdrowia.

 

[Zapłakana96]

Fizycznie ok, ale dostałam leki przeciwbólowe, więc może nie czuję jeszcze. Psychicznie mi ciężko,ciagle płaczę. Po wybudzeniu też musiałam płakać, bo jak wróciła mi świadomość to w trakcie płakania. Rzeczywiście nie potrzebnie się przejmowałam, bo wszyscy mi wszystko mówili, nie czułam się zagubiona i wszyscy byli bardzo mili dla mnie. Poprosiłam też o rozmowę z psychologiem, w sumie bardziej mnie to rozstroiło niż uspokoiło, ale dał mi namiar do poradnii, gdzie będę mogła się zgłosić. A czuję się strasznie, bardzo mi przykro że straciłam to dzieciątko, aż momentami ciężko mi na sercu i ciężko mi się oddycha. Jeszcze jak słyszę pocieszenie od rodziców że przecież to nie było jeszcze dziecko, że jestem młoda i napewno jeszcze zajdę w ciążę to tak jakby ktoś mnie nożem dźgał.

Płacz, nie powstrzymuj się musisz w pewnym sensie to wyplakac. Ja pół roku temu też poronilam ale oczyściłam się sama w szpitalu... Pamiętam że też się nie mogłam pogodzić z tym a pocieszania wszystkich na około jeszcze bardziej dołowały. Teraz świat ci się zawalił ale uwierz ze czas trochę zalecza będziesz myśleć o tym dziecku ale już nie będziesz tak cierpieć... Następna ciąża na pewno pomoże aczkolwiek ja właśnie jestem w następnej ciąży w 8 tygodniu i choć pomogło mi to uporać się z tamtą strata to cały czas się boję że się to powtórzy.. A ty musisz swoje wyplakac i pisz tu zawsze jak będzie Ci źle bo to pomaga chyba najbardziej bo nic tak nie pomoże jak rozmowa z osobą która też to przeżyła.