Wirus HPV-pomocy!!!

[skowyrna90]

Szkoda, ze tak mało osób Się tu udziela..fajnie jakbyśmy były dla siebie wsparciem jednak kto jak kto ,ale my kobiety powinnyśmy się rozumieć najbardziej

 

[Asiaxz]

Ja w przyszłym roku stanę przed bardzo ważnym wyborem czy zajść w kolejną ciążę. Sprawa wygląda tak że jest albo donoszę albo urodzę wcześniaka nikt nie da mi gwarancji. Nie wiem co robić

 

[skowyrna90]

Ja w przyszłym roku stanę przed bardzo ważnym wyborem czy zajść w kolejną ciążę. Sprawa wygląda tak że jest albo donoszę albo urodzę wcześniaka nikt nie da mi gwarancji. Nie wiem co robić

Ryzyko duże ,ale pewnie marzysz o drugim bo z tego co pamiętam masz już j3dno dziecko?
Ja mam dwójkę, parkę i już podziękuję
Zobaczymy jak cytologia wyjdzie...jestem przerażona nie badałam się od pół roku i nie wiem czy coś tam się podziało.
Przyjęłam 2 dawki gardasil9 we wrześniu ostatnia.
Jest możliwość, że lsil spowodowało coś innego niż hpv?

 

[Asiaxz]

Słyszałam że jest taka możliwość np nieleczona nadzerka. Tak mam już córeczkę 3 letnią, ale kiedyś sobie powiedziałam, że muszę mieć 2 choćby nie wiem co. Jeszcze wtedy nie widziałam, , że stanę przed takim ciężkim wyborem.

 

[skowyrna90]

Słyszałam że jest taka możliwość np nieleczona nadzerka. Tak mam już córeczkę 3 letnią, ale kiedyś sobie powiedziałam, że muszę mieć 2 choćby nie wiem co. Jeszcze wtedy nie widziałam, , że stanę przed takim ciężkim wyborem.

Przy wizytach gin od wielu lat słyszałam, że mam nadzerke nawet jakieś tabsy mi przepisywał.
Dobrze ,ze masz jeszcze troszkę czasu żeby przemyśleć. Między moimi dziećmi jest 5 lat różnicy.
Syn 12 lat corka 7l

 

[Asiaxz]

Też miałam nadżerkę ale podobno miała być wyleczona. Z drugiej strony lekarze mówili że to gołym okiem widać że to HPV. Jeżeli się zdecydujemy to między dziećmi też będzie 5 lat różnicy

 

[anonimowape]

Cześć dziewczyny. Ja może troszkę z innej beczki, jednak też dotyczy to tego ustrojstwa, jakim jest wirus HPV. Około 5 lat temu stwierdzono u mnie typ 61 i 62, niskoonkogenne, miałam kłykciny, drobne brodawki. Występowały kilka razy, co parę miesięcy. Usuwałam je aldarą i później zaczęłam wczytywać się w temat, suplementować witaminy, dbać o zdrowy i aktywny styl życia i mocno podniosłam tym swoją odporność. Nie mam żadnych nałogów, nie palę, praktycznie nie piję alkoholu, bardzo okazjonalnie i tylko symbolicznie. Moją jedyną słabością są czasem słodycze. Praktycznie w ogóle nie łapią mnie żadne przeziębienia i choróbska. Od prawie 3 lat nie mam żadnych objawów, zaszczepiłam się, testy nie wykazały żadnych onkogennych odmian wirusa. Brodawki ustąpiły całkowicie, nie mam żadnych infekcji, wyniki cytologii wychodzą bez zarzutów od kiedy tylko pamiętam. Co więcej zawsze zwracałam i dalej zwracam szczególną uwagę na higieniczne życie, nawet nie wiem skąd mi się to cholerstwo przyplątało. Wyglada na to, że wirus ustąpił. Co byście zrobiły na moim miejscu? Bardzo mnie to blokuje przed nawiązywaniem nowych kontaktów, a chciałabym w końcu kogoś poznać i stworzyć szczęśliwy związek. Raz poznając kogoś wyłożyłam karty na stół i wszystko się posypało. A z natury jestem szczerą osobą i bardzo cenię sobie tę cechę u innych. Czy jednak w ogóle warto o tym wspominać? Wiem, że jest tu grupa super dzielnych kobiet, bo przeczytałam tu mnóstwo postów, a ja kompletnie nie mam z kim o tym porozmawiać. I też zdaję sobie sprawę, że prawdziwym powodem do zmartwień są typy onkogenne, jednak mimo wszystko spędza mi to sen z powiek. Chciałabym w końcu zostawić ten temat za sobą i zacząć żyć normalnie. Będę wdzięczna za każdą choćby małą odpowiedź

 

[Asiaxz]

Cześć dziewczyny. Ja może troszkę z innej beczki, jednak też dotyczy to tego ustrojstwa, jakim jest wirus HPV. Około 5 lat temu stwierdzono u mnie typ 61 i 62, niskoonkogenne, miałam kłykciny, drobne brodawki. Występowały kilka razy, co parę miesięcy. Usuwałam je aldarą i później zaczęłam wczytywać się w temat, suplementować witaminy, dbać o zdrowy i aktywny styl życia i mocno podniosłam tym swoją odporność. Nie mam żadnych nałogów, nie palę, praktycznie nie piję alkoholu, bardzo okazjonalnie i tylko symbolicznie. Moją jedyną słabością są czasem słodycze. Praktycznie w ogóle nie łapią mnie żadne przeziębienia i choróbska. Od prawie 3 lat nie mam żadnych objawów, zaszczepiłam się, testy nie wykazały żadnych onkogennych odmian wirusa. Brodawki ustąpiły całkowicie, nie mam żadnych infekcji, wyniki cytologii wychodzą bez zarzutów od kiedy tylko pamiętam. Co więcej zawsze zwracałam i dalej zwracam szczególną uwagę na higieniczne życie, nawet nie wiem skąd mi się to cholerstwo przyplątało. Wyglada na to, że wirus ustąpił. Co byście zrobiły na moim miejscu? Bardzo mnie to blokuje przed nawiązywaniem nowych kontaktów, a chciałabym w końcu kogoś poznać i stworzyć szczęśliwy związek. Raz poznając kogoś wyłożyłam karty na stół i wszystko się posypało. A z natury jestem szczerą osobą i bardzo cenię sobie tę cechę u innych. Czy jednak w ogóle warto o tym wspominać? Wiem, że jest tu grupa super dzielnych kobiet, bo przeczytałam tu mnóstwo postów, a ja kompletnie nie mam z kim o tym porozmawiać. I też zdaję sobie sprawę, że prawdziwym powodem do zmartwień są typy onkogenne, jednak mimo wszystko spędza mi to sen z powiek. Chciałabym w końcu zostawić ten temat za sobą i zacząć żyć normalnie. Będę wdzięczna za każdą choćby małą odpowiedź

Mój narzeczony też ma te kłykciny ale to w niczym nie przeszkadza. Tak jak mówisz najgorsze są te onkogenne.

 

[skowyrna90]

Jesteśmy teraz w Turcji na wakacjach.
Dziś mój 12l syn pokazał mi na stopie..kurzajke ... czytałam, że też hpv to jest?

 

[Asiaxz]

Jesteśmy teraz w Turcji na wakacjach.
Dziś mój 12l syn pokazał mi na stopie..kurzajke ... czytałam, że też hpv to jest?

Tak, ale to są te nieonkogenne. Pamiętaj że ponad 90 procent społeczeństwa zetknie lub zetknęlo się z tym wirusem. Najlepiej iść do apteki są fajne preparaty