Podróż z małym dzieckiem niejednemu jawi się jako nie lada wyzwanie.

Tymczasem wydaje mi się, że gdy dobrze przygotujemy się do wycieczki, dziecko nie dość, że będzie grzecznie w swoim foteliku, to i polubi jeżdżenie samochodem.

Trzeba naturalnie pamiętać, aby dziecko podróżowało w specjalnym foteliku dostosowanym do jego wieku i wagi. Siedzisko fotelika musi być wystarczająco obszerne i ergonomiczne. Fotelik musi być dostosowany do wagi, wzrostu dziecka oraz ilości odzieży.  Podczas podróży bardzo przydatne są rolety przeciwsłoneczne. Zabezpieczają one dziecko przed promieniami, a także powstrzymują objawy choroby lokomocyjnej. Jeśli maluch cierpi na taką chorobę, koniecznie trzeba się zaopatrzyć także w zalecone leki, które jej przeciwdziałają. Córeczka na szczęście nie doświadczyła tej przypadłości.

Aby podróż przebiegała spokojnie, warto dziecko czymś zainteresować. Można podziwiać krajobrazy, liczyć mijane domy, czy stada krów. Uczyć dziecko nowych piosenek, rozmawiać, czy słuchać razem muzyki. Joasia uwielbia słuchać bajek z płyt. Zawsze bierzemy kilka takich nagrań i włączamy je w czasie jazdy - już po pierwszej ulubionej bajeczce zasypia jak suseł.

Gdy córeczka była młodsza dobrze sprawdzały się zabawki dające się przymocować do fotelika. Na pewno sprawdzi się również stolik, my mieliśmy taki prowizoryczny, zrobiony z kartonu z wycięciem na kolana, córka ustawiała na nim swoje skarby, rysowała. Zabieraliśmy również ukochane misie i lalki , które potem mała przebierała , karmiła, kładła do snu, opowiadała im o podróży, tłumaczyła im dlaczego tak długo jadą samochodem. W rolę kapryśnej i niespokojnej przytulanki często wcielałam się ja lub mąż przemawiając jej głosem.

Dobrym pomysłem są tabliczki znikopisy- do “czystego” rysowania. Można je również wykorzystać do tworzenia zagadek: “Zgadnij, co rysuję?.” Ulubione  książeczki, pisemka - te z obrazkami i ulubionymi bajkami, do przeglądania i do czytania, do wypełniania i wklejania. Podróż może okazać się świetną okazją do twórczej i rozwijającej zabawy. Gdy córeczka była już starsza ćwiczyliśmy spostrzegawczość: “Kto dostrzeże np. jakiś dom, zwierzę, człowieka, gniazdo bociana itp.” Ten, kto wygra zadaje kolejną zagadkę. Lub  rozpoznawanie kształtów. Każdy po kolei mówi, co w zasięgu jego wzroku ma kształt np. koła (kierownica, słońce, okulary), kwadratu (dom, drogowskaz), trójkąta (dach, chustka).

Zawsze w czasie naszych wycieczek staramy się wymyślać zabawy, które pobudzają wyobraźnię. Tworzymy wspólne historie i potem każdy z członków rodziny dodaje do historii swoje wątki. Ważne jest, aby uważnie słuchać tego, co mówi dana osoba, aby później kontynuować historię. Dla przykładu, ktoś może zacząć tak: “dawno, dawno temu”, następnie kontynuuje dziecko: “za górami za lasami”, potem mąż: “mieszkała głęboko pod ziemią”, żona: “muszka o złotych skrzydełkach”. Kolejka wraca do pierwszej osoby.

Ostatnio córeczka zaczęła interesować się znakami drogowymi. Postanowiliśmy wykorzystać to w zabawie, której zadaniem jest wymyślić lub powiedzieć, co oznacza mijany znak drogowy. Joasia chociaż ma dopiero ma 3 latka nauczyła się kierunków a to dzięki naszym wycieczkom mąż zawsze starał się mówić, ze skręcamy w prawo bądź lewo, nawet nie wiedzieliśmy kiedy nasze dziecko zaskoczyło nas tą umiejętnością.

A kiedy już po dłuższej trasie mieliśmy ochotę spokojnie posiedzieć, zebrać myśli, zregenerować siły, korzystaliśmy z prostego wierszyka - cisza na morzu, cisza w kościele … kto się odezwie ten będzie ciele - w ten sposób robiliśmy zawody, kto dłużej będzie cicho:).

W czasie podróży samochodem postoje są bardzo ważne, dlatego warto jest z nich korzystać. Można zatrzymać się gdzieś w dzikości przyrody, w pięknym miejscu w lesie, na polnej drodze, łące. Dobrze jest wykorzystać ten czas na zabawy i ruch. Sprawdzają się takie zabawy jak  berek, który dotleni, rozrusza i rozbawi. Gra w piłkę - ucieszy, ożywi i zrelaksuje. A robienie bukietów? Taki bukiet może być miłą niespodzianką dla dzielnego kierowcy - taty lub mamy.

Agnieszka Kimak