Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Zadnego pekniecia ani rozdarcia! Przychodzi lekarka i mowi "Juz???" Jasminka dostaje 10 pkt! Cos wspanialego a mi glopiej na mysl przychodzi ze tak zle niebylo 
Znieczulenie mialo dzialac ok 2h. No i tak po tym czasie zaczęłam cos czuc, wiec poprosiłam o kolejną dawkę. Przyszła położna i zbadała rozwarcie - 9cm. Odradzała kolejna dawke znieczulenia, ale powiedziala ze to moja decyzja, a ja chcialam wiec przyszedł anestezjolog i podał. Jednak potem i tak juz caly czas czułam lekkie skurcze ktore z czasem stawaly sie coraz mocniejsze. Okazało sie ze to juz parte i musze przyznac ze to nieprawda ze przez zoo nie czuje sie partych. Ja je czulam jak cholera - ból w krzyzu i rozrywanie w pachwinie. Uczucie jakby ktoś mi walcem po miednicy jezdzil. Sciskalam meza ze aż się raz wyrwać musiał bo bym go zadusiła Myślałam że to już znieczulenie po prostu nie działa,ale jak się okazało potem przy szyciu to ono jeszcze bardzo długo po porodzie działało, tylko po prostu parte i tak czuć. Na szczęście nie trwało to jakoś długo, nawet nie wiem kiedy mały wyskoczył i położyli mi go na brzuchu (było to o 14:25) - był cudny i krzyczał wniebogłosy Aż położne się śmiały, że taki mały, a taki darty Mąż przeciął pępowinę i potem poszedł małym na badania. Ja jeszcze rodziłam łożysko, ale to też nic nie czułam. No i potem szycie, bo mnie nacięli. Mąż mówił, że niby położna starała się chronić krocze, że jakoś ręką rozciągała i próbowała pomóc przejść małemu,ale nie dało rady. Ogólnie mam bardzo pozytywne wrażenia, bo cały personel był bardzo miły, uśmiechnięty i rzeczowy. Rodziłam w Warszawie na Starynkiewicza i polecam ten szpital. No i co do studentów to miałam chyba szczęście bo przez 6 dni pobytu w szpitalu spotkałam tylko 1 studentkę na porodówce - weszła na początku i tylko się spytała jak się czuję i z jakiego powodu mi wywołują i tyle - była przesympatyczna. Potem już jej nie widziałam. Może to dlatego, że jeszcze nie zaczął się rok akademicki. Niestety po porodzie z braku miejsc trafiłam na sale 4-osobową i nie było lekko z 4 noworodkami płaczącymi na zmianę i tłumami odwiedzających do 1 dziewczyny, która chy ba nie miała za bardzo świadomości, że to może innym przeszkadzać. Byłam strasznie zmęczona i nie mogłam odespać. Już się nawet położna zlitowała i dała mi na noc relanium Ogólnie położne, lekarze, pediatrzy i pielęgniarki noworodkowe były bardzo miłe i mozna było uzyskać pomoc. No i to by było na tyle.
ale nawet było to przyjemne, tak przez chwilę się wyluzować ;-)
Więc zaczeło się od tego że w piątek wieczorem dopadły mnie skurcze. Poszłam się okąpać i położyłam nynu. Niestety skurcze nie dawały mi spokoju i zaczeły się nasilać- siłą i czasem. Gdy zaczeły być już co 3minuty zadzwoniliśmy do mojej sis i pojechaliśmy do kliniki. Tam zrobili mi KTG i obejrzał mnie lekarz. Zostawił mnie na oddziale. Nio i tak sobie leżałam i słuchałam jak laseczka na sali porodowej stęka. Przez noc skurcze przeszły, pewnie psycha dała znać o sobie. Były co jakieś 10 minut, na KTG nic nie było widać. Zjadłam sobie śniadanko i obiadek. Później przyszli moja sis i mężulek. Po ich wizycie przyszła do mnie położna i powiedziała że rozmawiała z lekarzem i jeżeli wyrażam zgodę to bierze mnie na lewatywę i to powinno przyspieszyć akcję porodową. Miała rację Po tym wszystkim dostałam jeszcze dwa czopki i chyba pozbyłam się ze swoich jelit wszystkiego co jadłam przez całą ciążę. O godzinie 19 wzieli mnie na salę porodową. Skurcze zaczeły się co raz częściej. Zadzowniłam po męża a położna podpieła oxy. Poskakałam sobie na piłeczce, pochodziłam po sali. Po jakimś czasie pojawiły się jeszcze silniejsze bóle krzyżowe, myślałam że mi kręgosłup wyskoczy-dziwne uczucie. Dla złagodzenia bólu dostałam takie urządzonko tensa. Położna podpieła mi je na plecki i w sumie na jakiś czas pomogło. Miałam wrażenie że czas dla mnie się zatrzymał i że wszystko stoi w miejscu. Nie opisze wam bólu wiem że był ogromny i moje kochanie dzielnie mi pomagało- za co jestem mu bardzo wdzięczna. Koło 22 odeszły mi wody. Nio i zaczeła się tak naprawdę jazda bez trzymanki. Między nogi odstałam taki mały worek sako, położna pomagała mi mówiac który skurcz mam tylko oddychać, a który przeć. Mężuś po raz kolejny stał się moją opoką. Po paru partych usłyszałam że jeszcze trochę i mały będzie na świecie a kochanie powiedział że jestem bardzo dzielna. W sumie powtarzał to cały czas. Główka małego po każdym partym chowała się i trzeba było robić wszystsko od początku. Najlepsze było to jak prawie rozwaliłam to łóżko-fotel położniczy. Adrian aż się zdziwił i śmiał się z położną skąd we mnie tyle siły. Położna na chwilę nas zostawiła. Po czym zjawiła się i powiedziała że postanowili z lekarzem mi pomóc. Nagle na sali znalazło się pełno ludzi. Przyszedł lekarz i powiedział na czym będzie polegała pomoc. Położna powiedziała kiedy mam zacząć przeć a on zaczoł mi naciskać na brzuch. Myślałam że mu przypier..... W tym samym czasie kiedy patrzałam co robi gin położna zrobiła nacięcie. Powiedziała że nie damy rady bez tego. Nagle powiedziała no Aguś jeszcze chwila i po wszystkim. Kazała spojrzeć mi w lampę. Wtedy usłyszałam głos Adriana, kochanie główka jest już na zewnątrz. Jeszcze trochę. Faktycznie jeszcze dwa parcia i mały był na zewnątrz.Pielęgniarki od noworodków położyły mi małego na brzuch, cały ból poszedł w zapomnienie ja poryczałąm się jak bóbr, Adrian zapomniał że ma w kieszeni telefon żeby zrobić zdjęcia- bo oczywiście nie wzioł aparatu foto. Jedna z pielęgniarek mu przypomniała o telefonie komórkowymI tak 25.09.2010 o 23:15 przyszedł na świat Filip- 2990 gram, 51cm-malutki ale największe szczęście moje i Adriana. Kiedy mały był badany ja urodziłam łożysko a mnie zaczeli szyć. Później położyli mnie na sali poporodowej, i przynieśli mi małego. Pielęgniarka od noworodków przyszła i położyła małego obok mnie i powiedziała jak mam go przystawić. Tak leżeliśmy sobie tam z godzinkę. Dumny tata robił zdjęcia i poinformował wszystkich. Jakiś czas później przyszła położna która odbierała poród i zapytała jak się czuje. Powiedziałam jej że jestem bardzo zmęczona i ledwo utrzymuje otwarte oczy. Z jednej strony byłam mega happy a z drugiej oczy leciały mi w dół. Zapytała czy chce małego na noc. Powiedziałam że jeżeli jest taka możliwość to niech go wezmą-stwierdziła że to bardzo dobry pomysł bo wyglądam na bardzooooo zmęczoną(2 noce nie przespane). I tak małego wzieli do sali noworodków a mnie na oddział. W sumie 4h po porodzie zrobiłam piersze kroki do kibleka. Co prawda myślałam że się po drodzę rozjadę ale dałam radę. Rano przynieśli mi małego. Nio i tak wszystko się pięknie toczyło do momentu kiedy powiedzieli mi że zostajemy w szpitalu, bo mały ma żółtaczkę. Hormony zaczeły szaleć, ryczałam jak głupia. Pielęgniarki robiły wszystko żebym nie myślała tylko o tym że zostajemy i że mały ma naświetlania. 
