Ostatnio dodane przez mala mi

dziekuje dziewczyny:) naprawde duzo mi lzej widzac jakikolwiek odzew na mojego posta, ze zawsze znajdzie ktos, kto wierzy, ze wszystko bedzie dobrze, to pomaga, bardzo:) tak naprawde to decyzja jakos tak zaczyna podejmowac sie sama, chyba hormony zaczely mi niezle szalec, bo coraz czesciej mam...

nie chodzi tu nawet o to, ze boje sie, ze sobie nie poradze, ja sie boje, czy to dziecko sobie poradzi? czy bedzie potrafilo byc szczesliwe wychowane w tak pogmatwanej sytuacji? sama zostalam wychowana przez rodzicow ktorzy sie nie kochali, przez dlugie lata walczylam ze soba niszczac wiele...

Jakies 10 dni temu rozstalam sie z moim chlopakiem, glownie dlatego, ze on jest bardzo bardzo religijny a ja wcale i ze on moze cale popoludnia ogladac tv z reka w gaciach kiedy ja wole isc na rower albo wystawe. no wiec jako, ze wszystko jakos tak niezbyt sie ukladalo i zaczelismy oboje...