Drugi miesiąc roku mamy, drugie kreski wysikamy! 🤰🍾🥂

[Nasturtium]

ja też planuje pizze w weekend i zimne bro

A ja proseczjo w temperaturze pokojowej

 

[Nasturtium]

Nie no wracam do roboty. Inaczej oszaleję.

 

[Lady With Cats]

Widzę, że został podjęty temat długoletnich starań i pogodzenie lub niepogodzenie się z faktem zostania bezdzietnym człowiekiem…

Otóż mam za sobą chyba 30 cykl (juź powoli tracę rachubę)- no jeszcze nie przekreślam go, ale najprawdopodobniej nie zostaniemy rodzicami i tym razem.

Ja już jestem pogodzona z tym, że być może nie będzie nam to dane- trudno.
Pod tym względem mam lepsze i gorsze momenty. Gorszych jest zdecydowanie mniej, ogólnie jedyne co bym chciała wiedzieć to dlaczego.
Poznanie tej przyczyny będzie dla mnie swego rodzaju Catharsis.
Na ten moment moja postawa to: „Mam wywalone.” Nawet powrót koleżanek z pracy z macierzyńskiego jakoś na mnie źle nie wpłynął.

Jedynie ukłucie żalu mamy oboje na wyjazdach, gdy widzimy rodziców z dziećmi, albo w miejscach typu aquaparki, parki trampolin, czy czasem na spacerach, gdy spotykamy rodziców, którzy cierpliwie odpowiadają na 1000 pytań w ciągu minuty.

Poza tym mam szczęśliwe życie, nie mogę narzekać.

 

[Kejcik]

Widzę, że został podjęty temat długoletnich starań i pogodzenie lub niepogodzenie się z faktem zostania bezdzietnym człowiekiem…

Otóż mam za sobą chyba 30 cykl (juź powoli tracę rachubę)- no jeszcze nie przekreślam go, ale najprawdopodobniej nie zostaniemy rodzicami i tym razem.

Ja już jestem pogodzona z tym, że być może nie będzie nam to dane- trudno.
Pod tym względem mam lepsze i gorsze momenty. Gorszych jest zdecydowanie mniej, ogólnie jedyne co bym chciała wiedzieć to dlaczego.
Poznanie tej przyczyny będzie dla mnie swego rodzaju Catharsis.
Na ten moment moja postawa to: „Mam wywalone.” Nawet powrót koleżanek z pracy z macierzyńskiego jakoś na mnie źle nie wpłynął.

Jedynie ukłucie żalu mamy oboje na wyjazdach, gdy widzimy rodziców z dziećmi, albo w miejscach typu aquaparki, parki trampolin, czy czasem na spacerach, gdy spotykamy rodziców, którzy cierpliwie odpowiadają na 1000 pytań w ciągu minuty.

Poza tym mam szczęśliwe życie, nie mogę narzekać.

No i super, że takie masz podejście do tematu. Zazdroszczę. Ja też mam fajne życie i grzeszę narzekając! Co więcej - widzę wokół siebie mnóstwo takich historii i przykładów gdzie rodzicielstwo jest ciężką przeprawą No ale nie umiem sobie wyobrazić, ze mnie to ominie

 

[hachette]

Dobra, jednak nie będziemy mieć świeżego transferu może się jeszcze złapie na drugą połowę marca

 

[LadyCaro]

Dobra, jednak nie będziemy mieć świeżego transferu może się jeszcze złapie na drugą połowę marca

a czemu tak?

 

[LadyCaro]

Widzę, że został podjęty temat długoletnich starań i pogodzenie lub niepogodzenie się z faktem zostania bezdzietnym człowiekiem…

Otóż mam za sobą chyba 30 cykl (juź powoli tracę rachubę)- no jeszcze nie przekreślam go, ale najprawdopodobniej nie zostaniemy rodzicami i tym razem.

Ja już jestem pogodzona z tym, że być może nie będzie nam to dane- trudno.
Pod tym względem mam lepsze i gorsze momenty. Gorszych jest zdecydowanie mniej, ogólnie jedyne co bym chciała wiedzieć to dlaczego.
Poznanie tej przyczyny będzie dla mnie swego rodzaju Catharsis.
Na ten moment moja postawa to: „Mam wywalone.” Nawet powrót koleżanek z pracy z macierzyńskiego jakoś na mnie źle nie wpłynął.

Jedynie ukłucie żalu mamy oboje na wyjazdach, gdy widzimy rodziców z dziećmi, albo w miejscach typu aquaparki, parki trampolin, czy czasem na spacerach, gdy spotykamy rodziców, którzy cierpliwie odpowiadają na 1000 pytań w ciągu minuty.

Poza tym mam szczęśliwe życie, nie mogę narzekać.

to chyba mam podobne podejście do Twojego już. Ja cykle przestałam liczyć już dawno, ale może policzę kiedyś.
U mnie to jest kwestia taka, kiedy powiedzieć 'dosć' i co wtedy - zabezpieczać się? Czułabym się dziwnie no ale to wszystko jest do przemyślenia..

 

[hachette]

a czemu tak?

Bo mam za wysoki progesteron, pewna mądra koleżanka w niebieskim właśnie mnie sprowadziła na ziemię, ze powinien być poniżej 0,8 a ja mam 2,15 No co się zrobi, siedzę i czekam dalej

 

[Panda91]

Widzę, że został podjęty temat długoletnich starań i pogodzenie lub niepogodzenie się z faktem zostania bezdzietnym człowiekiem…

Otóż mam za sobą chyba 30 cykl (juź powoli tracę rachubę)- no jeszcze nie przekreślam go, ale najprawdopodobniej nie zostaniemy rodzicami i tym razem.

Ja już jestem pogodzona z tym, że być może nie będzie nam to dane- trudno.
Pod tym względem mam lepsze i gorsze momenty. Gorszych jest zdecydowanie mniej, ogólnie jedyne co bym chciała wiedzieć to dlaczego.
Poznanie tej przyczyny będzie dla mnie swego rodzaju Catharsis.
Na ten moment moja postawa to: „Mam wywalone.” Nawet powrót koleżanek z pracy z macierzyńskiego jakoś na mnie źle nie wpłynął.

Jedynie ukłucie żalu mamy oboje na wyjazdach, gdy widzimy rodziców z dziećmi, albo w miejscach typu aquaparki, parki trampolin, czy czasem na spacerach, gdy spotykamy rodziców, którzy cierpliwie odpowiadają na 1000 pytań w ciągu minuty.

Poza tym mam szczęśliwe życie, nie mogę narzekać.

Tez raczej nie narzekam, bo nie mam absolutnie na co. Mamy dobre życie i codziennie za nie sobie wzajemnie dziękujemy. Przez większość czasu przez te 4 lata miałam podejście „a huk tam” i jechałam gdzieś na drugi koniec świata wspinać się po ścianach i spać w namiotach przyczepionych do ścian i prowadząc dosyć ekstremalne życie, w które dzieci trudno się wpisują, ale mysle, ze proces pogodzenia się z brakiem dzieci zawiera tez w sobie zobaczenie tej ogromnej pustki w sercu i w jakies formie zaakceptowanie jej, myśle ze potrzebuje przejścia przez jakos formę żałoby po utraconym macierzyństwie, bez tego byłabym pewnie zgryźliwa i miałby to wpływ na moje małżeństwo i przyjaźnie. Nie wiem czy kiedyś nastąpi taki czas w którym będę całkowicie pogodzona, ale na pewno nie chce by mi życie przeleciało obok mnie

 

[Brownie1992]

słońce, a może to pora skorzystać z fachowej pomocy?

Też chciałam to napisać. Od dawna Twoje posty są pełne desperacji i widać, że nie radzisz sobie ze swoimi emocjami. Zwłaszcza, że też jesteś wsparciem psychologicznym dla innych osób.