urodziłam.. i co dalej ?

[zieziura]

Urodziłam druga córeczkę w październiku, wymodlona...chciana ale przelana ogromnym lękiem o wszystko: ciąże, to czy będzie zdrowe. Teraz prze to całe zmęczenie totalnie nie czuję radości. Nawet jej imię mi sie nie podoba córeczka moja je wybrała.
Nie czuję do niej takiej miłości jak do pierwszej córki, tzn ja nigdy nie jarałam się niemowlakami ale jestem apatyczna.

Nie chcę mężowi o tym mówić, ani pokazywać , że płaczę bo on już ma mnie po kokardę..tzn wpiera mnie ale nie chcę wychodzić na ta wiecznie płaczącą.
Czy którejś z was się to odwidziało?
Moje kuzynki, które w tym roku rodziły dzieci , zachwycają sie każdym dniem, a ja ? No jest , fajnie , że jest ale dałaby się wyspać w nocy ..
do tego miałam nacięcie krocza a lekarka nie obiecuje , że nie będzie potrzebna plastyka pochwy..

nie wiem po co to pisze

 

[KKZ]

Masz prawo czuć się w ten sposób chociażby ze względu na szalejące hormony i przemęczenie ale może warto żebyś rozważyła ewentualność skorzystania z pomocy osób najbliższych albo specjalisty? To wszystko może być objawami depresji poporodowej z którą trudno się samodzielnie uporać, a czasami okazuje się to niemożliwe w pojedynkę i jedynie się pogłębia. Przykro mi że tak się czujesz i trzymam kciuki za Ciebie i Twoje szczęście.

 

[loumarie]

Piszesz bo musisz z siebie wyrzucić i ot tyle. Całkiem zrozumiałe, realia rzadko kiedy są słodko-pierdzące jak w serialu brazylijskim. Też jestem za poszukaniem pomocy.

 

[Nulini]

Również polecam profesjonalną pomoc, nawet "głupie" wypłakanie się u psychologa przynosi wielką ulgę.

 

[aniaslu]

Urodziłam druga córeczkę w październiku, wymodlona...chciana ale przelana ogromnym lękiem o wszystko: ciąże, to czy będzie zdrowe. Teraz prze to całe zmęczenie totalnie nie czuję radości. Nawet jej imię mi sie nie podoba córeczka moja je wybrała.
Nie czuję do niej takiej miłości jak do pierwszej córki, tzn ja nigdy nie jarałam się niemowlakami ale jestem apatyczna.

Nie chcę mężowi o tym mówić, ani pokazywać , że płaczę bo on już ma mnie po kokardę..tzn wpiera mnie ale nie chcę wychodzić na ta wiecznie płaczącą.
Czy którejś z was się to odwidziało?
Moje kuzynki, które w tym roku rodziły dzieci , zachwycają sie każdym dniem, a ja ? No jest , fajnie , że jest ale dałaby się wyspać w nocy ..
do tego miałam nacięcie krocza a lekarka nie obiecuje , że nie będzie potrzebna plastyka pochwy..

nie wiem po co to pisze

Dobrze, że się odzywasz. Z tego, co opisujesz: brak radości, apatia, ciągły płacz, poczucie odłączenia - to naprawdę wygląda na coś, z czym nie powinnaś zostawać sama. Takie objawy mogą wskazywać na depresję poporodową, a to jest stan, który da się leczyć i w którym warto jak najszybciej dostać pomoc, żebyś nie musiała tak się męczyć każdego dnia. Umów się najpierw do lekarza pierwszego kontaktu, bo takie objawy też mogą być spowodowane np. anemią, problemami z tarczycą, itp. więc warto mu zrelacjonować co się dzieje, zrobić badania i wtedy będzie wiadomo, jakie leczenie wdrożyć. Czy potrzebne są leki, czy spotkanie z psycholożką l. psychiatrą.