reklama
Forum BabyBoom

Dzień dobry...

Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.

Ania Ślusarczyk (aniaslu)

  • Czy pomożesz Iwonie nadal być mamą? Zrób, co możesz! Tu nie ma czasu, tu trzeba działać. Zobacz
reklama

Agresja u synka, pomocy

Corine

Zaciekawiona BB
Dołączył(a)
18 Listopad 2008
Postów
58
Witam dziewczyny, mam 5 letniego synka, który często ma napady totalnej agresji, synek ma 5 lat, oczywiście chodziliśmy do psychologa i trochę się polepszyło, ale teraz znów jest to samo, więc znowu pójdziemy ale postanowiłam się was poradzić, czy wy też macie takie problemy:-(, a może coś doradzicie, wiem, że to skomplikowany temat dlatego rozpoczynam wątek. Kiedy Przemuś dostaje tych napadów zupełnie nie panuje nad sobą, sięga po ciężkie przedmioty i po prostu w nas celuje, najczęściej tak reaguje na zakazy i prośby aby wykonywał swoje obowiązki, najgorsze jest również to, że młodszy brat na to patrzy, nie wiem już jak mogę pomóc Przemusiowi ponieważ nie chcę go bić ani krzyczeć ale prośby nic nie dają, piszcie proszę
 
reklama
Witajcie!
Agresja jest problemem bardzo powszechnym. Wydaje się wręcz, że zachowania te wzrosły w ostatnich latach, że dzieci są bardziej agresywne niż kiedyś. To każe nam się zastanowić nad przyczynami takiego postępowania.
Pierwsze takie zachowania pojawiają się około drugiego roku życia i przybierają na sile w wieku przedszkolnym. Dziecko jako cel ataków obiera sobie najczęściej dorosłych – rodziców, nauczycieli, wychowawców i nie tylko – a także rówieśników.
Należy zwrócić uwagę, że agresja nie bierze się znikąd. Zwykle dziecko widzi, jak ktoś zachowuje się agresywnie i to zachowanie powiela. W dzisiejszych czasach dzieci bardzo dużo oglądają telewizji, która jest pełna takich negatywnych zachowań. Nawet bajki, pozornie dla dzieci, pokazują właśnie takie sytuacje, w których ktoś kogoś bije. To sprawia, że dziecko staje się mniej wrażliwe na krzywdę innych i to staje się dla niego czymś normalnym.
Agresja może też być związana z tym, jak maluch jest traktowany w domu. Nie każdy rodzic zdaje sobie z tego sprawę, ale duży wpływ ma tutaj wychowanie. Jeśli dziecko za przewinienia jest karane klapsem to w jego głowie tworzy się fałszywy obraz sytuacji i zostaje w nim zakodowane, że bicie za karę jest w porządku. Pomijam tutaj wiele innych negatywnych konsekwencji stosowania takiej formy karania, którymi jest chociażby niskie poczucie wartości, niezrozumienie, przekładanie takich zachowań na inne relacje i wiele innych. Jednak musimy pamiętać, że agresja rodzi agresję.
Rodzicu! Pamiętaj:
- Jeśli dziecko zachowuje się wobec Ciebie agresywnie – reaguj. Przytrzymaj je za ręce, odsuń od siebie tak aby nie mogło zrobić krzywdy Tobie ani sobie, spójrz w oczy i stanowczym tonem uświadom dziecko, że tak nie można. Jeśli nadal się awanturuje lub agresja się nasila to odejdź i zostaw je na chwilę, aby się wyciszyło (dbając oczywiście o jego bezpieczeństwo). Potem staraj się wytłumaczyć, że nie powinno się tak zachowywać. Spróbuj nazwać jego emocje, np. „Wiem, zdenerwowałeś się, bo zabrałam Ci zabawkę i dlatego mnie uderzyłeś, ale to bolało.”
- Warto zaznaczyć, że czasem się zdarza, że kiedy dziecko lekko uderzy rodzica, to on reaguje śmiechem i to bagatelizuje. Ono widzi wtedy aprobatę i zachowanie to się utrwala. Jest wtedy pewne, że takie sytuacje będą się powtarzały.

W tym miejscu pozwolę sobie polecić książkę pod redakcją Danuty Boreckiej-Biernat pt. „Zachowania agresywne dzieci i młodzieży. Uwarunkowania oraz możliwości ich przezwyciężania”, która zawiera wiele więcej informacji na temat przyczyn agresji u dzieci oraz podaje skuteczne sposoby radzenia sobie z takimi sytuacjami. Pamiętajmy, że to my wychowujemy dzieci i to my musimy im pokazać, co jest dobre, a co złe. :)
 
Ostatnia edycja:
Witajcie!
Agresja jest problemem bardzo powszechnym. Wydaje się wręcz, że zachowania te wzrosły w ostatnich latach, że dzieci są bardziej agresywne niż kiedyś. To każe nam się zastanowić nad przyczynami takiego postępowania.
Pierwsze takie zachowania pojawiają się około drugiego roku życia i przybierają na sile w wieku przedszkolnym. Dziecko jako cel ataków obiera sobie najczęściej dorosłych – rodziców, nauczycieli, wychowawców i nie tylko – a także rówieśników.
Należy zwrócić uwagę, że agresja nie bierze się znikąd. Zwykle dziecko widzi, jak ktoś zachowuje się agresywnie i to zachowanie powiela. W dzisiejszych czasach dzieci bardzo dużo oglądają telewizji, która jest pełna takich negatywnych zachowań. Nawet bajki, pozornie dla dzieci, pokazują właśnie takie sytuacje, w których ktoś kogoś bije. To sprawia, że dziecko staje się mniej wrażliwe na krzywdę innych i to staje się dla niego czymś normalnym.
Agresja może też być związana z tym, jak maluch jest traktowany w domu. Nie każdy rodzic zdaje sobie z tego sprawę, ale duży wpływ ma tutaj wychowanie. Jeśli dziecko za przewinienia jest karane klapsem to w jego głowie tworzy się fałszywy obraz sytuacji i zostaje w nim zakodowane, że bicie za karę jest w porządku. Pomijam tutaj wiele innych negatywnych konsekwencji stosowania takiej formy karania, którymi jest chociażby niskie poczucie wartości, niezrozumienie, przekładanie takich zachowań na inne relacje i wiele innych. Jednak musimy pamiętać, że agresja rodzi agresję.
Rodzicu! Pamiętaj:
- Jeśli dziecko zachowuje się wobec Ciebie agresywnie – reaguj. Przytrzymaj je za ręce, odsuń od siebie tak aby nie mogło zrobić krzywdy Tobie ani sobie, spójrz w oczy i stanowczym tonem uświadom dziecko, że tak nie można. Jeśli nadal się awanturuje lub agresja się nasila to odejdź i zostaw je na chwilę, aby się wyciszyło (dbając oczywiście o jego bezpieczeństwo). Potem staraj się wytłumaczyć, że nie powinno się tak zachowywać. Spróbuj nazwać jego emocje, np. „Wiem, zdenerwowałeś się, bo zabrałam Ci zabawkę i dlatego mnie uderzyłeś, ale to bolało.”
- Warto zaznaczyć, że czasem się zdarza, że kiedy dziecko lekko uderzy rodzica, to on reaguje śmiechem i to bagatelizuje. Ono widzi wtedy aprobatę i zachowanie to się utrwala. Jest wtedy pewne, że takie sytuacje będą się powtarzały.

W tym miejscu pozwolę sobie polecić książkę pod redakcją Danuty Boreckiej-Biernat pt. „Zachowania agresywne dzieci i młodzieży. Uwarunkowania oraz możliwości ich przezwyciężania”, która zawiera wiele więcej informacji na temat przyczyn agresji u dzieci oraz podaje skuteczne sposoby radzenia sobie z takimi sytuacjami. Pamiętajmy, że to my wychowujemy dzieci i to my musimy im pokazać, co jest dobre, a co złe. :)


Wszystko to jest prawdą ale trzeba dużo siły spokoju żeby to wszystko zadziałalo. Z Z Z Z perspektywy osoby z boku nie związanej łatwiej jest to wdrożyć.
 
Do góry