Wyniki

Może on po prostu boi się że mogłoby się powtórzyć albo coś... Mężczyźni w większości chyba są oporni w wyjaśnianiu swoich poglądów... Czasem my uważamy że on się wycofał z czegoś a tak naprawdę boją się o nas a nie umieją tego bezpośrednio powiedziec.. Ja też z natury jestem osobą która nigdy...

Dzięki za pocieszenie dzięki temu forum nie czuje się taka samotna.. Układam sobie życie bo mam dla kogo a z mężem postanowiliśmy że mimo wszystko jak najszybciej się będziemy starać o kolejną dzidzie

Twój mąż napewno na swój sposób też to przeżył że straciliscie dziecko... Mój mąż gdy byłam w szpitalu był bardzo opiekuńczy.. Jak wróciłam do domu to niby też ale po kilku dniach myślałam już ze zapomniał bo zachowywał się normalnie.. Byłam na niego wściekła bo ja nie umiałam sobie poradzić i...

Też w kółko zastanawiam się czemu inne donoszą ciąże a ja ją stracilam... Ale tak jak czytałam tu na forum.. Wyniki są ok i nigdy już się nie dowiem czemu tak się stało i w każdym malutkim dziecku które mam w rodzinie widzę moje dzieciątko i może to samolubne że jak najszybciej chce być w...

To chyba nie jest zazdrość tylko ci smutno bo ty straciłas dziecko i każda wiadomość o czyjejś ciąży powoduje że znów się zastanawiasz dlaczego im się udaje a wam się nie udało... Ja czuję to samo półtora tygodnia temu poronilam a teraz dowiedziałam się że moja kumpela jest w ciąży i termin...

Najgorsze ze w domu oprócz męża wszyscy traktują to tak jakby nic się nie stało jakby to nie było nic takiego... Dla mnie to było dziecko nie żaden płód ani pęcherzyk... Mamy gospodarstwo i mam wrażenie że teście bardziej się przejmują jak krowa poroni to się bardziej przejmują bo to strata...

Na dodatek trudno mi rozmawiać o tym co czuje z rodziną bo od razu wybucham płaczem, w nocy budzę się i płacze, dzisiaj znalazłam pudełko które dałam mężowi kiedy się dowiedziałam że jestem w ciąży... Te malutkie buciki dobily mnie jeszcze bardziej widocznie mąż schował je jak byłam w szpitalu...

Mam 23 lata i wszyscy mówią że mam się wziąć w garść bo przecież jestem młodą i będziemy mieli jeszcze dziecko... Oczywiście że każde dziecko jakim będziemy obdarzeni będzie chciane i kochane ale nie mogę zrozumieć dlaczego to dziecko nie mogło się urodzić i być z nami.... Bardzo chcemy drugie...

Łączę się z Wami dziewczyny... Ja tydzień temu dowiedziałam się że moje dzieciątko się nie rozwija i choć to 7 tydzień to już kochalismy z mężem te mała istotę...mam w mężu wsparcie...chociaz on stara się żyć dalej a ja nie mogę się nad niczym skupić i nie mogę sobie znaleźć miejsca.. Cały czas...

Dzięki za podniesienie na duchu... Faktycznie jak pójdę na kontrolę to poproszę lekarza żeby dał skierowanie na wszystkie badania żeby przed staraniem się wiedzieć że wszystko jest ok

Wiem że wiele jest takich kobiet jak ja i takich w gorszej sytuacji.... Moja mama też kiedyś poronila jak ja miałam 15 lat i widziałam jak bardzo cierpiała i nie umiała panować nad sobą... Długo szukała w sobie i w innych winnego straty... Bardzo długo płakała po nocach i nikt nie umial jej...

Witam.. Jestem tu bo szukam pomocy jakiegoś pocieszenia... Jutro będzie tydzień jak straciłam swojego maluszka... To była mała ciąża bo 7 tydzień ale jakoś nie mogę się z tym pogodzić... Wcześniej czytałam będąc w szpitalu wypowiedzi różnych mam na tym forum i postanowiłam też napisać... To było...