Dzień dobry.
Problem, który został przez Pana opisany jest problemem wychowawczym. Dzieci nie powinny spać notorycznie razem z rodzicami lub z jednym z rodziców. Zgadzam się ze wcześniejszymi komentarzami, musi Pan porozmawiać z żoną. Rodzice powinni mieć takie samo stanowisko. Największym błędem jest pokazanie dziecku, że rodzice mają odmienne zdania. Dziecko będzie mogło to wykorzystywać w różnych momentach, co będzie dodatkową przyczyną konfliktów rodzinnych. Proponuję porozmawiać z żoną. Proszę wyjaśnić żonie, że Panu również zależy na dobru dziecka, a notoryczne spanie dziecka z rodzicem może mieć różne konsekwencje np. niemożność usamodzielnienia się dziecka. Należy także zwrócić uwagę na to co może być tego przyczyną takiego zachowania dziecka. Dzieci często odczuwają różne lęki, które z czasem mijają. Osoby w zbliżonym wieku do Pana córki odczuwają lęk przed śmiercią, klęską żywiołową, ale nadal także przed duchami, potworami oraz dziwnymi dźwiękami w nocy. Należy porozmawiać z dzieckiem i ustalić przyczynę chęci spania z rodzicem. Myślę, że poważna rozmowa powinna przynieść oczekiwany rezultat, ale Pana żona musi mieć takie samo stanowisko w tej kwestii co Pan. Jeśli dziecko się boi spać samo, proszę określić wspólne zasady. Dziecko musi wiedzieć, że może na Państwa liczyć, musi czuć się bezpiecznie, jednak musi również wiedzieć, że istnieją pewne granice. Jeśli dziecko czegoś się przestraszy się w nocy, może liczyć na obecność rodzica do momentu zaśnięcia, ale nie na wspólne spanie. W celu polepszenia jakości snu, proponuję włączyć dziecku muzykę relaksacyjną podczas snu lub wprowadzenie spania z ulubionym misiem lub z czymś innym, co pomoże dziecku poczuć się bezpiecznie. Jednak jeśli dziecko chce spać z rodzicem nie ze względu na lęk to proszę wyjaśnić, że dorośli śpią oddzielnie. Proponuję wprowadzić system nagród, co pozytywnie wzmocni pożądane przez Państwo zachowanie, np. drobny upominek za określoną ilość dni przespanych bez rodzica, ilość dni z biegiem czasu należy wydłużać. Do nagród nie zaliczamy tylko rzeczy materialne, ponieważ w ten sposób możemy osiągnąć nieco inny cel od tego zamierzonego. Dziecko w takiej sytuacji może nauczyć się manipulacji oraz materializmu. Aby nauczyć się w jaki sposób właściwie nagradzać dziecko polecam zapoznać się z tekstem na temat nagród (strona 191) w książce pt.: „Rodzice-dzieci-wychowanie. Poradnik dla rodziców A-Z” pod redakcją Bolesława Milewicza. Myślę, że wprowadzenie systemu nagród w opisanej przez Pana sytuacji będzie pomocne.
Pozdrawiam!