Wracamy do pracy - żłobek, niania czy babcia?

[natolin]

Ragna mi nie do końca tylko o to chodzi, bo już nawet nie chodzi mi o to, że ktoś się wtrąca w moje życie, tylko o to, że za takie oczywiste uważa powrót do pracy. A dlaczego miałabym wracać do pracy skoro mam pod opieką małe dziecko??

 

[Ragna]

Rozumiem. Pewnie masz czasem wrażenie, że ludzie dziwnie na Ciebie patrzą, bo jesteś w domu z dzieckiem, a nawet może próbuję dać ci odczuć, że jesteś mniej przedsiębiorcza czy nowoczesna niż inne kobiety.
Faktycznie, ze mną jest trochę inaczej. Widzisz, ja to się tak trochę czuję między młotem i kowadłem. Z jednej strony chciałabym wrócić do pracy, bo brakuje mi trochę poruszania mózgownicą i po prostu towarzystwa, nawet takiego zdrowego wnerwa na przełożonych itd., ale z drugiej strony nie chcę zostawiać Małej. Ja mam w ogóle wrodzoną bardzo silną potrzebę niezależności i czasem dokucza mi to, że nie zarabiam na etacie. Na szczęście mam tłumaczenia, dzięki którym wpada trochę grosza. To mi pomaga. Mąż i mama mi powtarzają, że mam świra na tym punkcie, ale ja już niestety tak mam... Mąż mi cały czas powtarza, że nie można mieć ciastka i zjeść ciastka.

 

[dawidowe]

Ragna a tak pożdnie zając się tłumaczeniami i nie wracać do pracy.
Zreszta apropo powrotu to ja musiałam wrocic i jakos przez to średnio to przezyłam. Mus to mus i nie ma innego wyjścia. A teraz jak wracam z pracy to mam wiecej cierpliwości do dziecka. Pamietam jak Roxi na mnie patrzyłą i mówiła ojej jak ja sięz Ptysiem roztane w październiku, jak ja przeżyje że pojdzie do żłobka i co i teraz mówi podobnie jak ja. Taki los.

 

[Ragna]

Właśnie, taki los... Z tymi tłumaczeniami to jest tak, że raz są, a raz ich ni ma... Teraz mam jeszcze coś myślę do końca grudnia, a potem nie wiem, czy coś się znajdzie. Poza tym nie czuję się kompetentna do tłumaczeń technicznych, a tych jest sporo. Cóż, przyjdzie się dokształcić... Choć obiecuję sobie, że wreszcie zabiorę się za odświeżenie angielskiego, bo powoli umiera śmiercią ze starości... Norweskiemu też przydałoby się więcej zaangażowania z mojej strony...
A z tą cierpliwością dla dziecka, to myślę, że coś w tym jest. Człowiek zatęskni, to potem chce bardziej intensywnie wykorzystać czas z maleństwem, co pewnie dziecku też na dobre wychodzi.

 

[onesmile]

U nas szykuja sie zmiany. Pawel, poki ci, do zlobka nie wraca. Babcia zostaje u nas na caly kolejny miesiac, a w styczniu...bede juz bez pracy. Szczegóły na zamkniętym.

 

[natolin]

Onesmile fajnie, że Twoja mama zostanie tak długo z Wami.

A co do powrotu do pracy nie zgodzę się, że jakbym wróciła to bym inaczej na to patrzyła. Mi jest cudownie w domu z nim i nigdy w życiu nie byłam taka szczęśliwa jak teraz, kiedy mogę z nim być cały czas. I nie ma takiej pracy, która zrekompensowałaby mi te godziny rozstania z dzieckiem.

 

[dawidowe]

Natolin każdy jest inny i robi co musi i uważa zasłuszne

 

[natolin]

"musieć" a "uważać za słuszne" to wg mnie nie jest to samo, ale nie będę się już odzywać, bo i tak wystarczająco źle mi ostatnio.

 

[Roxannka]

Tak jak dawidowe napisała, nie wyobrażałam sobie tego momentu że wracam do pracy a Patryk idzie do żłobka, ale czemu się dziwić skoro praktycznie cały rok siedzieliśmy sobie we dwójke w domu. Ja wiedziałam że musze wrócić do pracy i powoli samą siebie przyzwyczajałam do tej myśli. Nawet przed samym powrotem ucieszyłam się że wracam, a jak już to się stało to wiedziałam że dobrze mi to zrobi. Nie powiem żeby bardzo brakowało mi pracy jak siedziałam w domu, ale ja jestem bardzo leniwa i jak siedziałam w domu to ciężko mi było zmobilizować się do różnych rzeczy np. ubrania się, umalowania, czy czasem wyjścia do sklepu czu na spacer, były takie dni że poprostu odpuszczałam. A dzięki pracy jestem bardziej zorganizowana, zmęczona też ale jak byłam w domu to mój maluszek też potrafił dać mi w kość że padałam ze zmęczenia. Generalnie mój powrót do pracy uważam za coś bardzo dobrego, może nie jest idealnie bo jednak coś za coś, ale i tak widze że dla mnie takie rozwiązanie było najlepsze.

A jeszcze apropo "musienia" (;-)) to ja wychodze z założenia że z każdej sytuacji jest jakieś wyjście. Gdybym tak naprawde nie chciała wracać do pracy to znalazłabym milion sposobów żeby do niej nie wracać. Nawet kilka pomysłów z mężem rozważaliśmy, wiązałyby się z niełatwymi decyzjami, mieszkaniowymi, finansowymi itp. ale dałoby się to zrobić. Więc ja "musiałam" wrócić do pracy a jednocześnie uważałam to za słuszne posunięcie Moja praca jest bardzo rozwijająca i dająca mi satysfakcje, może w tym leży sukces mojego powrotu

nat, a ty się nie smutaj z takiego powodu, przecież my tutaj dyskutujemy o wszystkim i wiadomo że mamy różne poglądy na świat i podejście do wielu rzeczy. Tulam :*

 

[natolin]

Roxannka OK to powiem wprost. To jeżeli pominiemy kwestię "musu" to smuci mnie to, że kiedyś było bardziej naturalne to, że kobieta siedzi z maluszkiem w domu. Teraz jak dla mnie świat zwariował na punkcie pieniędzy, kariery itd. I tu nie chodzi o moje zdanie, moje poglądy, moje życie. Tylko o dobro dziecka. Nie ja zaczęłam temat, który poruszyła Mala mi, że z psychologicznego punktu patrząc małe dziecko najlepiej jakby było z mamą. Więc to nie jest kwestia poglądów tylko faktów.