d e p r e s j a po porodzie

[Pycha]

Dzis juz sie tym nie przejmuję, ale wczoraj wstałam chyba lewa nogą, bo wszystko mnie drażniło. Ach te humorki....

 

[Malutka111]

Mam 2 letnią córeczkę, nie wiem czy miałam podręcznikową depresję poporodową ale napewno sytuacja mnie trochę przerosła. Zaczęło się zaraz po wyjściu ze szpitala - maleńka płakała w kółko i nie dawała chwili wytchnienia, w dodatku okazało się, że mam za mało pokarmu i muszę ją dokarmiać butelką co było dla mnie nie do przyjęcia (będąc w ciaży założyłam że będę karmić piersią - zresztą w szkole rodzenia zapewniano nas że to dla kobiet pestka). Do tego uparłam się, że poradzę sobie ze wszystkim sama - miałam pomoc męża ale nie chciałam rad od wszystkich pozostałych osób - babć, cioć itp. Był okres, że codziennie ryczałam przy łóżeczku dziecka wmawiając sobie że jestem niewystarczająco dobra. Najgorsze jednak jest to, że chyba do końca mi nie przeszło... Mam cudną, kochaną, bardzo grzeczną córeczkę a i tak często sobie wyrzucam, że jestem zła matką, złym pracownikiem, że się do niczego nie nadaję. Moja mama twierdzi że to przez to, że nie wyleczyłam tamtej depresji poporodowej, a ja sama nie wiem. Może wynika to z tego że od nas - kobiet, matek bardzo dużo się wymaga - mamy byc dobre we wszystkim. Jeśli siedzisz w domu z dzieckiem ciągle słyszysz, że może jednak powinnaś iść do pracy, podreperować domowy budżet, gdy pracujesz z kolei słyszysz o tym, że pewnie twoje dziecko cierpi z powodu braku mamy 24 godziny na dobę. Więc wychodzisz z siebie żeby nie mieć wyrzutów sumienia. Przynajmniej ja tak mam. I mimo wszystko ciągle czuje się z tym wszystkim źle - myślę o sobie że jestem nie dość dobra.... Straszne. Wy też tak macie ??? Napiszcie