Gorzkie żale czyli ranking najbardziej denerwujących zachowań.

[Motylla]

Mnie denerwują osoby, które zaczepiają mi dziecko mówiąc" pójdziesz ze mną" albo" zabiorę cię ze sobą". I raz jak byłam na spacerze z dzieckiem i moim bratem to takie 2 baby zaczepiły mojego synka to mój brat im powiedział, że jak chce dziecko to niech sobie zrobi odpowiedziała, że jest nie wychowany i sobie poszły.
I komentarze jak młodszy synek zaczął płakać mi w autobusie, że nie wychowane i niegrzeczne, a miał wtedy z 6 miesięcy.

 

[santopelek]

haha rewelacyjne, musze to kiedyś wypróbować bo mnie tez drażnią te osoby co pytaja czy pójdzie z nimi

 

[aga_85]

Świetny temat. Z tego co pamiętam:
- lato, upał, dziecko w body - czy nie zimno mu? czy nie zmarznie?
- gdy karmiłam piersią, każde jęknięcie - a może on głodny?
(Przecież matka wie, czy dziecko zmarznie, co najprawdopodobniej oznacza płacz itp.)
- wy go tak nie uczcie, gdy na trochę wzięłam na ręce, a przecież to i tak mój kręgosłup,
- aktualne - on już chodzić powinien (ma 13 miesięcy, chodzi z pchaczem, za ręce, przy meblach ale się nie puszcza), gdy kupiliśmy my jeździk, by na nim siedział i odpychał się nóżkami - on ma chodzić nie jeździć.
Czy ludzie po prostu nie zdają sobie sprawy z tego, jak denerwujące są ich komentarze?

 

[JustYs21]

Świetny temat !
Mnie denerwuje kiedy słyszę " nauczyłaś to teraz masz" gdy synek chce na rączki, lub noszę go żeby się uspokoił, albo "chciałaś to masz.." no mam i nie narzekam.
Teksty mojej babci, kiedy synek przeziębi się "a bo to wszystko nie tak.." nigdy nie wiem co ma na myśli i czemu ją tak boli, to, że nie wychowuję jak ona chce. Druga babcia-"daj mu normalnie kawałek kiełbasy, margarynę, herbatkę z cukrem a nie się z nim pieścisz, ty byś chciała jeść takie jałowe jedzenie". A jak ktoś mi dziecko częstuje ciasteczkami, sałatkami z majonezem, to krzyczeć potrafię (mam alergika i nasze pole manewru z jedzeniem musi być ostrożne i nie ma jakiegoś tam częstowania).
I najlepszy tekst od roku w całej rodzinie, że wszelkie alergie, katarki a nawet płacze dziecka to wina tego, że mam kota w domu, już nie raz usłyszałam "przyjadę do ciebie i wyrzucę tego kota w cholerę..."..Biedna kotka ma:-)
Poza tym każdy tekst teściowej i doszukiwanie się co tu jest nie tak, pt. "on jeszcze nie chodzi? Moje dzieci w 10m życia już biegały, może on ma nieprawidłowe ułożenie kręgosłupa, kości? może idź do lekarza" Ahh szalu dostaję wtedy..od kiedy się urodził słyszałam "a on dobrze się rozwija? a jego płytka paznokcia jest prawidłowa"..
Staram się nie przejmować już tym

 

[MEGA]

najbardziej drażnią mnie rodzice,którzy nie zwracają uwagi swojemu źle zachowującemu się dziecku.Mały bije łopatą koleżankę w piaskownicy a mamusia po 10min. mówi: nie machaj tak łopatką bo jak się spocisz to znowu katar będzie
drażnią mnie też teksty odnośnie bardzo dobrze uczącego się mojego dziecka,że pewnie ślęczy całe dnie nad książkami bo mu każę .i tekst the best dla mnie: ponieważ córka uczy się od bardzo malutkiego j. ang. chyba to boli ludzi bo conajmniej 5 razy w tygodniu słyszę: po co ją tam wozisz jak ma w szkole,albo nawet w piątek musi się uczyć(1,5 godz. w tygodniu) Już nawet przestałam tłumaczyć

generalnie jednak wszystko puszczam obok siebie,bo pewnie sama jestem równie upierdliwa tylko tego nie widzę;-)

 

[madinld]

Podłączam się do wątku:-)
Mnie najbardziej wyprowadza z równowagi jak ktoś ( w moim przypadku osoby z rodziny) sypie złotymi radami nie będąc wcale o to proszonym. Przy moim pierwszym dziecku na okrągło słyszałam teksty typu ''a bo ty to źle robisz'' , '' za moich czasów to się robiło tak i tak i ty też tak musisz robić, bo tak jest najlepiej'', ''ja to zrobię lepiej i szybciej'' itp itd.
Kiedy zdawałam prawko i musiałam wychodzić na jazdy to zostawiałam małego z rodzicami. Jak wracałam to mały pomimo tego, że było ciepło był ubrany jakby mrozy miały nadejść i za każdym razem słyszałam, że przecież zmarznie.......a jak go przebierałam to był cały spocony....ale mama wie lepiej.....
Mój syn kiedyś miał etap rzucania wszystkim, a ja starałam się go tego oduczyć. Kiedyś w trakcie odwiedzin u moich rodziców mały rzucił czymś już nie pamiętam czym, i ja zwróciłam mu uwagę, że ma to podnieść i, że nie wolno rzucać. Mały zaczął wyć wniebogłosy, a ja tłumaczyłam mu dalej że tak nie wolno i, że ma to podnieść. Nagle moja mama przybiegła jakby się paliło i wzięła go na ręce jakbym mu krzywdę jakąś robiła. Stanowczo powiedziałam jej, że ma go odstawić, bo jemu się nic nie dzieje, że ja chce go oduczyć takiego zachowania, a ona w tym przeszkadza. Ale ona nadal swoje......wkońcu nie wytrzymałam i powiedziałąm bardziej dosadnie. Efekt? Mały podniósł tą rzecz i powiedział, że rzucać nie wolno i, że już więcej nie rzuci, a mama patrzyła na mnie jak na wyrodną matkę.....
Rozmawiają z mamą przez telefon powiedziałam kiedyś, że mój syn jest przeziębiony, a ona mi na to, że napewno go źle ubierałam, że zimno jest, a ja napewno go bez czapki puściłam do szkoły i to pewnie dlatego.....
Wiem, że rodzice chcą dobrze, ale nie powinni ingerować aż tak....
Kolejna sytuacja. Kiedys jak mały miał około 8 miesięcy w rozmowie z moją wścibską kuzynką cos napomknęłam, że może do pracy bym poszła. Ona na to, że ''co?? przecież masz takie małe dziecko. To wiesz co, oddaj mi go na wychowanie, a ty idź sobie do tej pracy''. Mówiąc to popatrzyła na mnie jak na potwora. Tak właśnie z rodziną bywa, a szczególnie jak ma się w rodzinie takie wścibskie osoby jak ja mam.
A teksty typu ''ona napewno jest głodna'' ( mimo, że przed chwilką karmiłam), ''źle ją ubrałaś'' itp zna chyba każda z nas.

Świetny wątek o gorzkim żalach. Każda mama ma przecież prawo, żeby czasem ponarzekać.....

Pozdrawiam wszystkie mamy:-)

 

[Luca87]

Nie moge ten temat jest genialny i mozna o nim czytac i pisac godzinami. Ja tez mialam wiele takich historyjek ale w koncu powiedzialam mamie ze zawsze powtarzala mi ze jak bede miala swoje dzieci to bede je wychowywac po swojemu. To teraz mam swoje dzieci i tak wlasnie robie. Zdarzalo sie czesto ze sie obrazala za to ale potem jej przechodzilo i robila po mojemu chociaz sie jej to nie podobalo. Teraz w sumie jest jej gorzej nmanipuowac moimi dziewczynami bo mieszkamy osobno i jak starsza przez trzy lata wychowqywala sie z babcia i dziadkiem tak mlodsza tylko dorywczo. I tu ich boli bo nie widza wszystkiego a dla mnie dobrze

 

[dzikiwaz]

Hehe, zabawne wasze historyjki, ja w sumie nie narzekam na moje skarbki

 

[Magdzik20]

ja najbardziej lubię moich sąsiadów i ich bujną wyobraźnie :-) Mam 8 letniego brata który bardzo często w weekendy nocuje u nas na co moje sąsiadki stwierdziły że zrobiłam sobie dzieciaka jak miałam 14 lat, zostawiłam rodzicom a teraz z innym facetem mam drugiego a pierwszego biorę do siebie tylko na weekendy
Drugie co mnie irytuję to mój syn jest alergikiem ma refluks astmę itd. i bardzo często łapią go takie ataki kaszlu mimo tego że jest zdrowy, Ludzie na ulicy sąsiedzi itd. patrzą na mnie jak na potwora który gruźlika ciągnie na dwór
no i trzecie ostatnio byliśmy całą rodziną w sklepie w kolejce był chłopiec niewiele starszy od mojego Kacpra i mama nie chciała czegoś mu tam kupić słodkiego, wiadomo jak to dziecko trochę pojęczał popłakał i wyszli ze sklepu stała też starsza pani w kolejce która zaraz po wyjściu tego dziecka zaczęła krzyczeć że te dzieci to teraz takie rozwydrzone niewychowanie i jak tak można żeby dziecko w sklepie płakało najlepiej żeby w ogóle z domu nie wychodziło itd. mąż w końcu nie wytrzymał i zwrócił jej uwagę ale bardzo denerwują mnie takie zachowania kolejny przykład byłam z koleżanką i jej dziećmi na placu zabaw wracając mały trzymał samochodzik kolegi który wiadomo trzeba oddać przy rozstaniu ale moje dziecko wpadło w taki atak histerii że niektórzy zatrzymywali się i patrzyli się co jak temu biednemu dziecku robię a na drugi dzień rano już sąsiedzi dorwali męża co tam się u nas dzieję bo ten mały tak strasznie płakał wczoraj

 

[Jadran]

Och ja też to mam: wieczne teksty teściowej gdy córka zaczęła czytać przed piątym rokiem życia: ty jej tak ni męcz!ona jeszcze ma czas na naukę.Jak córka poszła do szkoły muzycznej jako sześciolatka: po co dziecko do tej szkoły posyłać? Po co dzieciństwo jej zabierać?wrrr

najbardziej drażnią mnie rodzice,którzy nie zwracają uwagi swojemu źle zachowującemu się dziecku.Mały bije łopatą koleżankę w piaskownicy a mamusia po 10min. mówi: nie machaj tak łopatką bo jak się spocisz to znowu katar będzie
drażnią mnie też teksty odnośnie bardzo dobrze uczącego się mojego dziecka,że pewnie ślęczy całe dnie nad książkami bo mu każę .i tekst the best dla mnie: ponieważ córka uczy się od bardzo malutkiego j. ang. chyba to boli ludzi bo conajmniej 5 razy w tygodniu słyszę: po co ją tam wozisz jak ma w szkole,albo nawet w piątek musi się uczyć(1,5 godz. w tygodniu) Już nawet przestałam tłumaczyć

generalnie jednak wszystko puszczam obok siebie,bo pewnie sama jestem równie upierdliwa tylko tego nie widzę;-)