Potrzebuję wsparcia i nadziei - podejrzewam depresję poporodową

[Imbryczek]

i witaminę B12

Nie, zrobilam żelazo i morfologię

 

[lady in black]

Nie, zrobilam żelazo i morfologię

to sprawdź po CC z komplikacjami tu może być problem.
A dlaczego miałaś gastro i kolono? To nie za standardowe badania

 

[Imbryczek]

to sprawdź po CC z komplikacjami tu może być problem.
A dlaczego miałaś gastro i kolono? To nie za standardowe badania

Bo mam zespół jelita drażliwego z okresami zaostrzeń i hipochondrię
A to żelazo i hemoglobina oraz erytrocyty nie są wystarczające przy stwierdzeniu anemii?

 

[93kora]

Zrób USG jamy brzusznej, może źle Cię zaszyli ?

 

[Cookie Cookie]

Cieszę się że dzielisz się podobnym doświadczeniem. Ja z kolei staram się coś tam jeść poza obiadem bo o to najtrudniej. Bardziej kanapki owoce koktajle, zupy wpycham.
Bardziej wchodzi mi wieczorem niż po przebudzeniu.
Faktycznie mało mnie cieszy poza tym że córeczka jest zdrowa i dobrze się rozwija

Mnie nie cieszyło nawet dziecko, mimo, że podświadomie wiedziałam, że jest bardzo dobrze bo po 1.5 miesiąca strachu w ciąży, cc i 3tygodniowym pobycie małego w szpitalu jest zdrowy i zagrożenie minęło. Dodatkowo mały był dość trudny. Dużo płakał, w nocy budził się po 8 razy, mąż się nie wykazywał przy opiece, więc w końcu przyszla też u mnie bezsenność. Nie mogłam zasnąć całymi nocami. W dzień płakałam często. To wszystko spowodowało, że jak rano wstawałam to miałam odruch wymiotny ze stresu przed czekającym mnie całym dniem z dzieckiem. Wyszłam z tego po kilku miesiącach. Dużo dał powrót do pracy i odpoczynek od dziecka. Teraz mały ma 2 lata i jest już lepiej, inaczej choć są inne problemy (bunt itd.), ale ja poukładalam sobie już pewne rzeczy w głowie. W tym ciężkim czasie byłam juz zapisana do psychologa a także miałam tabletki od rodzinnego (który miał też specjalizację z psychiatrii), ale nigdy ich nie wzięłam a wizytę odwołałam bo stwierdziłam, że to okropne uczucie które mi towarzyszyło zniknęło.
Bez względu na to jak jest u Ciebie życzę Ci zdrowia i psychicznego i fizycznego i żeby apetyt wrócił i do tego jeszcze czasu na zjedzenie posiłku bo przy maluchu różnie z tym bywa

 

[Yenna011]

A mam jeszcze pytanie. Posiłki przygotowujesz sama czy ktoś Ci je robi? Mnie w sytuacjach stresowych odpycha od jedzenia, a szczególnie tego, które robię sama, bo "najadam" się samym widokiem i zapachem. Może jakaś dieta pudełkowa by się tu sprawdziła, chociaż na jakiś czas albo jeśli masz możliwość to umów się z kimś do restauracji/kawiarni bez dziecka. Tak, żeby przede wszystkim głowa odpoczęła. Ja po pierwszym porodzie miałam ogromnego baby bluesa, myślę, że depresję też w jakimś stopniu, ale niestety jak córka miała 4msc zaczął się covid więc byłam z nią zamknięta w domu 24h na dobę. Jestem pewna, że gdybym częściej wychodziła gdzieś wtedy bez dziecka byłabym w lepszym stanie psychicznym.

 

[Imbryczek]

A mam jeszcze pytanie. Posiłki przygotowujesz sama czy ktoś Ci je robi? Mnie w sytuacjach stresowych odpycha od jedzenia, a szczególnie tego, które robię sama, bo "najadam" się samym widokiem i zapachem. Może jakaś dieta pudełkowa by się tu sprawdziła, chociaż na jakiś czas albo jeśli masz możliwość to umów się z kimś do restauracji/kawiarni bez dziecka. Tak, żeby przede wszystkim głowa odpoczęła. Ja po pierwszym porodzie miałam ogromnego baby bluesa, myślę, że depresję też w jakimś stopniu, ale niestety jak córka miała 4msc zaczął się covid więc byłam z nią zamknięta w domu 24h na dobę. Jestem pewna, że gdybym częściej wychodziła gdzieś wtedy bez dziecka byłabym w lepszym stanie psychicznym.

Właśnie mama robi i jest mi łatwiej ale nie zawsze zjadam co zrobi. Jak się tak nie chce jeść to w sumie jesz z przymusu i masz słabą motywację żeby gotować. Wiem że powinnam bo w domu jest mąż i jeszcze 12 letnia córka.

 

[Imbryczek]

Mnie nie cieszyło nawet dziecko, mimo, że podświadomie wiedziałam, że jest bardzo dobrze bo po 1.5 miesiąca strachu w ciąży, cc i 3tygodniowym pobycie małego w szpitalu jest zdrowy i zagrożenie minęło. Dodatkowo mały był dość trudny. Dużo płakał, w nocy budził się po 8 razy, mąż się nie wykazywał przy opiece, więc w końcu przyszla też u mnie bezsenność. Nie mogłam zasnąć całymi nocami. W dzień płakałam często. To wszystko spowodowało, że jak rano wstawałam to miałam odruch wymiotny ze stresu przed czekającym mnie całym dniem z dzieckiem. Wyszłam z tego po kilku miesiącach. Dużo dał powrót do pracy i odpoczynek od dziecka. Teraz mały ma 2 lata i jest już lepiej, inaczej choć są inne problemy (bunt itd.), ale ja poukładalam sobie już pewne rzeczy w głowie. W tym ciężkim czasie byłam juz zapisana do psychologa a także miałam tabletki od rodzinnego (który miał też specjalizację z psychiatrii), ale nigdy ich nie wzięłam a wizytę odwołałam bo stwierdziłam, że to okropne uczucie które mi towarzyszyło zniknęło.
Bez względu na to jak jest u Ciebie życzę Ci zdrowia i psychicznego i fizycznego i żeby apetyt wrócił i do tego jeszcze czasu na zjedzenie posiłku bo przy maluchu różnie z tym bywa

To ja praktycznie to samo przechodzę teraz i mamy podobną konstrukcję psychiczną. A dla mnie brak apetytu i mdłości to jest koniec świata. Od razu panikuję