Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Bycie rodzicem to codzienna przygoda pełna wyzwań, ale też pięknych chwil. Chcemy poznać właśnie te momenty, które sprawiają Ci największą radość! Napisz w kilku zdaniach , co najbardziej cieszy Cię w rodzicielstwie, a możesz wygrać atrakcyjne nagrody ufundowane przez Bella Baby Happy 💛<
Już sobie nie dopowiadaj swojej historii. Żyj w swojej bańce.W sensie serce Ci wali jak głupie jak myslisz, że mialabyś z tym kolegą porozmawiać? Wszystko co robisz to robisz z myslą o tym, że mu to kiedyą opowiesz?
To ja nie mam więcej pytań
droga autorko, jeśli chcesz pogadać, napisz do mnie na priv, bo nie mogę Ci wysłać wiadomości a nie chcę uczestniczyć w tej gównoburzy
Zobacz załącznik 1692371
Czekam aż kolejny raz zwiejesz z tematu z podkulonym ogonem, byle tylko nie przyznac się do bledu.
Autorka jest emocjonalnie zaangazowana
A skąd wiesz, że nie wypowiadamy się tu własnie z perspektywy ludzkiego doświadczenia? Ja już napisalam, gdyby mój mąż tak opisywał relację z koleżanką, to dla mnie byłoby to już za daleko.
podpisuję się pod każdym zdaniemMam wrażenie, że wyciągacie zbyt daleko idące wnioski. W tej historii nie ma żadnych oznak zdrady emocjonalnej – to raczej naturalne ludzkie doświadczenie związane z sentymentem i niespodziewanym powrotem kogoś, kto kiedyś miał znaczenie.
Po pierwsze, bohaterka tej historii nie szukała tego spotkania ani nie próbowała podtrzymywać ukrytej relacji – kontakt urwał się w sposób naturalny, a ich interakcje ograniczały się do świątecznych życzeń. To raczej świadczy o dystansie, a nie o emocjonalnym zaangażowaniu poza związkiem.
Po drugie, moment, w którym ich drogi się rozeszły, był dla niej ekstremalnie trudny – skupiła się wtedy na ciąży i walce o jej utrzymanie, co całkowicie zrozumiałe. Przypadkowe spotkanie po latach obudziło emocje, ale to nie znaczy, że przekroczyła jakiekolwiek granice.
Po trzecie, to, że ktoś w swoim uporządkowanym życiu nagle doświadcza silnych uczuć, nie oznacza, że zrobił coś złego. Ludzie często wracają myślami do ważnych momentów i osób, które były dla nich istotne – to nie jest zdrada, tylko dowód na to, że niektóre emocje nigdy całkowicie nie znikają.
Może zamiast oceniać, warto spojrzeć na tę historię z perspektywy zwykłego, ludzkiego doświadczenia?
I jeszcze jedno mi przyszło do głowy, z perspektywy psychologii mogło dojść do Efektu Zeigarnika. Czyli psychologicznego zjawiska, które sprawia, że łatwiej pamiętamy i częściej wracamy myślami do spraw niedokończonych niż tych, które miały swój jasny finał. W tej historii relacja urwała się w sposób nagły, bez zamknięcia, co może sprawiać, że po latach powrót tej osoby wywołał tak silne emocje.
Zdrada emocjonalna to nie tylko myśli o kimś, ale konkretne zachowania i działania, które naruszają zaufanie w związku. Zdrada emocjonalna miałaby miejsce, gdyby autorka ukrywała relację przed partnerem, zastępowała go emocjonalnie, budowała głębszą więź poza związkiem poprzez częste, intymne rozmowy lub podtrzymywała kontakt z ukrytym pragnieniem, by ta relacja przerodziła się w coś więcej.
Dziękuję za ten wpis. Przeczytałam go dopiero dziś i czuję, że ubrałaś w słowa sposób w jaki ja to wszystko odbieram. Rzeczywiście ten mężczyzna był kiedyś dla mnie ważny, a nasza relacja została nagle przerwana i towarzyszyły temu ekstremalne emocje. Nie zamknęłam wtedy tego rozdziału życia w sposób świadomy, nie przetrawiłam "odejścia" tej osoby z mojego życia i prawdopodobnie dlatego tak zareagowałam na przypadkowe spotkanie.Mam wrażenie, że wyciągacie zbyt daleko idące wnioski. W tej historii nie ma żadnych oznak zdrady emocjonalnej – to raczej naturalne ludzkie doświadczenie związane z sentymentem i niespodziewanym powrotem kogoś, kto kiedyś miał znaczenie.
Po pierwsze, bohaterka tej historii nie szukała tego spotkania ani nie próbowała podtrzymywać ukrytej relacji – kontakt urwał się w sposób naturalny, a ich interakcje ograniczały się do świątecznych życzeń. To raczej świadczy o dystansie, a nie o emocjonalnym zaangażowaniu poza związkiem.
Po drugie, moment, w którym ich drogi się rozeszły, był dla niej ekstremalnie trudny – skupiła się wtedy na ciąży i walce o jej utrzymanie, co całkowicie zrozumiałe. Przypadkowe spotkanie po latach obudziło emocje, ale to nie znaczy, że przekroczyła jakiekolwiek granice.
Po trzecie, to, że ktoś w swoim uporządkowanym życiu nagle doświadcza silnych uczuć, nie oznacza, że zrobił coś złego. Ludzie często wracają myślami do ważnych momentów i osób, które były dla nich istotne – to nie jest zdrada, tylko dowód na to, że niektóre emocje nigdy całkowicie nie znikają.
Może zamiast oceniać, warto spojrzeć na tę historię z perspektywy zwykłego, ludzkiego doświadczenia?
I jeszcze jedno mi przyszło do głowy, z perspektywy psychologii mogło dojść do Efektu Zeigarnika. Czyli psychologicznego zjawiska, które sprawia, że łatwiej pamiętamy i częściej wracamy myślami do spraw niedokończonych niż tych, które miały swój jasny finał. W tej historii relacja urwała się w sposób nagły, bez zamknięcia, co może sprawiać, że po latach powrót tej osoby wywołał tak silne emocje.
Zdrada emocjonalna to nie tylko myśli o kimś, ale konkretne zachowania i działania, które naruszają zaufanie w związku. Zdrada emocjonalna miałaby miejsce, gdyby autorka ukrywała relację przed partnerem, zastępowała go emocjonalnie, budowała głębszą więź poza związkiem poprzez częste, intymne rozmowy lub podtrzymywała kontakt z ukrytym pragnieniem, by ta relacja przerodziła się w coś więcej.
