Stres w ciąży

[anabelle567890]

Czy któraś z Was borykała się w ciąży z przewlekłym stresem, jeśli tak to jak wpłynęło to na zachowanie i rozwój dziecka po porodzie?
Jestem w 3 trymestrze, przez większość ciąży towarzyszył mi stres i silne emocje - pokonana wiele lat temu nerwica uaktywniła się właśnie w ciąży. Z tego powodu mam zalecenie aż do porodu brać duże dawki DHA, wszystkie badania wychodzą dobrze ale no właśnie.....obawiam się że przewlekły stres mógł negatywnie wpłynąć na dziecko.

 

[bleucoco]

Czy któraś z Was borykała się w ciąży z przewlekłym stresem, jeśli tak to jak wpłynęło to na zachowanie i rozwój dziecka po porodzie?
Jestem w 3 trymestrze, przez większość ciąży towarzyszył mi stres i silne emocje - pokonana wiele lat temu nerwica uaktywniła się właśnie w ciąży. Z tego powodu mam zalecenie aż do porodu brać duże dawki DHA, wszystkie badania wychodzą dobrze ale no właśnie.....obawiam się że przewlekły stres mógł negatywnie wpłynąć na dziecko.

W pierwszej ciąży miałam przewlekły stres od pozytywnego testu do porodu - śmierć i ciężkie choroby najbliższych, walka o powrót do zdrowia i sprawności, aby mieć normalne życie. Ataki paniki, skurcze, przez tydzień brałam hydroksyzynę. Syn ma obecnie 3,5 roku i rozwija się wspaniale.

 

[Madame83]

Czy któraś z Was borykała się w ciąży z przewlekłym stresem, jeśli tak to jak wpłynęło to na zachowanie i rozwój dziecka po porodzie?
Jestem w 3 trymestrze, przez większość ciąży towarzyszył mi stres i silne emocje - pokonana wiele lat temu nerwica uaktywniła się właśnie w ciąży. Z tego powodu mam zalecenie aż do porodu brać duże dawki DHA, wszystkie badania wychodzą dobrze ale no właśnie.....obawiam się że przewlekły stres mógł negatywnie wpłynąć na dziecko.

Nie ma co demonizować, stres jest nieodłączną częścią życia, a w ciąży powodów do niego przybywa spójrz na kraje dotknięte wojną, tam stres towarzyszy ludziom w ogromnym natężeniu cały czas, a kobiety zachodzą w ciążę i rodzą zdrowe dzieci. Nie rób sobie wyrzutów, bo to samonapędzający się mechanizm. Dobrze, że masz świadomość faktu, może zaakceptowanie tego i to, że coś robisz w tym kierunku uspokoi Cie na tyle, by powiedzieć sobie - robię, co mogę. O technikach samoregulacji nie wspomnę - joga, medytacja, spacery, szukaj drogi dobrej dla Ciebie. Trzymam kciuki i główka do góry