Odczucia po stracie ciazy

[Neff]

Moja ciaza sie nie rozwinela, nie pojawilo sie bicie serca. Dostalam lekarstwo na poronienie w 7ti pare dni. Poronilam w zeszly piatek. Teraz jeszcze czekam bo nie wszystko sie wyczyscilo.
Czuje sie okropnie. Tak mi starsznie smutno,ze ta mala kropeczka ktora mialam w brzuchu wyladowala w ubikacji. Czuje sie przytloczona psychicznie, myslalam ze za pare dni mi przejdzie a ciagle trzyma.
Czy to normalne co czuje? Przesadzam?
Nie chce mezowi plakac ciagle bo wiem, ze sam sie czuje zestresowany.

 

[littlebabe]

Przykro mi.. Współczuję z całego serducha. To normalne że będziesz smutna, masz do tego prawo. Oboje z mężem będziecie zestresowani i załamani ale bądźcie przy sobie, wspierajcie się na duchu, płaczcie razem jeśli trzeba. Na sobie polegać możecie, szczególnie w takim momencie..
A za jakiś czas znów możecie spróbować jak już smutek trochę minie. Nie poddawajcie się, będzie dobrze. <3

 

[Aguu]

Jesteś w żałobie, to normalne. Smutek, żal, placz, złość... Nie wypieraj tego, trzeba to przeżyć. Jeśli nie będziesz sobie radzić to idź po pomoc do specjalisty.

 

[Aurelia95]

Hej. Ja poroniłam w pazdzierniku .Ciąża była planowana . Wiem co czujesz .Również płakałam płacze.Wkurza mnie gdy chłopak nie chcę o tym gadać .Mam wrażenie że mu nie szkoda.W domu mam 5 latka przytulam się do niego i płacze jeszcze mocniej .Mojemu dziecku również przestało bić serduszko mam wrażenie ze z mojej winny .Gdybyś chciał ze mną popisać zapraszam na prive.

 

[HoneyBee]

Cześć Neff! Pamietam Twój poprzedni wątek. Przykro mi, że obawy lekarzy znalazly potwierdzenie. Bardzo mi przykro. Pamiętaj, że masz wspaniałą rodzinkę i masz dla kogo się trzymać. Czas leczy rany, wiem że brzmi banalnie, ale chyba lepszego leku nie ma. Trzymam kciuki i przesyłam pozytywne myśli trzymaj się kochana

 

[Neff]

Dzieki dziewczyny, ze jestescie .

 

[Wanilia89]

Dzieki dziewczyny, ze jestescie .

Doskonale Cię rozumiem. W lutym przeżyłam to samo. Było bardzo ciężko. Do smutku, żalu, pytań "dlaczego?" dochodziły jeszcze myśli typu "a może to moja wina", "może mogłam coś zrobić". Czułam, że z dnia na dzień spadam coraz bardziej w dół. Co mi pomogło? Pomogło mi forum dedykowane osobom po stracie. Tam pisałam wszystko co mi leżało na sercu, wyrzucalam cały żal i ból. Pomogło mi to, że już po pierwszej miesiączce mogliśmy się starać i od razu się udało. Ale nadal wracam myślami do tamtego ziarenka. I może to głupie ale kiedy mój miesięczny synek wpatrzy się w jeden punkt gdzieś pod sufitem ja wierzę że on widzi tam tego aniołka, który czuwa nad nim i będzie go strzegl.