reklama
Forum BabyBoom

Dzień dobry...

Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.

Ania Ślusarczyk (aniaslu)

  • Czy pomożesz Iwonie nadal być mamą? Zrób, co możesz! Tu nie ma czasu, tu trzeba działać. Zobacz
reklama

Poroniłam

Marsylia

Początkująca w BB
Dołączył(a)
11 Lipiec 2022
Postów
24
Postanowiłam napisać tu, może ulży mi że ktoś to przeczyta, bo poza mną i mężem nikt nie wie co się stało. Chce się z Wami z tym podzielic, bo wcześniej na forum otrzymałam od Was dużo wsparcia, za co serdecznie dziękuję. Test ciążowy pozytywny ogromna radość. 3 razy powtarzałam. Pozytywny. Zaczęły się objawy ciążowe. Potem zaczęło się krwawienie, poszłam do ginekologa, stwierdził że jest ok wszystko, tylko pęcherzyk pusty, że czekamy, czy pojawi się zaeodek. Po tygodniu nic. Kolejny nic. Skierowanie do szpitala. Weszłam tam czułam się zley, mimo że sama jestem służba medyczna, czułam się źle że z takim problemem przychodzę . Na oddziale codziennie słyszałam kilka razy ktg dzieci kobiet w ciąży, wiedziałam że ja tego nie usłyszę. Czekałam na wyniki bety, która rosła, aż po 4 dniach stanęła. Poszłam na USG byli kilku lekarzy, w tym ordynator, diagnoza poronienie zatrzymane. Byłam twarda te kilka dni, ja nie lubię okazywać emocji, ale w środku umierałam. Dostałam tabletki na poronienie. Zaczęłam ten proces. Potem znowu dostałam i udało się bez zabiegu. Widziałam ta ciążę a dokładnie jajo plodowe bo kazali mi zbierać materiał do badań. Mimo że to nie było dziecko, bo zarodek się nie rozwinął, dla mnie to było życie. I jest mi mega żal , że to życie się nie rozwinęło. Żal i ból, nie myślałam że tak można przeżywać mimo że nie było nawet bijącego serca. A jak było u Was?
 
reklama
Postanowiłam napisać tu, może ulży mi że ktoś to przeczyta, bo poza mną i mężem nikt nie wie co się stało. Chce się z Wami z tym podzielic, bo wcześniej na forum otrzymałam od Was dużo wsparcia, za co serdecznie dziękuję. Test ciążowy pozytywny ogromna radość. 3 razy powtarzałam. Pozytywny. Zaczęły się objawy ciążowe. Potem zaczęło się krwawienie, poszłam do ginekologa, stwierdził że jest ok wszystko, tylko pęcherzyk pusty, że czekamy, czy pojawi się zaeodek. Po tygodniu nic. Kolejny nic. Skierowanie do szpitala. Weszłam tam czułam się zley, mimo że sama jestem służba medyczna, czułam się źle że z takim problemem przychodzę . Na oddziale codziennie słyszałam kilka razy ktg dzieci kobiet w ciąży, wiedziałam że ja tego nie usłyszę. Czekałam na wyniki bety, która rosła, aż po 4 dniach stanęła. Poszłam na USG byli kilku lekarzy, w tym ordynator, diagnoza poronienie zatrzymane. Byłam twarda te kilka dni, ja nie lubię okazywać emocji, ale w środku umierałam. Dostałam tabletki na poronienie. Zaczęłam ten proces. Potem znowu dostałam i udało się bez zabiegu. Widziałam ta ciążę a dokładnie jajo plodowe bo kazali mi zbierać materiał do badań. Mimo że to nie było dziecko, bo zarodek się nie rozwinął, dla mnie to było życie. I jest mi mega żal , że to życie się nie rozwinęło. Żal i ból, nie myślałam że tak można przeżywać mimo że nie było nawet bijącego serca. A jak było u Was?
Jesteś twardzielką! Co prawda ja nie poroniłam a dopiero zaczęłam starania o ciążę, ale w pierwszym cyklu nic. Trzymam za Was ogromnie kciuki!! Macie siebie z mężem i to najważniejsze! Mogę sobie tylko wyobrazić co czujesz.. i dokładnie tak samo bym definiowała.. malutkie życie. Nie poddawajcie się kochana!!! ❤️
 
Jest tutaj mnóstwo dziewczyn,które niestety przeżyły to samo. Czasami i po kilka razy. Grunt to nie poddawać się. Dać sobie czas,przeżyć tą stratę na swój sposób i walczyć dalej jak tylko poczujecie,że to właściwy moment.
 
Do góry