U nas dokładnie tak samo. Jedna pobudka nad ranem, biorę go do łóżka i śpimy dalej. Zdarzyły się też noce przespane. Myślę, że każde dziecko musi dojrzeć do przespanych nocy czy samodzielnego spania w łóżeczku. Są rzeczy, których nie da się nauczyć. Po prostu przychodzi taki moment, że dziecko już jest gotowe i tyle. Jasiek zasypiał wyłącznie na rękach i nagle zaczął się wyrywać jak go nosiłam wieczorem. Więc położyliśmy się razem na łóżku i tak teraz zasypia. Od kilku wieczorów jak leży na łóżku ze mną to chce wejść do swojego łóżeczka i tam się przewala.. Ostatecznie zasypia u mnie ale coś czuję że to kwestia czasu i będzie chciał u siebie. No i też jedyne karmienie wieczorne pewnie pójdzie w zapomnienie bo już zupełnie inaczej się zachowuje przy nim. Kiedyś się mega na nie cieszył i faktycznie pił z chęcią a teraz tak pije bo pije..Chyba żeby mi przykro nie było, że mi odmawia
Także myślę, że każda z nas doczeka się tych przespanych nocy i będzie jeszcze tęsknić za dzieckiem we własnym łóżku
, więc już się przyzwyczaiłam
, ale jak łupnął głową w ścianę (oczywiście też przy mnie), to mam lęki jak zaczyna wariować i biega nie patrząc na nic.
tatuś się nasluchał ,że się mały przyzwyczaji I nie wydostaniemy go z łóżka ale jak mały za długo śpi w swoim łóżeczku to mnie pyta kiedy on przyjdzie do nas albo wczoraj usnął miał go odłożyć do łóżeczka to stwierdził że zostaje u nas bo bez niego spać nie może i lepiej się śpi 
Ja sobie tego na dzień dzisiejszy nie wyobrażam, ponieważ ona od urodzenia każdą noc śpi ze mną w łóżku, zawsze razem, nawet w szpitalu po urodzeniu spała ze mną na łóżku 
Ani jednej nocy nie spała w swoim łóżeczku 
❤
