Dzień dobry...
Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.
Ania Ślusarczyk (aniaslu)
Weź udział w konkursie „Butelkowe S.O.S. - chwila, która uratowała nasz dzień” i opowiedz, jak butelka pomogła Ci w rodzicielskim kryzysie! 💖 Napisz koniecznie Do wygrania super nagrody, które ułatwią codzienne życie rodziców. Ekspres i sterylizator z osuszaczem od marki Baby Brezza
No jeśli dla Ciebie molestowanie dzieci, niedostępność procedur medycznych i dyskryminacja nie stanowi problemu to faktycznie żyjesz w kraju raju.Ależ sięgam poza czubek własnego nosa ale chyba chodzi o coś innego, jedni widzą tylko złe rzeczy, inni więcej tych dobrych
Jakby to co złe dla Ciebie dla mnie nie stanowi problemu, bo zawsze znajde rozwiązanie
Myślę, że i tak jest o niebo lepiej niż przed 20, 10 laty... więc oby było jeszcze lepiej! Na szczęście coraz więcej osób widzi w in vitro po prostu metodę leczenia. Dlaczego mielibyśmy się wstydzić leczenia?
Fakt, że należałoby się zastanowić, co jest uzasadnione, a co nie... W szkole, w której pracuję, niedawno wymieniono wszystkie formularze dokumentacji - i np. nie można już pytać o dane "matki" lub "ojca", a wyłącznie "rodzica". Zanim jeszcze można było brać ślub, założeniem legalnego związku typu "pakt solidarności" było to, że w dokumentach nie umieszcza się informacji o płci.
Ja czasem miałabym ochotę mamie opowiedzieć, ale ona nie wyraża zbyt wiele zainteresowania... Nawet więc w sumie nie wiem, co na ten temat sądzi i co w ogóle wie, bo chyba nie chce się dowiedzieć. Żadnych oporów religijno-przekonaniowych nie ma, nasi znajomi raczej też nie, ale temat się nie pojawia. A ja bym się czasem chętnie wygadała... Może kiedyś...Mieszkam w dużym mieście i nie mam ochoty na dyskusje. Mimo wszystko pragnęłam zachować resztki intymności i nie opowiadać mamie że oto dzisiaj zapładniane są moje komórki jajowe, podobnie jak wtedy kiedy "naturalnie robiłam sobie" pierwsze dziecko. Na forum zapisałam się pod koniec stymulacji, wszystko było jednak trudniejsze niż myslalamPewna grupa znajomych jest poinformowana po fakcie. Reakcji nie było żadnej, ot przyjęli do wiadomości bez wypytywania się o szczegóły.
No tak już jej dałam nurofen ale chyba jutro pojadę do lekarza. Po nirofenie goraczka spada.
Tak w ogóle to nie wiem... na wsiach chyba powietrze lepsze, płodność tym samym, przez co ludzie po prostu nie znają kwestii niepłodności, a co za tym idzie: nie akceptują...
W naszym otoczeniu wiele par wokoło miało problem z płodnością, ale całe grono mieszkające na wsi... never ! ;-) Oni chyba nawet nie słyszeli o tym, że można i czasem trzeba wspomagać płodność... po prostu mają dzieci! Więc siłą rzeczy skoro my nie mamy, to dlatego że nie chcemy.Hehehe mieszkam na wsi i musialam przejść kilka procedur. Dodatkowo kilka moich znajomych też albo przechodzą albo przechodziły podobne piekło. Temat płodności ogólnie jest teraz bardzo powszechny.Tak w ogóle to nie wiem... na wsiach chyba powietrze lepsze, płodność tym samym, przez co ludzie po prostu nie znają kwestii niepłodności, a co za tym idzie: nie akceptują...
To macie szczęście
- jeśli można tak powiedzieć. No i akurat nie miałam na myśli polskiej wsi, zapomniałam sprecyzować.
albo jest tekst - nie masz dzieci, bo Bog tak chcial. To nic, ze moze Bog chcial zeby medycyna poszla do przodu i mozna bylo dzieci miec z pomoca kliniki. To juz sie wielu w glowach nie miesci.Tak w ogóle to nie wiem... na wsiach chyba powietrze lepsze, płodność tym samym, przez co ludzie po prostu nie znają kwestii niepłodności, a co za tym idzie: nie akceptują...
A tłumaczysz jeszcze? Bo ja już dawno przestałam. Mieszkam tu ponad 14 lat, ale i tak zawsze spotkam kogoś, kto będzie mi opowiadał jak to jest "u NAS we Francji" i pytał, jak to jest U MNIE w Polsce. Moja teściowa, gdy opowiadam jej o moim dzieciństwie, porównuje je do swojego. Jako że na francuskiej wsi w latach 50-60 było tak jak w Polsce w latach 90...Jako niewierząca nie czuję, że ktoś mi utrudnia życie w Polsce i chcę żebyś o tym pamiętała, jak będziesz nas opisywać za granicą, bo czuję, że nie robisz nam dobrej reklamy, a później właśnie przez takie opowieści ja ostro się muszę we Francji tłumaczyć, że mamy pralki, a nasze życie nie toczy się tylko wokół kościoła i kapliczek
