dmuchawiec
lipcóweczka'09,
Cześć kochane kobietki!
Czy mnie jeszcze pamiętacie?:-(
Rzadko tu do Was zaglądam, raczej podczytuje czasami bo zmoja córcia o jest naprawde baaardzo trudne
A kiedy babeczki na D będa rodziły?
Ja jeszcze w kazdym razie zapakowana.
Słonko u mnie piekne swieci. Jakoś przez to słonko chyba mam więcej chęci do życia. Porodu to juz się doczekac nie mogę. Martwi mnie tylko to czy trafie na połozną, która zaakceptu emoje porodowe oczekiwania
Bo je mam- nie ukrywam. Przede wszystkim nie chce rodzic na łóżku, ale w jakiejś spionizowanej pozycji. I tu moze pojawic się kłopot- bo dla mnie nie podlega to dyskusjiNie położę się na łóżku i tyle. I ciekawam jak na to połozna zareaguje. Zosie rodziłam na siedzaco-na worku sako i było mi bardzo wygodnie. Moim zdaniem o to własnei chodzi-zeby mnie było najwygodniejWygoda połoznej mnie nie interesuje Co za egoistyczne podejście
Niestety połozna z która rodziłam Zosiulkę wyjechałam za granicę. A trudno powiedziec jak do tego podchodzą inne. Druga sprawa- nie chcę byc nacinana chyba ze będzie absolutna konieczność. W naszym szpitalu nikt nie pyta o zgode-nacinają i już. Ale ja nie mam zamiaru czekac az mnie ktos zapyta- to będą moje niemal pierwsze słowa- że sie nie zgadzam.
Więc same widzicie- nie boje się porodu, boję się nieprzyjemnej atmosfery, narzucania mi czegos, czego nie chcę itp. Ale jestem dobrej myśli
Przynajmniej dzisiaj. Będzie co ma być i już.
Mój wielki brzuch jest juz tak nisko, ze siedząc musze baaaaardzo szeroko rozstawiac nogiInaczej ani rusz. A długim siedzenim Dzidzius się denerwuje. Chyba ciasnawo mu troszkę. W takie dni jak dzisiaj czuje się ogromnie szczęśliwa. Słuchacie czasem rmf-u? To tak jakby mi ktoś dzisiaj powiedział, ze wygrałam 100tysięcy Cudowne uczucie. Po prostu nie do opisania...Bo czego tu chcieć więcej- zimowy, bielutki poranek, ciepła kołderka, mąż całujący mój brzuszek na pożegnanie, uśmiechnięta wyspana buzia Zosi, śmierdząca kupka w nocniku, kawa zbożowa do drugiego śniadanka i malutkie rączki rozpychające mój brzuch od środka... Jestem szczęściarą
Dobra, już Wam nie smęcę. Ide se zrobic gorącą czekoladę, a potem będę się brała za jakieś elementarne porządki, żeby sobote spędzić z mężem zamiast sprzątać. A potem robię gofry- wprasza się któraś?
Czy mnie jeszcze pamiętacie?:-(
Rzadko tu do Was zaglądam, raczej podczytuje czasami bo zmoja córcia o jest naprawde baaardzo trudne
A kiedy babeczki na D będa rodziły?
Ja jeszcze w kazdym razie zapakowana.
Słonko u mnie piekne swieci. Jakoś przez to słonko chyba mam więcej chęci do życia. Porodu to juz się doczekac nie mogę. Martwi mnie tylko to czy trafie na połozną, która zaakceptu emoje porodowe oczekiwania
Bo je mam- nie ukrywam. Przede wszystkim nie chce rodzic na łóżku, ale w jakiejś spionizowanej pozycji. I tu moze pojawic się kłopot- bo dla mnie nie podlega to dyskusjiNie położę się na łóżku i tyle. I ciekawam jak na to połozna zareaguje. Zosie rodziłam na siedzaco-na worku sako i było mi bardzo wygodnie. Moim zdaniem o to własnei chodzi-zeby mnie było najwygodniejWygoda połoznej mnie nie interesuje Co za egoistyczne podejścieNiestety połozna z która rodziłam Zosiulkę wyjechałam za granicę. A trudno powiedziec jak do tego podchodzą inne. Druga sprawa- nie chcę byc nacinana chyba ze będzie absolutna konieczność. W naszym szpitalu nikt nie pyta o zgode-nacinają i już. Ale ja nie mam zamiaru czekac az mnie ktos zapyta- to będą moje niemal pierwsze słowa- że sie nie zgadzam.
Więc same widzicie- nie boje się porodu, boję się nieprzyjemnej atmosfery, narzucania mi czegos, czego nie chcę itp. Ale jestem dobrej myśli
Przynajmniej dzisiaj. Będzie co ma być i już.Mój wielki brzuch jest juz tak nisko, ze siedząc musze baaaaardzo szeroko rozstawiac nogi
Inaczej ani rusz. A długim siedzenim Dzidzius się denerwuje. Chyba ciasnawo mu troszkę. W takie dni jak dzisiaj czuje się ogromnie szczęśliwa. Słuchacie czasem rmf-u? To tak jakby mi ktoś dzisiaj powiedział, ze wygrałam 100tysięcy Cudowne uczucie. Po prostu nie do opisania...Bo czego tu chcieć więcej- zimowy, bielutki poranek, ciepła kołderka, mąż całujący mój brzuszek na pożegnanie, uśmiechnięta wyspana buzia Zosi, śmierdząca kupka w nocniku, kawa zbożowa do drugiego śniadanka i malutkie rączki rozpychające mój brzuch od środka... Jestem szczęściarąDobra, już Wam nie smęcę. Ide se zrobic gorącą czekoladę, a potem będę się brała za jakieś elementarne porządki, żeby sobote spędzić z mężem zamiast sprzątać. A potem robię gofry- wprasza się któraś?
A we Wrocławiu i tak będę kilka razy w tygodniu bo tu do lekarzy będę chodzic, tu wszyscy znajomi są, rodzina chętna do pomocy przy małym. No i jeśli nie zdążymy z przeprowadzką przed porodem to przez pierwszy miesiąc będę na pewno we Wrocłaiu mieszkac, z rodzicami. Nie chcę się z maluchem na szybko przeprowadzac bo wszystko co nowe śmierdzi i wywietrzyc to trzeba, czy meble, czy silikony, czy farby. Więc na razie cały czas Wrocławianką jestem
no coz wyjdzie w praniu 
