Witajniema znaczenia ze jestes bez ubezpieczenia spójrz:
Kobiety ciężarne nieubezpieczone zgłaszające się do szpitala do porodu, zobowiązane są do poinformowania lekarza/dokumentacji chorych, o tym fakcie. Informacja jest na tyle ważna, gdy administracja szpitalna mogła podjąć dalsze czynności, aby pokryć koszty świadczenia szpitalnego z budżetu państwa.
Odnośnie kobiet nieubezpieczonych w Polsce obowiązuje USTAWA z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych) (Dz. U. z dnia 27 września 2004 r.)
Art.13.1. Ustawy mówi, iż Świadczeniobiorcy (Pacjenci) inni niż ubezpieczeni, którzy:
1.nie ukończyli 18. roku życia,
2.są w okresie ciąży, porodu i połogu
mają prawo do świadczeń opieki zdrowotnej na zasadach i w zakresie określonych dla ubezpieczonych, czyli pełnej bezpłatnej opieki zdrowotnej.
Punkt 3. Ustawy informuje, iż
Świadczenia opieki zdrowotnej, o których mowa w ust. 1 i 2 oraz w art. 12, udzielane świadczeniobiorcom są finansowane z:
1.budżetu państwa - w przypadku świadczeniobiorców innych niż ubezpieczeni (w/w art. 13 p.1 pp. 1 i 2.
2.Funduszu - w przypadku ubezpieczonych
Art. 15. 1. Świadczeniobiorcy mają, na zasadach określonych w ustawie, prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, których celem jest zachowanie zdrowia, zapobieganie chorobom i urazom, wczesne wykrywanie chorób, leczenie, pielęgnacja oraz zapobieganie niepełnosprawności i jej ograniczanie.
2. Świadczeniobiorcy zapewnia się i finansuje ze środków publicznych na zasadach i w zakresie określonych w ustawie:
1) badanie diagnostyczne, w tym medyczną diagnostykę laboratoryjną;
2) świadczenia na rzecz zachowania zdrowia, zapobiegania chorobom i wczesnego wykrywania chorób, w tym obowiązkowe szczepienia ochronne;
3) podstawową opiekę zdrowotną (lekarz rodzinny);
4) świadczenia w środowisku nauczania i wychowania;
5) ambulatoryjne świadczenia specjalistyczne;
6) rehabilitację leczniczą;
7) świadczenia stomatologiczne;
8) leczenie szpitalne;
9) świadczenia wysokospecjalistyczne;
10) leczenie w domu chorego;
11) badanie i terapię psychologiczną;
12) badanie i terapię logopedyczną;
13) świadczenia pielęgnacyjne i opiekuńcze, w tym opiekę paliatywno-hospicyjną;
14) pielęgnację niepełnosprawnych i opiekę nad nimi;
15) opiekę nad kobietą w okresie ciąży, porodu i połogu;
16) opiekę nad kobietą w okresie karmienia piersią;
17) opiekę prenatalną nad płodem i opiekę nad noworodkiem oraz wstępną ocenę stanu zdrowia i rozwoju niemowlęcia;
18) opiekę nad zdrowym dzieckiem, w tym ocenę stanu zdrowia i rozwoju dziecka do lat 18;
19) leczenie uzdrowiskowe;
20) zaopatrzenie w produkty lecznicze, wyroby medyczne i środki pomocnicze;
21) transport sanitarny;
22) ratownictwo medyczne.
Nowelizacje ustawy wprowadziło Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2008 r. w sprawie sposobu i trybu finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej wraz ze zmianami (Dz. U. 137/2008 ust. 858)
Rozporządzenie to mówi o sposobie i trybie finansowania z budżetu państwa świadczeń opieki zdrowotnej. Zgodnie z rozporządzeniem prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych przysługuje, oprócz kobiet w ciąży i w okresie połogu oraz dzieci do 18 roku życia, także osobom przebywającym w zakładach karnych i cudzoziemcom osadzonym w polskich aresztach lub ośrodkach strzeżonych.
Świadczenia udzielone tym osobom są finansowane przez Narodowy Fundusz Zdrowia ze środków przekazanych przez budżet państwa. Z pieniędzy, jakimi dysponuje resort zdrowia, pokrywane są wydatki związane z leczeniem kobiet w ciąży oraz dzieci do 18 roku życia.
Kobieta jest uprawniona do bezpłatnego leczenia na podstawie faktu, że jest w ciąży. Rzecznicy praw pacjenta działający przy oddziałach NFZ podkreślają, że pracownicy placówek medycznych nie mają żadnego prawa żądania od niej dokumentów potwierdzających prawo do bezpłatnego leczenia.
W przypadku odmowy udzielenia pomocy medycznej należy np. telefoniczne skontaktować się z Funduszem.
Mam nadzieje że pomogłam