Wychowanie, radzenie sobie z dwójką

[Sasanka18]

Cóż, życie multimamy nie jest łatwe - codzienne obowiązki razy dwa czyli karmienie, zmienianie pieluszek, nauka tego i owego, wiadomo.

Jak sobie radzicie z codziennością?
Czy wychowywanie dwójki małych dzieci na różnych etapach rozwoju jest dla Was czymś ciężkim?

Napiszę szczerze, że czasem brak mi sił. A świat to dla mnie jedno wielkie zło
ale im dzieci są starsze, tym łatwiej mi z codziennymi obowiązkami, wychowywaniem, uczeniem co złe a co dobre...

Jak radzicie sobie w sytuacjach, kiedy i jedno i drugie z dzieci coś chce?
ja czasem czuję się jak niewolnica - jedno płacze bo ma mokro, drugie bo jest głodne... a ja latam od jednego do drugiego by później paśc na twarz.

Zazwyczaj jednak mam wszystko tak poukładane, że obowiązki stają się czymś naturalnym i potrafię sobie radzić w tzw."sytuacjach podbramkowych".

Zatem proszę o odpowiedzi
pozdrawiam, Sasi

 

[Tosiaczek]

To wszystko dopiero przede mną...
Ale chętnie poczytam jak Wy sobie radzicie
Jeśli tylko możecie coś podpowiedzieć, to jestem chętna na czytanie ;-)
po co męczyć się miesiącami na wypracowanie jakichś sposobów, jak można gotowca przeczytać ;-)

 

[Ewunia22]

Hmmm, u mnie Julka w jakiś sposób wyczekiwana, a Ania niespodziewana... starałam się do samego końca zajmować się Julką, żeby nie było jej przykro... troszkę była zdziwiona, jak przyszłam szczuplejsza do domu a w foteliku leżała sobie lalka baby born cały czas ją Julka zaczepiała... właziła do niej i w ogóle... ale z czasem jest coraz lepiej. Jak Ania zapłacze, to jak nie ma nas koło niej, to biegnie albo wali w drzwi i krzyczy. A tak to przytula się do niej, głaszcze ją i mówi muuuu - co u niej znaczy moje, daje jej zabawki do rączki... Julka jest bardzo mądra i nie dałaby Ani zrobić krzywdy i sama na razie jej nie zrobi nic, Ale domyslam się że sie to zmieni, jak Julka podrośnie i Ania zacznie raczkować i zacznie jedna drugiej zabawki podbierać, oj dopiero wtedy będzie wojna

szczerze? myślałam, że będzie gorzej z maluchami o rocznej różnicy. Ale jestem pod wrażeniem swoich dziewczynek. Widzę że są mądre sprytne i wiem, że dam sobie radę z ich wychowaniem, jeszcze muszę sobie tesciową wychować i będzie boskoooooooooooo

 

[Sasanka18]

Hehehe u mnie jest etap pełzania u Juniorka od kiedy baraszkuje na dywanie i zabiera starszemu zabawki, jest co chwilę jakaś wojna śmiesznie to wygląda, ale Bartek nie zrobi krzywdy bratu, czasem go głaszcze, a czasem po prostu za zabranie zabawki go klepie po ramieniu jakby chciał mu pokazac kto tu rządzi
ale zazwyczaj woli go całować, dawać mu pić ze swojej butelki (parę kropel poleci a on już mu ją zaniera z powrotem:-)) i razem z nim pełzać hehe

Ogólnie moio chłopcy są do siebie przywiązani, jak Juniorek płacze a ja np. jestem w innym pomieszczeniu Bartek kręci się wokół, podchodzi do jego łóżeczka i go "lula" - trzęsie całe łóżeczko

Tak jak Ty, nie sądziłam że będzie łatwiej niż myślałam z dziećmi z taką małą różnicą wieku, też jestem mile zaskoczona

Tylko zastanawiam się jak to będzie, kiedy Junior będzie miał rok, jeszcze z butelki będzie ciągnął a Bartek będzie też chciał albo np. jak Bartek będzie chciałlać w pieluchy bo Junior tak robi

 

[Tosiaczek]

Pocieszę was, że ten sam problem jest w przypadku dzieciaczków o większej różnicy wieku. Uważam, że wtedy jest dopiero problem kiedy 3 czy 4-latek chce pić w butelki i staje się bardziej infantylny z zazdrości o młodsze rodzeństwo i domaga się uwagi rodziców.
Także na to chyba nie ma reguły ani dobrego patentu.
A wasze posty mnie pocieszyły bardzo :-)

 

[BlackWizard]

Mnie też Wasze posty pocieszają ;-). Szczerze mówiąc to zbytnio nie wiem na co się nastawiać. Z Julki jest trochę taka córeczka mamusi i nie wiem jak zareaguje jak będę musiała czas podzielić i na nią i na jej siostrę.
Z drugiej strony cały czas sobie mówię: co mnie nie zabije to wzmocni. Chcieliśmy drugie dziecko - Julka była wpadką, drugie zaplanowane. Chcieliśmy małą różnicę wieku, to teraz musimy stawić czoła wyzwaniu. Z Julki co prawda jest mała terrorystka, ale może jakoś zrozumie, że nie będzie już sama i mamą trzeba się podzielić :-)

 

[Tosiaczek]

BlackWizard na pewno dasz radę! Z tak optymistycznym podejściem :-)
A u nas było odwrotnie, pierwsze planowane, 2 z wpadki ;-) tzn. prawie bo wcześniej chcielismy od razu drugie, ale jak się pokiełbasiło z pracą to chcieliśmy jednak zaczekać (jak się człowiek nie pilnuje to oki, a jak zaczyna, to wpadka ;-)

 

[BlackWizard]

Moje optymistyczne podejście pewnie szybko minie jak urodzę a córy mi zaczną w kość dawać . Oj wtedy się naczytacie mojego marudzenia

 

[Ewunia22]

W końcu podjęłyśmy sie zadania macierzyństwa i musimy dac radę!!! Wszystko da się pogodzić, jeśli się chce... Będzie dobrze!

 

[galuszka]

Witam
Jestem mama wspaniałego mężczyzny, któremu na pewno brakuje rodzeństwa;-). Ale tak serio to chciałam się dowiedzieć czy jeśli miałybyście poradzić swojej najlepszej znajomej czy lepiej mieć dzieci w krótkim odstępie czasu czy dłuższym to, co byście doradziły? Ciekawi mnie to, bo planujemy z mężem, że po roczku Frania może trochę wcześniej popracować nad rodzeństwem dla synusia:-).