🍁🍂Listopadowe kreski 🍁🍂

[staraczka33]

Hej dziewczyny! Przypomniałam sobie znów o tym forum po ponad 5 latach… chyba potrzebuję wsparcia?! Trochę o sobie: mam 35 lat, córkę 5 letnią, nie mieszkam w Polsce już od wielu lat. Moja historia o corke staraliśmy się jakoś pół roku może trochę dłużej, nie jestem pewna na 100% ale na przełomie grudnia i stycznia 2019 miałam ciążę biochemiczna. Później dwa miesiące pauzy z nakazu lekarza i w kwietniu zaszłam w zdrowa ciążę z córeczką. Podczas ciąży dowiedziałam się że mam mutacje V-Leiden, byłam na zastrzykach całą ciążę i połóg. I tak nam zleciało w sumie kilka lat. W tym roku postanowiliśmy się starać o rodzeństwo dla córeczki, w drugim cyklu się udało, byłam przeszczęśliwa że się tak szybko udało… moje szczęście nie trwało długo bo niecały tydzień po pozytywnym teście zaczęłam plamić na brązowo a później już krwią… długo trwało zdiagnozowanie mnie ale jak już się domyślacie była to ciąża pozamaciczna…. Z końcem października miałam laparoskopię, została usunięta część jajowodu z ciążą a pozostała część i tak zaszyta. Nie wiem dlaczego tak zrobili a nie usunęli całego jajowodu, może tu za granicą mają inne procedury niż w Polsce. Zostało również przeprowadzone łyżeczkowanie macicy. Stwierdzili że powodem cp mogły być zrosty bo 11 lat temu miałam akurat z tej strony też już operację torbieli jajnika. Zalecenia lekarza, czekać do pierwszego okresu, a później jeszcze trzy cykle i możemy zacząć od nowa starania. Nie zlecił żadnych badań, powiedział że to pech, statystyka, zrosty z tamtej strony. Ponoć druga strona wygląda w porządku. Ciężko mi się pozbierać po tym wszystkim, tym bardziej że ciąża była chciana i planowana. Moim marzeniem jest mieć letnie dziecko, wiem że to głupie, mega głupie ale to mnie jeszcze bardziej dołuje że było tak blisko. Czuje że najlepszym lekarstwem dla mnie byłaby kolejna ciąża ale nie wiem jak przetrwać znowu te miesiące do kolejnych starań no i strach…. Czy się uda, jakie mamy szanse z jednym jajowodem…. Lekarze tutaj zawsze podchodzą do wszystkiego na wielkim luzie, ja taka nie jestem. Może nie potrzebnie się zamartwiam do przodu… chciałam się komuś wygadać… życzę wszystkim nam upragnionych dwóch kresek a przede wszystkim zdrowej ciąży, bo dwie kreski o niczym nie świadczą jak mogłam się sama przekonać… proszę o wypisanie na ławeczkę. Jak się nic nie zmieni to kolejne starania zaczniemy pewnie koło marca-kwietnia. Zależy jak mi się znowu cykle ułożą. Może to moje przeznaczenie mieć zimowe dzieci ciekawe kto dotrwał do końca?

hej, ja przeczytałam. Jestem częściowo po podobnych doświadczeniach, miałam poronienie pod koniec sierpnia, ciąża zatrzymała się na zbyt wczesnym etapie by stwierdzić czy była wewnątrzmaciczna. Ale poroniłam sama w domu i beta dość szybko spadła do zera. Bardzo Ci współczuję Twoich doświadczeń. Ciążą pozamaciczna to jest coś strasznego i żadna dziewczyna nie powinna tego nigdy doświadczyć. Jeśli chodzi o wsparcie to myślę, że jak najbardziej możesz na nie liczyć tutaj, dużo tu dziewczyn po podobnych doświadczeniach, które potrafią się nimi dzielić i wesprzeć. Mnie to forum (głównie ten wątek) bardzo pomaga, nie czuję się hejtowana i wyszydzana czego nie mogę powiedzieć o innych źródłach wiedzy dla „staraczek”. Poza tym lekarze często mają podejście ogólne typu „ciążą pozamaciczna to nie jest częste powikłanie więc proszę nie szukać sobie choroby” (ja się z tym spotkałam). Dodatkowo mnie wątek pomógł nabrać dystansu i pozwala trzymać się w ryzach z myślą, że jeszcze będzie dobrze.

Jesli chodzi o dalsze rokowania dla Ciebie to nie wiem co będzie, ale wielokrotnie czytałam tu na forum doświadczenia innych dziewczyn, że zachodziły w fizjologiczne ciążę po usunięciu jajowodu. Nawet z jednym jajnikiem po stronie przeciwnej niż zachowany jajowod. To wcale nie są jakieś ekstremalnie rzadkie przypadki. Na wątku też są takie osoby. Trzymam kciuki za Ciebie i mam nadzieję, że Twoje cierpienie już niedługo się skończy.

 

[Szuszanik]

O matko nigdy nie widziałam i nie słyszałam o metce cebulowej. Ale z surowych to za dziecka jadło się kogiel mogiel. Teraz bym nie zjadła

To ja nadal lubię... wiem, ze się nie powinno, no ale...

 

[MamaR]

Kogel mogel też lubię. Czasem sobie robię jak teściowa mi da jajka swojskie

 

[K_89]

hej, ja przeczytałam. Jestem częściowo po podobnych doświadczeniach, miałam poronienie pod koniec sierpnia, ciąża zatrzymała się na zbyt wczesnym etapie by stwierdzić czy była wewnątrzmaciczna. Ale poroniłam sama w domu i beta dość szybko spadła do zera. Bardzo Ci współczuję Twoich doświadczeń. Ciążą pozamaciczna to jest coś strasznego i żadna dziewczyna nie powinna tego nigdy doświadczyć. Jeśli chodzi o wsparcie to myślę, że jak najbardziej możesz na nie liczyć tutaj, dużo tu dziewczyn po podobnych doświadczeniach, które potrafią się nimi dzielić i wesprzeć. Mnie to forum (głównie ten wątek) bardzo pomaga, nie czuję się hejtowana i wyszydzana czego nie mogę powiedzieć o innych źródłach wiedzy dla „staraczek”. Poza tym lekarze często mają podejście ogólne typu „ciążą pozamaciczna to nie jest częste powikłanie więc proszę nie szukać sobie choroby” (ja się z tym spotkałam). Dodatkowo mnie wątek pomógł nabrać dystansu i pozwala trzymać się w ryzach z myślą, że jeszcze będzie dobrze.

Jesli chodzi o dalsze rokowania dla Ciebie to nie wiem co będzie, ale wielokrotnie czytałam tu na forum doświadczenia innych dziewczyn, że zachodziły w fizjologiczne ciążę po usunięciu jajowodu. Nawet z jednym jajnikiem po stronie przeciwnej niż zachowany jajowod. To wcale nie są jakieś ekstremalnie rzadkie przypadki. Na wątku też są takie osoby. Trzymam kciuki za Ciebie i mam nadzieję, że Twoje cierpienie już niedługo się skończy.

Ja na początku w sumie się sama zdiagnozowałam przed lekarzami jeszcze… a w ogóle dostęp tu do badań krwi jest utrudniony, nie ma że pójdę sobie sama prywatnie zbadać bo tak chce np beta hcg. Beta w dniu operacji 2200 a 1.5 tygodnia po w sumie już tydzień temu była 16.9 i lekarz stwierdził że ona na pewno już spadnie do 0 lub mniej niż 5 i więcej badać mi nie będzie. Spróbuję wyprosić jeszcze u rodzinnego a jak się nie uda to w okresie świątecznym powinniśmy być w Polsce wtedy wtedy sobie sama zbadam prywatnie. Na początku diagnozy i tej całej makabry przeżywałam bardziej stres o swoje życie i zdrowie, żeby tylko nie skończyło się nagłym krwotokiem. A dopiero po operacji zaczęłam przeżywać tą całą sytuację, że było tak blisko a się nie udało… ciągle mam w głowie że teraz byłabym już w 10 tygodniu. To jest okropne… jedyne co jest na plus to że nie podali mi mtx tu to jest dla nich ostateczność ostateczności. I nie muszę odczekiwać pół roku lub dłużej. Jajowodu trochę mi szkoda no ale skoro stwierdzili że i tak musiał nie dobrze działać to lepiej go nie mieć moim zdaniem. Ale teraz te miesiące w zawieszeniu mnie dobijają…
A Ty się już długo starasz? Ta ciąża poroniona w sierpniu to twoja pierwsza?

 

[K_89]

hej, ja przeczytałam. Jestem częściowo po podobnych doświadczeniach, miałam poronienie pod koniec sierpnia, ciąża zatrzymała się na zbyt wczesnym etapie by stwierdzić czy była wewnątrzmaciczna. Ale poroniłam sama w domu i beta dość szybko spadła do zera. Bardzo Ci współczuję Twoich doświadczeń. Ciążą pozamaciczna to jest coś strasznego i żadna dziewczyna nie powinna tego nigdy doświadczyć. Jeśli chodzi o wsparcie to myślę, że jak najbardziej możesz na nie liczyć tutaj, dużo tu dziewczyn po podobnych doświadczeniach, które potrafią się nimi dzielić i wesprzeć. Mnie to forum (głównie ten wątek) bardzo pomaga, nie czuję się hejtowana i wyszydzana czego nie mogę powiedzieć o innych źródłach wiedzy dla „staraczek”. Poza tym lekarze często mają podejście ogólne typu „ciążą pozamaciczna to nie jest częste powikłanie więc proszę nie szukać sobie choroby” (ja się z tym spotkałam). Dodatkowo mnie wątek pomógł nabrać dystansu i pozwala trzymać się w ryzach z myślą, że jeszcze będzie dobrze.

Jesli chodzi o dalsze rokowania dla Ciebie to nie wiem co będzie, ale wielokrotnie czytałam tu na forum doświadczenia innych dziewczyn, że zachodziły w fizjologiczne ciążę po usunięciu jajowodu. Nawet z jednym jajnikiem po stronie przeciwnej niż zachowany jajowod. To wcale nie są jakieś ekstremalnie rzadkie przypadki. Na wątku też są takie osoby. Trzymam kciuki za Ciebie i mam nadzieję, że Twoje cierpienie już niedługo się skończy.

Jeszcze dodam, że brałam różne możliwości pod uwagę jak zrobiłam test, szczęście mieszało sie ze strachem, że to możne być znów Biochem lub że serduszko przestanie bić itp ale scenariusz ciąży pozamiacicznej nawet mi nie przeszedł przez myśl, to była dla mnie jakaś abstrakcja… wcześniej też się nigdy nie interesowałam tym tematem.

 

[93kora]

6 miesięcy z czego była ciąża którą straciłam,teraz staramy się znowu i leci 7 cykl

Bardzo mi przykro
Ja starałam się ponad 90 miesięcy także....

 

[93kora]

Boże dziewczyny niedobrze mi jak czytam o tych metkach i innych rarytasach ja nigdy nie jadłam czegoś takiego

O nieeee
To gdzieś Ty się uchowała?

 

[AuraWaves]

Bardzo mi przykro
Ja starałam się ponad 90 miesięcy także....

podziwiam za wytrwałość

 

[staraczka33]

Ja na początku w sumie się sama zdiagnozowałam przed lekarzami jeszcze… a w ogóle dostęp tu do badań krwi jest utrudniony, nie ma że pójdę sobie sama prywatnie zbadać bo tak chce np beta hcg. Beta w dniu operacji 2200 a 1.5 tygodnia po w sumie już tydzień temu była 16.9 i lekarz stwierdził że ona na pewno już spadnie do 0 lub mniej niż 5 i więcej badać mi nie będzie. Spróbuję wyprosić jeszcze u rodzinnego a jak się nie uda to w okresie świątecznym powinniśmy być w Polsce wtedy wtedy sobie sama zbadam prywatnie. Na początku diagnozy i tej całej makabry przeżywałam bardziej stres o swoje życie i zdrowie, żeby tylko nie skończyło się nagłym krwotokiem. A dopiero po operacji zaczęłam przeżywać tą całą sytuację, że było tak blisko a się nie udało… ciągle mam w głowie że teraz byłabym już w 10 tygodniu. To jest okropne… jedyne co jest na plus to że nie podali mi mtx tu to jest dla nich ostateczność ostateczności. I nie muszę odczekiwać pół roku lub dłużej. Jajowodu trochę mi szkoda no ale skoro stwierdzili że i tak musiał nie dobrze działać to lepiej go nie mieć moim zdaniem. Ale teraz te miesiące w zawieszeniu mnie dobijają…
A Ty się już długo starasz? Ta ciąża poroniona w sierpniu to twoja pierwsza?

mam bardzo podobnie i w takich cięższych chwilach starań staram się sobie to racjonalizować, że wolę nie zachodzić w ciążę niż przeżywać kolejny raz to co wtedy, a przypominam że u mnie nie było potwierdzenia ciąży pozamacicznej bo było po prostu za wcześnie (beta stosunkowo długo rosła, ale zbyt niskie były przyrosty i potem w końcu zaczęła spadać). W macicy miałam jakiś upośledzony pęcherzyk, który równie dobrze mógł być pseudopecherzykiem. Z jednej strony człowiek stara się nie zwariować, bo tyle osób mimo wszystko to przeżyło i później zostały rodzicami. I niby teoretycznie jednorazowo nie musi to oznaczać jakiejś anomalii. Z drugiej każdy chce się przed tym uchronić na ile się da, a z trzeciej instynkt macierzyński jest bardzo silny…

Jedyne co „wyniosłam” z tej całej sytuacji to takie suche, zadaniowe podejście, jak się kiedyś znowu uda to nie będę już skakać z radości, tylko najpierw pierwsza beta, druga beta… czekanie na wizytę, obserwacja…

To, że nie możesz nawet zbadać bety prywatnie to duże utrudnienie pod względem psychicznym, ciężko mieć twardy tyłek i to wytrzymać i powtarzać sobie że jakoś to będzie. Nie zazdroszczę tych warunków.

A jeśli chodzi o mnie to w kwietniu odstawiłam anty i zaczęliśmy się starać, tak, ta ciąża w sierpniu to była pierwsza. Także póki co pół roku starań z jedną ciążą, która zakończyła się poronieniem.

 

[LadyCaro]

O nieeee
To gdzieś Ty się uchowała?

na ja ze wsi jestem! Ale w życiu jakieś metki nie wpadły w moje ręce! Kogel mogel jedynie, jeszcze z dodatkem takiego kakao Kubuś granulowanego