Paulinad
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 28 Październik 2019
- Postów
- 573
Mam już 2.5 roczna córkę więc wybrałam czekanie bo jednak komfort psychiczny w ciąży też jest bardzo ważny a nie wiemy jak się to rozwinie dalej
reklama
G
guest-1713165905
Gość
Miałam przy nowych staraniach brać acard a później zastrzyki z heparyna. Nie mam przepisane nic przez lekarza i boję się zacząć starać sama, bez wdrożenia tych leków, nie dostałam zielonego światła.. Boję się tak ryzykować. Nie dopuszczam do myśli kolejnej straty.. Jednocześnie mam takie parcie na macierzyństwo... Ciężka sytuacja, psychicznie ciężko mi wytrzymać, na wszystkich się wydzieram, jestem zła na wszystko co się rusza za tą całą sytuację, że też akurat teraz musiał być ten wirus... Odliczałam te 3 miesiące z niecierpliwością a teraz okazuje się że znów muszę czekać i to nie wiadomo jak długo :/ mój mąż w pracy codziennie widuje bardzo wielu ludzi i póki co jego placówka nie będzie zamknięta.. Nie wiadomo kto tam przychodzi i łatwo o zarażenie, dlatego to moje kolejne zmartwienie. Całymi dniami siedzę sama w domu i tylko o tym myślę. Nie umiem się wyrwać z tego błędnego koła.
Nie masz zadnej mozliwosci kontaktu z Twoim lekarzem? Chocby telefonicznie? Wiem, ze recepty mozna teraz dostac smsem (sama taka dostalam od mojego ginekologa), a tez moze on by Cie jakos uspokoil lub doradzil, jako lekarz, ktory zna Twoja sytuacje, bo przeciez kazda z nas jest inna i kazda ma inna specyfike. Jesli jednak tak sie boisz zarazenia itd, to pewnie w ciazy balabys sie jeszcze mocniej o zycie i zdrowie (Twoje i dziecka), a wiadomo ze stres nie dziala dobrze na ciaze... wiem ze ciezko jest z tymi wszystkimi watpliwosciami i niewiadomymi, trudno cokolwiek doradzic czy odpowiedziec, obecnie chyba cokolwiek by sie nie wybralo, to nie bedzie to wybor, ktory nas calkowicie uszczesliwi. Tym trudniejsza decyzja...
xnightfall94
Fanka BB :)
- Dołączył(a)
- 11 Luty 2018
- Postów
- 2 011
Hej @Marciątko na tym wątku 
Niewiadomo, co robić ze staraniami.. mnie najbardziej przeraża właśnie brak dostępu do lekarza, wyników badań itd , ale widzę, że już są dziewczyny na grudzień 2020 w ciąży i robią te badania i chodzą do lekarzy ..
najgorzej chyba mają te, które za chwilę rodzą
Ja jeszcze poobserwuje sytuację, mieliśmy zacząć starania w maju , sierpień to ostateczny termin
Niewiadomo, co robić ze staraniami.. mnie najbardziej przeraża właśnie brak dostępu do lekarza, wyników badań itd , ale widzę, że już są dziewczyny na grudzień 2020 w ciąży i robią te badania i chodzą do lekarzy ..
najgorzej chyba mają te, które za chwilę rodzą
Ja jeszcze poobserwuje sytuację, mieliśmy zacząć starania w maju , sierpień to ostateczny termin
Ja z kolei w ostatnim tygodniu mialam wyniki kolejnych badan + rozmowa z lekarzem, wszystko wskazuje na to, ze jednak mam endometrioze i wiekszosc cykli bezowulacyjnych, wiec lekarz zasugerowal mi rozwazyc in vitro... a na to, chce czy nie chce, bede musiala poczekac, bo w kwarantannie wszystkie procedury sztucznego zaplodnienia sa wstrzymane... dalej bede sie starac naturalnie w miedzyczasie, ale i tak raczej nic z tego nie wyjdzie.
M
Mar1
Gość
@dareczka1994 - hej, hej Też myślę, że u nas sierpień to ostateczny termin. Prognozują szczyt zachorowań na maj / czerwiec, więc chyba lepiej z mojej perspektywy to przeczekać.
Też myślę, że u nas sierpień to ostateczny termin. Prognozują szczyt zachorowań na maj / czerwiec, więc chyba lepiej z mojej perspektywy to przeczekać.
Hej. Dla mnie temat wszelkich wirusów jest bardzo ciężki. W lutym urodziłam martwego synka, w 37 tygodniu ciąży. Winowajcą był właśnie wirus, chociaż inny, cytomegalia, gdyby nie on mój synek byłby zdrowym, dużym chłopcem Myśleliśmy o kolejnym dziecku bo jednak już mam 30-tkę i boję się ze będzie później za późno na drugie dziecko (mam już córeczkę) a tutaj nagle ta pandemia i strach 
Czy gdzieś są opisane skutki jakie może wywołać wirus jeśli ciężarna się nim zarazi??
Myśleliśmy o kolejnym dziecku bo jednak już mam 30-tkę i boję się ze będzie później za późno na drugie dziecko (mam już córeczkę) a tutaj nagle ta pandemia i strach Czy gdzieś są opisane skutki jakie może wywołać wirus jeśli ciężarna się nim zarazi??Hej. Dla mnie temat wszelkich wirusów jest bardzo ciężki. W lutym urodziłam martwego synka, w 37 tygodniu ciąży. Winowajcą był właśnie wirus, chociaż inny, cytomegalia, gdyby nie on mój synek byłby zdrowym, dużym chłopcem
Bardzo mi przykro z powodu Twojego synka. No własnie nie ma opisanych za bardzo skutków, bo jak to powiedział prof. Czajkowski wirus jest od stycznia(grudnia) i jeszcze nie zdążyły się urodzić dzieci począce w czasie epidemii. Największą niewiadomą jest wpływ wirusa na 1 trymestr.
Ja poroniłam w lipcu, potem miałam przez pół roku pociażowe zapalenie tarczycy i zaczeliśmy się starać na nowo w lutym. Wtedy się nie udało, a od marca wstrzymaliśmy starania. Boję się może nie samego koronawirusa. ile tych wszystkich komplikacji logistycznych z nim związanych. Jakbym była w ciąży i trzeba by było jechać an cito do szpitala, to czy mnie przyjmą? W ciąży ( i przed nią) musze brać acard ,heparynę i progesteron, które mają swoje potencjalne efekty uboczne, co wtedy? Boję się, ze jakbym była teraz w ciąży to bym wpadła w totalną panikę, co dla dziecka oczywiście jest szkodliwe. Jednocześnie cały czas myślę o dziecku, bo zbliża mi się trzydziestka i denerwuje mnie to, ze nie wiadomo ile trzeba będzie czekać na "zielone światło" Towarzystwa Ginekologicznego, więc myślę, że do lata odłożymy starania.
Jagoda mi również przykro z powodu Twojej straty
u mnie było właśnie zarażenie w 6-8 tygodniu około, najgorzej bo dziecko nie ma jeszcze wykształconych narządów i wtedy kształtuje się właśnie serduszko a ja nie przechodziłam nigdy cytomegalii (pomimo że 80% społeczeństwa już to miało, ja byłam w 20%) i zaraziłam się właśnie w ciąży, myślę że koronawirus niestety może podobnie atakować. Epidemiolodzy wręcz twierdzą że im więcej zarażonych tym lepiej bo zwiększa się odporność społeczeństwa, sama nie wiem co o tym myśleć 
Mam podobne obawy jak Ty, tez myślę żeby poczekać jeszcze trochę, może do momentu aż liczba chorych zacznie spadać, ale za długo też nie chcę. Na cito mają obowiązek Cię przyjąć w szpitalu. Ja się będę bać w ciąży, nawet jakby nie było wirusa bym się bała przez to że straciłam dziecko, już nigdy nie będę taka pewna jak byłam przy pierwszej ciąży. Pewnie nie będzie to panika ale na pewno duży strach, z tym się liczyłam
reklama
hanka_karaś
Zaciekawiona BB
- Dołączył(a)
- 16 Październik 2018
- Postów
- 52
Ja cały czas się biję z myślami na początku ustaliliśmy, że czekamy. Teraz jednak coraz bardziej skłaniam się, żeby nie czekać... bo przeraża mnie, że tak czekać możemy kolejny 1-1.5 roku. To wszystko spędza mi sen z powiek.
A w przyszłym roku może być kolejny zmutowany wirus, albo jeszcze coś innego. Najbardziej właśnie obawiam się tych pierwszych trzech miesięcy, kiedy to wszystko się kształtuje u maluszka. Chociaż z drugiej strony jak zbliżają się ciepłe miesiące, to może epidemia się wyciszy i "wstrzelimy się" w moment, kiedy ryzyko będzie niskie. Bo nie wiadomo, czy później na jesieni znowu wirus nie uderzy ze zdwojoną siłą. ehh cięzkie rozkminy
na początku ustaliliśmy, że czekamy. Teraz jednak coraz bardziej skłaniam się, żeby nie czekać... bo przeraża mnie, że tak czekać możemy kolejny 1-1.5 roku. To wszystko spędza mi sen z powiek. A w przyszłym roku może być kolejny zmutowany wirus, albo jeszcze coś innego. Najbardziej właśnie obawiam się tych pierwszych trzech miesięcy, kiedy to wszystko się kształtuje u maluszka.
Chociaż z drugiej strony jak zbliżają się ciepłe miesiące, to może epidemia się wyciszy i "wstrzelimy się" w moment, kiedy ryzyko będzie niskie. Bo nie wiadomo, czy później na jesieni znowu wirus nie uderzy ze zdwojoną siłą. ehh cięzkie rozkminy
