reklama
Tonya
Zadowolona z życia :)
Kasica i Monila gratuluję synków. Będą z Was fantastyczne mamusie skoro malce tak się pchali na świat żeby Was zobaczyć ;-). Mam nadzieję, że najgorsze przeżycia macie już za sobą i teraz tylko czekać na wspólny powrót do domu.
kasica88
Fanka BB :)
widze Monila że miałas troche ciężej niż ale w sumie kto ma łatwo, ale ja miała o tyle lepiej że leżałam tylko 6tyg. jeśli mozna powiedzieć że to lepiej:-)
Tonya
Zadowolona z życia :)
Kasica niestety Karolek Monili zmarł :-
--(
--(
Opiszę w paru zdaniach mój poród.
We wtorek w podbrzuszu mnie pobolewało, nospa nie pomagała i na wieczór wzięłam apap (kiedyś też tak miałam) - myślałam że tak to już jest przed porodem. W nocy wstawałam do ubikacji to minmalnie coś tam czułam, o 4 poszłam zrobić siusiu i jeszcze było ok, jak już zasypiałam to o 4.15 poczułam coś ciepłego, patrzę a to krew. Więc szybko obudziłam męża on zadzwonił na pogotowie i do teścia żeby przyszedł do Wiki. Oczekiwanie na karetkę bardzo się dłużyło, gdy już przyjechali to tylko wziął kartę ciążową zapytał co się dzieje, a drugi mierzył mi ciśnienie i pyta się "co pani się tak ręce trzęsą" więc mu odpowiadam, że wkońcu jestem zdenerwowana i dużo kwi już straciłam to chyba mogą mi się ręce trząść (pomyślałam sobie - nie wczoraj litra wypiłam i może po tym tak mi się trząsą). Następny się zapytał czy jestem sama z czwartego piętra zejść na dół (bo u mnie nie ma windy), jak to usłyszał mój M. to z leksza się zdenerwował - przecież to może być odklejenie się łożyska więc nie jest wsakazane chodzić a rat. na to że różne są przypadki, tylko skąd on wie jaki ja mam przypadek. W końcu przy pomocy męża znieśli mnie do karetki. W szpitalu oczywiście wszystkich pobudziłam, po krótkim badaniu i odsłuchaniu tętna Igorka (jak usłyszałam tętno to się trochę uspokoiłam) odrazu przewieźli mnie na cc. CC miałam pod znieczuleniem ogólnym i trwało bardzo szybko, bo następna dziewczyna w dwudziestym którymś tyg. przyjechała z odklejającym się łożyskiem. Szybko mnie wybudzali żeby lecieć do tej drugiej. Później jak rozmawiałam z doktor anestezjolog to mówiła, dobrze że tak szybko przyjechałam do szpitala bo łożysko było już prawie całe odklejone i mały był owinięty dwa razy pępowiną. Igorek urodził się w dobrym stanie dostał 9 apgar ale po dwóch godzinach zaczął sinieć, tracił oddech i go musieli przypiąć do respiratora i zawieź do kliniki w Ligocie na Intensywną Terapię. Środa i czwartek po porodzie to najbardziej koszmarne dni w moim życiu.
Teraz mam porównanie bo Wiki rodziłam SN a Igorka CC, więc stwierdzam że SN jest lepsze, bo człowiek szybciej do siebie dochodzi.
Dziewczyny życzę wam szczęśliwego i o czasie rozwiązania, trzymam kciuki za każdą z osobna!
We wtorek w podbrzuszu mnie pobolewało, nospa nie pomagała i na wieczór wzięłam apap (kiedyś też tak miałam) - myślałam że tak to już jest przed porodem. W nocy wstawałam do ubikacji to minmalnie coś tam czułam, o 4 poszłam zrobić siusiu i jeszcze było ok, jak już zasypiałam to o 4.15 poczułam coś ciepłego, patrzę a to krew. Więc szybko obudziłam męża on zadzwonił na pogotowie i do teścia żeby przyszedł do Wiki. Oczekiwanie na karetkę bardzo się dłużyło, gdy już przyjechali to tylko wziął kartę ciążową zapytał co się dzieje, a drugi mierzył mi ciśnienie i pyta się "co pani się tak ręce trzęsą" więc mu odpowiadam, że wkońcu jestem zdenerwowana i dużo kwi już straciłam to chyba mogą mi się ręce trząść (pomyślałam sobie - nie wczoraj litra wypiłam i może po tym tak mi się trząsą). Następny się zapytał czy jestem sama z czwartego piętra zejść na dół (bo u mnie nie ma windy), jak to usłyszał mój M. to z leksza się zdenerwował - przecież to może być odklejenie się łożyska więc nie jest wsakazane chodzić a rat. na to że różne są przypadki, tylko skąd on wie jaki ja mam przypadek. W końcu przy pomocy męża znieśli mnie do karetki. W szpitalu oczywiście wszystkich pobudziłam, po krótkim badaniu i odsłuchaniu tętna Igorka (jak usłyszałam tętno to się trochę uspokoiłam) odrazu przewieźli mnie na cc. CC miałam pod znieczuleniem ogólnym i trwało bardzo szybko, bo następna dziewczyna w dwudziestym którymś tyg. przyjechała z odklejającym się łożyskiem. Szybko mnie wybudzali żeby lecieć do tej drugiej. Później jak rozmawiałam z doktor anestezjolog to mówiła, dobrze że tak szybko przyjechałam do szpitala bo łożysko było już prawie całe odklejone i mały był owinięty dwa razy pępowiną. Igorek urodził się w dobrym stanie dostał 9 apgar ale po dwóch godzinach zaczął sinieć, tracił oddech i go musieli przypiąć do respiratora i zawieź do kliniki w Ligocie na Intensywną Terapię. Środa i czwartek po porodzie to najbardziej koszmarne dni w moim życiu.
Teraz mam porównanie bo Wiki rodziłam SN a Igorka CC, więc stwierdzam że SN jest lepsze, bo człowiek szybciej do siebie dochodzi.
Dziewczyny życzę wam szczęśliwego i o czasie rozwiązania, trzymam kciuki za każdą z osobna!
Tonya
Zadowolona z życia :)
Sylvi aż mi krew w żyłach zmroziło, że tak niewiele brakowało, aby było za późno...jejku jak dobrze, że Igorek żyje i ma się coraz lepiej. Naprawdę dużo stresów masz za sobą...dzielna jesteś niesamowicie.
reklama
To teraz czas na mnie,korzystając z wolnej sekundy
A wiec po pierwsze nic a nic nie wskazywało na poród,tak wiec w środe zjadłam sobie kilo wisni,kilo czeresni popiłam coca colą( taką dietke miałam pod koniec i brzuch absolutnie mnie po tym nie bolał. Jarek jak widział co ja jem,w jakich ilosciach i czym popijam,to sie za głowe łapał i pytał czy mnie po tym nie rozsadzi.Ale mi nic nigdy nie było ).Koło 21 poszłam lulu,a o 24.05 wstałam bo cos sie dziwnie poczułam. Myślałam ze to standardzik czyli siiiii,no to poszłam,ale za sekunde znowu sie to powtorzyło i znowu taki dziwny ni to bol ni to napięcie...cos takiego...O połozeniu sie do łózka juz nie było mowy,wziełam dwie no spy forte,ale tez nic to nie dało. Chwile po 1 obudziłam J. i powiedziałam,ze nie jestem pewna bo jakos tak to dziwnie czuję,ale chyba powinniśmy sie przejechać do szpitala i sprawdzic o co chodzi...w tej samej chwili obudziła sie Nati i przyszła do nas spać,a tu trzeba ją było zaniesć do moich rodziców. Płacz był nieziemski.Mi serce pękało i wtedy sobie powiedziałam,ze to ostatnia moja ciąza bo tej rozpaczy wiecej nie zniose...J.zaniósł Nati do dziadków ,ja wyjełam walize z szafy i za chwile byliśmy juz w drodze. Do tego czasu skurcze juz tak mi sie nasiliły,ze nie miałam wątpliwosci ze to TOOO. Na izbie przyjęć badanko i na porodówke,wyedy miałam juz 4 cm. POstanowiłam,że tym razem nie popełnie tego samego błędu i nie bede siedziała i sie zwijała z bólu tylko bede mega aktywna co by skrócic swoje porodowe męki. POdpieli mi wenflon,ale nie wiem po co bo nic a nic przez niego nie dali. Rodziłam totalnie bez znieczulenia,oxy,dolarganu czy czegos w tym stylu. Nie wiedziec kiedy nagle sie zrobiło 8 cm i połozna wzieła mnie na ćwiczenia( przysiady-myślałam,ze ją zabije!!!ale...to baardzo posunęlo sprawe do przodu,bo po 4 przysiadzie wskoczyłam na fotel i juz rodziłam. W miedzy czasie dotarł mój gin i dzieki Bogu to on odbierał poród,bo było by słabo bez niego. A dlaczego? Otóz jak juz Karol sie urodził,Ania sie delikatnie obróciła i zamiast głową to do kanału pchała rączki. Wówczas moj gin i ordynator oddziału( przy mnie było strasznie duzo lekarzy jak juz był sam poród) zaczęli mi recznie ustawiac Anie do kanału. Myslałam,znowu ze tym razem to ich pozabijam! Bol na maaksa. Gin działał od środka,ordynatorek uciskał brzuch,ze do dzis ma sińce!Ale musiała, zacisnąc zeby bo inaczej juz mi wisiała cesarka nad głową...Cgyba bym sie pochlastała,naciete krocze i szew na brzuchu! i tak sie strasznei wszyscy zmobilizowaliśmy,że w ostatniej chwili gin powiedział teraz i ja szybciutko Anusie urodziłam. Wyskoczyła jak z procy. I Karol i Ania byli u mnie na brzuchu. Potem ich zabrali na pomiary i niestety do inkubatorów. Karol dostał 10pkt,ale ze wzgl na wiek ciązowy musiał sie dogrzac,Ani natomiast dotała 7pkt bo miała wybroczyny,gorszy oddech( miała dodatkowy puszczony tlen do inku) i była bardziej wymęczona po porodzie( trudno się dziwić!bidulka moja). Na koniec było szycie i koniec. Prez cały poród był ze mną J. i chłopakowi należy sie złoty medal( było jak przy porodzie Nati). J. na porody jest bezkonurencyjny!!!Daje takie wsparcie,jaest tak troskliwy,ze az słów brakuje!!Jestem mu straaasznie wdzięczna ,że był cały czas przy mnie i tak sie wszystkim zajmował i w czasie porodu i potem przez cały tydzień w szpitalu. Na szczescie mielismy indywidualną sale do porodow rodzinnych,a potem swoją sale a własciewie pokój na te
7 dni,gdzie oboje mielismy łózka,dostawaliśmy całkiem spoko sniadania,obiadki i kolacje. Także było naprawde dobrze. A sam poród mimo tych drobnych komplikacji wspominam bardzo dobrze,a pod wzgledem bólu,to duzo bardziej sie meczyłam przy pierwszym porodzie,a teraz podeszłam do tego na spokojnie i im bardziej bolało tym ja byłam bardziej aktywna,a ból wiadomo musi byc,zeby dziecko mogło sie ustawic i urodzic.Tak to juz jest pomyslane. Dla mnie taki bol jest absolutnie do przezycia i tak jak po Nati w pełni swiadoma oswiadczam,ze rodzic to ja bym mogla co miesiąc, jakos dobrze to w sumie znoszę. A emocje????niezpomnianei jedyne niepowtarzalne!!!
A sam pobyt w szpitalu był ługi,ponieważ o ile Karol był z nami w pokoju szybko,to Anusia,musiał jeszcze sie grzać,potem dotała zółtaczki,wiec kolejne 24h w inku pod lapmpami,później Ania do nas przyszła a zabrali Karola bo z kolei on sie zażółcił i tez 24h pod lampami spedził.
Ostatecznie dzieci zostały wypisne w stanie bardzo dobrym( cyt.z wypisu ),oczywiscie mamy zalecenia odwiedzić mase specjalistów .I to chyba wszystko
Aaaaaaaaa reakcja Nati!! Bezcenna! !!!! Zrobilismy tak: Nati czekała na nas w domu z moją mamą,mame poprosilismy,zeby poszła do auta i poczekała tam z maluszkami,my weszlismy sami do domu,przywitalismy sie z Nati,wszyscy ryczeliśmy ak bobry,dalismy naszej Maleńkiej przezenty(lego i paletke do pimponga z pileczkami-bo to od jakiegos czasu było pragnienie naszej córeczki...Zawsze na placu zabaw pozyczała te paletki od dzieci i baardzo jej sie podobało odbijanie piłeczki. Gorzej jak paletke trzeba było oddać....No to ma juz swoja)
Po przywitaniu i prezentach,J powiedział,ze mamy cos jeszcze i przyniósl dwa foteliki z maleństwami. Nati była zachwycona,głaskała,bujała,całowała,mowila do nich,była tak czuła...niesamowita! i co wiecej tak jest do teraz!!!o zazdrosci nie ma mowy pewnie tez dlatego,że poswiecamy Nati mnostwo czasu,humorki Nati miewa,ale takie jak dotychzas,tu sie nic nie zmieniło pod wpływem pojawienia sie maluchów.Ale smiem twierdzic ,ze Nati od momentu pojawienia sie maluchów zrobiła sie mega emocjonalna,przytula sie do nas,daje non stop buziak i nam i dzieciom. Jest naprawde cudowna pod tym względem.
I to chyba koniec opowieści.
Buźki kochane ,nooo i czekamy na kolejne relacje......
A wiec po pierwsze nic a nic nie wskazywało na poród,tak wiec w środe zjadłam sobie kilo wisni,kilo czeresni popiłam coca colą( taką dietke miałam pod koniec i brzuch absolutnie mnie po tym nie bolał. Jarek jak widział co ja jem,w jakich ilosciach i czym popijam,to sie za głowe łapał i pytał czy mnie po tym nie rozsadzi.Ale mi nic nigdy nie było
).Koło 21 poszłam lulu,a o 24.05 wstałam bo cos sie dziwnie poczułam. Myślałam ze to standardzik czyli siiiii,no to poszłam,ale za sekunde znowu sie to powtorzyło i znowu taki dziwny ni to bol ni to napięcie...cos takiego...O połozeniu sie do łózka juz nie było mowy,wziełam dwie no spy forte,ale tez nic to nie dało. Chwile po 1 obudziłam J. i powiedziałam,ze nie jestem pewna bo jakos tak to dziwnie czuję,ale chyba powinniśmy sie przejechać do szpitala i sprawdzic o co chodzi...w tej samej chwili obudziła sie Nati i przyszła do nas spać,a tu trzeba ją było zaniesć do moich rodziców. Płacz był nieziemski.Mi serce pękało i wtedy sobie powiedziałam,ze to ostatnia moja ciąza bo tej rozpaczy wiecej nie zniose...J.zaniósł Nati do dziadków ,ja wyjełam walize z szafy i za chwile byliśmy juz w drodze. Do tego czasu skurcze juz tak mi sie nasiliły,ze nie miałam wątpliwosci ze to TOOO. Na izbie przyjęć badanko i na porodówke,wyedy miałam juz 4 cm. POstanowiłam,że tym razem nie popełnie tego samego błędu i nie bede siedziała i sie zwijała z bólu tylko bede mega aktywna co by skrócic swoje porodowe męki. POdpieli mi wenflon,ale nie wiem po co bo nic a nic przez niego nie dali. Rodziłam totalnie bez znieczulenia,oxy,dolarganu czy czegos w tym stylu. Nie wiedziec kiedy nagle sie zrobiło 8 cm i połozna wzieła mnie na ćwiczenia( przysiady-myślałam,ze ją zabije!!!ale...to baardzo posunęlo sprawe do przodu,bo po 4 przysiadzie wskoczyłam na fotel i juz rodziłam. W miedzy czasie dotarł mój gin i dzieki Bogu to on odbierał poród,bo było by słabo bez niego. A dlaczego? Otóz jak juz Karol sie urodził,Ania sie delikatnie obróciła i zamiast głową to do kanału pchała rączki. Wówczas moj gin i ordynator oddziału( przy mnie było strasznie duzo lekarzy jak juz był sam poród) zaczęli mi recznie ustawiac Anie do kanału. Myslałam,znowu ze tym razem to ich pozabijam! Bol na maaksa. Gin działał od środka,ordynatorek uciskał brzuch,ze do dzis ma sińce!Ale musiała, zacisnąc zeby bo inaczej juz mi wisiała cesarka nad głową...Cgyba bym sie pochlastała,naciete krocze i szew na brzuchu! i tak sie strasznei wszyscy zmobilizowaliśmy,że w ostatniej chwili gin powiedział teraz i ja szybciutko Anusie urodziłam. Wyskoczyła jak z procy. I Karol i Ania byli u mnie na brzuchu. Potem ich zabrali na pomiary i niestety do inkubatorów. Karol dostał 10pkt,ale ze wzgl na wiek ciązowy musiał sie dogrzac,Ani natomiast dotała 7pkt bo miała wybroczyny,gorszy oddech( miała dodatkowy puszczony tlen do inku) i była bardziej wymęczona po porodzie( trudno się dziwić!bidulka moja). Na koniec było szycie i koniec. Prez cały poród był ze mną J. i chłopakowi należy sie złoty medal( było jak przy porodzie Nati). J. na porody jest bezkonurencyjny!!!Daje takie wsparcie,jaest tak troskliwy,ze az słów brakuje!!Jestem mu straaasznie wdzięczna ,że był cały czas przy mnie i tak sie wszystkim zajmował i w czasie porodu i potem przez cały tydzień w szpitalu. Na szczescie mielismy indywidualną sale do porodow rodzinnych,a potem swoją sale a własciewie pokój na te7 dni,gdzie oboje mielismy łózka,dostawaliśmy całkiem spoko sniadania,obiadki i kolacje. Także było naprawde dobrze. A sam poród mimo tych drobnych komplikacji wspominam bardzo dobrze,a pod wzgledem bólu,to duzo bardziej sie meczyłam przy pierwszym porodzie,a teraz podeszłam do tego na spokojnie i im bardziej bolało tym ja byłam bardziej aktywna,a ból wiadomo musi byc,zeby dziecko mogło sie ustawic i urodzic.Tak to juz jest pomyslane. Dla mnie taki bol jest absolutnie do przezycia i tak jak po Nati w pełni swiadoma oswiadczam,ze rodzic to ja bym mogla co miesiąc
, jakos dobrze to w sumie znoszę. A emocje????niezpomnianei jedyne niepowtarzalne!!!A sam pobyt w szpitalu był ługi,ponieważ o ile Karol był z nami w pokoju szybko,to Anusia,musiał jeszcze sie grzać,potem dotała zółtaczki,wiec kolejne 24h w inku pod lapmpami,później Ania do nas przyszła a zabrali Karola bo z kolei on sie zażółcił i tez 24h pod lampami spedził.
Ostatecznie dzieci zostały wypisne w stanie bardzo dobrym( cyt.z wypisu
),oczywiscie mamy zalecenia odwiedzić mase specjalistów .I to chyba wszystkoAaaaaaaaa reakcja Nati!! Bezcenna! !!!! Zrobilismy tak: Nati czekała na nas w domu z moją mamą,mame poprosilismy,zeby poszła do auta i poczekała tam z maluszkami,my weszlismy sami do domu,przywitalismy sie z Nati,wszyscy ryczeliśmy ak bobry,dalismy naszej Maleńkiej przezenty(lego i paletke do pimponga z pileczkami-bo to od jakiegos czasu było pragnienie naszej córeczki...Zawsze na placu zabaw pozyczała te paletki od dzieci i baardzo jej sie podobało odbijanie piłeczki
. Gorzej jak paletke trzeba było oddać....No to ma juz swoja)Po przywitaniu i prezentach,J powiedział,ze mamy cos jeszcze i przyniósl dwa foteliki z maleństwami. Nati była zachwycona,głaskała,bujała,całowała,mowila do nich,była tak czuła...niesamowita! i co wiecej tak jest do teraz!!!o zazdrosci nie ma mowy pewnie tez dlatego,że poswiecamy Nati mnostwo czasu,humorki Nati miewa,ale takie jak dotychzas,tu sie nic nie zmieniło pod wpływem pojawienia sie maluchów.Ale smiem twierdzic ,ze Nati od momentu pojawienia sie maluchów zrobiła sie mega emocjonalna,przytula sie do nas,daje non stop buziak i nam i dzieciom. Jest naprawde cudowna pod tym względem
.I to chyba koniec opowieści
.Buźki kochane ,nooo i czekamy na kolejne relacje......
Podobne tematy
