reklama
Forum BabyBoom

Dzień dobry...

Starasz się o maleństwo, wiesz, że zostaniecie rodzicami a może masz już dziecko? Poszukujesz informacji, chcesz się podzielić swoim doświadczeniem? Dołącz do naszej społeczności. Rejestracja jest bezpieczna, darmowa i szybka. A wsparcie i wdzięczność, które otrzymasz - nieocenione. Podoba Ci się? Wskakuj na pokład! Zamiast być gościem korzystaj z wszystkich możliwości. A jeśli masz pytania - pisz śmiało.

Ania Ślusarczyk (aniaslu)

  • Czy pomożesz Iwonie nadal być mamą? Zrób, co możesz! Tu nie ma czasu, tu trzeba działać. Zobacz
reklama

Spanie z rodzicami ;-((

Ja tylko napiszę jedno-współczuje Wam rodzicom, że wpoiliście dzieciom taki głupi nawyk. Co to znaczy spać z rodzicami?? Czułości czułościami, przytulanki przytulankami, ale jesteście dorośli i chyba też potrzebujecie funkcjonować "normalnie"?! To żadna kara dla dziecka, że śpi w nocy w swoim łóżeczku-bo czegoś tu nie rozumiem, nie oznacza to odtrącenia dziecka czy brak miłości to jest sprawa normalna, więc lekka przesada. Wasz brak konsekwencji na pewno nie pomoże w nauce samodzielnego przesypiania nocy we własnym łóżeczku. Ja sama nie czuje się jak "wyrodna matka", bo moje biedne dzieciątko musi spać same z misiami zamiast z mamą. Szkoda mi tylko tych biednych dzieci, które prędzej czy później będą "przegonione" czy do swojego pokoju czy łóżeczka, a przecież można to zrobić zupełnie bezboleśnie już od najmłodszego wieku.
 
reklama
Moja corka spała jak aniołek w łóżeczku do ok 1,5 roku, pózniej wpadła w taki okres nerwówki, co chwile wybudzała się w nocy nieraz szło ją uspokoić a nieraz wrzeszczała jak poparzona, prawdziwy problem się zaczął kiedy Gosia zaczęła spać na swojej kanapce, wykombinowała sobie że sama w nocy wstaje i włazi do naszego łóżka nieraz się tak wśliżnie że nawet nie zauważymy, próbowałam ją odprowadzać ale rozgrywały się okropne sceny, po paru takich nocach spałam na stojąco, no i cóż poprostu odpuściłam, teraz mam zamiar spróbować od nowa ale ciężko sie zebrać na odwage...

Lucynia24 przede wszystkim nikt tu nie twierdzi ze spanie malucha osobno oznacza brak miłości lub odtrącenie to poprostu nadinterpretacja z Twojej strony, owszem dziewczyny pisały że lubią poprzytulac malucha w czasie snu ale to już ich sprawa i nikt też nie twierdzi że jeśli czyjeś dziecko śpi osobno to ta osoba jest wyrodną matką!

Może Twoje dziecko godzi się na wszystkie twoje pomysły bez problemu ale nie kazdy tak ma, jeśli nigdy nie zdarzyło Ci się zrobić czegoś dla paru godzin nie przerwanego snu to albo ty jesteś idealna albo twoje dziecko i nigdy nie zrozumiesz innych.
Ja uważam że to czy dziecko śpi samo czy z rodzicami to każdego indywidualna decyzja i niema czego współczuć, ja np, spałam z moją mamą do 3 lat i póżniej bez problemu zaczełam spać osobno i jaloś uszczerbku psychicznego z tego powodu niemam.
Jestem pewna ze dziewczyny które tu napisały nie zrobiły tego po to żeby ktoś je oceniał lub krytykował lecz żeby poszukać rady lub podzielić sie problemem.
Niewiem jak dla innych ale dla mnie twój post jest napastliwy a nie o to chyba chodzi na forum.
 
moja oliwka ma roczek i tez spi z nami .i uwielbiam z nią spac i przytulic sie do niej w nocy mimo ze coraz ciaśniej się robi w łóżku.ona urodziła się z zapaleniem płuc a ja byłam przeziębiona po porodzie wiec miałysmy dwa tygodnie rozłąki, biorąc ją do łóżka czułam ze jest bezpieczna a po drugie uwielbiam poranki kiedy mnie budzi.myśle ze przyjdzie taki czas ze bedzie spała osobno a teraz ciesze sie ze jest jak jest mimo głupich docinek innych matek z mojego otoczenia.
 
alinka!

Nikogo nie atakuje w swojej wypowiedzi. To, że Ty w ten sposób to odbierasz to już tylko i wyłącznie Twoja sprawa i masz do tego prawo. Nie jestem idealna, ale jestem konsekwentna w swoim działaniu. Skoro wiem, że robiąc tak czy owak zaszkodzę swojemu dziecku, bo wiem, ze nie będzie to "na stałe" to po co robić dziecku w głowie młyn? Stąd się później biorą histerie i płacze dziecka. Taki maluch nie rozumie dlaczego wcześniej mogłam spać z mamusią w łóżku, a teraz nagle wyganiają mnie do swojego? Przecież to logiczne. Takim postępowaniem wyrządzacie krzywdę swoim dzieciom i to jest fakt, a nie atak.
Oczywiscie to jest każdego sprawa czy pozwala dziecku spac z rodzicami w łóżku, indywidualna sprawa, ale ZAWSZE przychodzi moment wołania o pomoc, bo wszystko ma swoje granice, a wystarczyło na początku już pomyśleć, że jeśli się godzę na to czy na tamto dla swojej wygody to w końcu poniosę tego konsekwencje, a co gorsza najbardziej będzie cierpiało dziecko-dla mnie to logiczne.:baffled:
 
gdybyś preczytała mój post od początku wiedziałabyś że w moim przypadku jak i w wielu innych spanie dziecka z rodzicami nie wynika z lanistwa rodziców tylko z innych przyczyn, u mnie np mała kiedy choruje ma zazwyczaj ok 41 stopni gorączki, leje się przez ręce, ma majaki i cała noc się zrywa i na okrągło krzyczy więc moim zdaniem chyba gorszą krzywdą byłoby gdybym chore dziecko włoczyła całą noc po domu żeby się do mojego łóżka nie przyzwyczaiła? Zauważ że właśnie sporo dzieci nie śpi z rodzicami od urodzenia tylko zaczyna w pewnym momencie np po chorobie, więc moim zdaniem to co dla kogo stanowi krzywde dziecka to kazdego prywatna sprawa i nikomu to oceniać. Ty napisałaś to moim zdaniem tak jakby mamy brały sobie dzieci do łóżka jako przytulanki, a póżniej jak im się znudzi to je wyzucać, czasami naprawde trudno jest zdecydować jakie postępowanie będzie lepsze.
 
Oj Kochana to rzeczywiście Ty masz problem by sie z nią rozstać :) ale myślę, że powinnaś pomyśleć, że to dla jej dobra bo czym później tym chyba gorzej będzie ją przestawić. Trzymam kciuki za Ciebie :) a przytulać się i całować i leżakować możecie razem w dzień.
 
alinka masz calkowita racje nie po to piszemy na forum o naszych problemach zeby ktos zamiast rady nas krytykowal bo kazda mama wie, co dla jej dziecka jet najlepsze,a czasem jest razniej jak ktos napisze swoje doswiadczenia na dany temat mysle ze nie o to chodzi zeby sie nawzajem krytykowac tylko sobie wzajemnie pomagac........
 
Dzięki Ewelka41 już myślałam że tylko mnie ten post zdenerwował:happy2:
Ja naprawde nie lubie się z nikim kłócić lae czasami mnie jednak język zaswędzi:baffled:
 
Jestem w podobnej sytuacji jak Martyna, z tym że nasz Jasiu ma 4,5 miesiąca. Praktycznie od urodzenia śpi z nami w łóżku, co nie ukrywam jest coraz bardziej uciążliwe, gdyż jest b. ciasno!!!Rano z mężem jesteśmy niewyspani, a mnie bolą strasznie plecy nie tylko od niewygodnej pozycji lecz także od podnoszenia go i przerzucania z boku na bok, gdyż nasz Jasiu waży aż 8,5 kilo!!!Karmię go cały czas piersią! Próbowałam już kilka razy odstawiać go do łóżeczka, niestety po 30 a czasami po kilku minutach budził się przeraźliwym krzykiem i płaczem, więc brałam go na ręce czekając aż uśnie i znów próbowałam, ale niestety każda próba kończyła się fiaskiem...Dodam jeszcze, że budzi się w nocy na karmienie co godz lub co dwie, także jak śpi przy mnie w łóżku, to karmie go nie budząc ani siebie ani jego, co nie ukrywam jest b. wygodne. Natomiast zastanawiam się jakby to było, gdyby spał u siebie? Sama nie wiem, co jest lepsze?Pomóżcie!!!
 
reklama
Niewiem jak dla innych ale dla mnie twój post jest napastliwy a nie o to chyba chodzi na forum.

Też odniosłam takie wrażenie, myślę, że to żadna krzywda dla dziecka, gdy spi z rodzicami, wczesniej czy później nauczy się spac oddzielnie i naprawdę mozna to przeprowadzić bezboleśnie, czasem wiąże się to z niewygodą dla rodziców...ale też nie zawsze.

Mój Michał do urodzenia śpi w swoim łóżeczku, pewnie dlatego, że bardzo krótko go karmiłam piersią :-(, wiem że gdy się karmi piersią to nie raz i nie dwa uśnie się razem z dzieckiem w łóżku, ot zwyczajne ludzkie zmęcznie, a dzidzia się przyzwyczaja i już odzielnie spac nie chce. Zresztą wtedy razem jest wygodniej.

Mój małuch późno ząbkuje, ma tylko cztery jedynki :confused: ale pozostałe ząbki widać pod wierzchem, bardzo go boli, od jakiegoś czasu płacze przez sen w nocy, zdarza się, że się budzi , siada i przełazi przez przerwę w szczebelkach do naszego łóżka, jak tylko wejdzie to się przytula i śpi :sorry2: Szkoda mi go bardzo... taki jest biedniutki .... ale nie chcę, żeby spał z nami bo z nim mamy okrutnie ciasno, tak się "rozwala", dlatego po chwili jak przyśnie mocniej to przekładam go spowrotem do łóżeczka, ale nie ukrywam, że cudownie jest go mieć tak blisko siebie :-p

Za to rano, gdy malutki się obudzi przychodzi do nas i leżymy sobie razem, przytulamy się, dajemy sobie całuski, leżymy tak z pół godzinki, w weekendy dłuzej i jest super ;-):-):tak:

Mam tylko nadzieję, że się Michaś nie przyzwyczai za bardzo :confused::sorry2:
 
Do góry