życie

[rossa]

maMaya nie dawaj za wygraną, i zacznij od szczerej rozmowy z mężem. Ustalcie co kto robi, a w niedzielę to go wyślij na spacer z dzieckiem, najpierw na 15 minut, a z czasem na 3 godziny. Żebyś ty też miała czas odpocząć.

 

[mama_]

hej, dziewczyny
nie odpuszczajcie tatusiom, same dzieci nie robiłyście więc nie ma tłumaczenia "że ja pracuję a ty siedzisz w domu"
natychmiast mi się ciśnienie podniosło jak przeczytałam post założycielki
mam tylko nadzieję, że już trochę męża "odchowała" :-)
i tak jak koleżanka powyżej uważam że trzeba rozmawiać i jeszcze raz rozmawiać - facetowi musi się utrwalić
pozdrawiam

 

[maMaya]

no ja widzę, że rzeczywiście trzeba po kilkadziesiąt razy powtarzać, żeby dotarło; poza tym, po paru dniach w domu spędzonych ze mną i dzieckiem, zobaczył jakie to ja mam super życie, jak to fajnie być zmuszonym do siedzenia w domu i 'nic nie robienia'

 

[dzieckowita]

naprawdę jest to dla mnie bardzo podnosząca ciśnienie sytuacja bo inaczej tego nie nazwę! Musisz innym sposobem wyperswadować mężowi, że on także ma dbać o wasze dziecko! Normalnie nie wiem, ale wkurzyłam się. A tak w ogóle to oboje chcieliście mieć dziecko ? Hm nie rozumiem Twojego mężaa.

 

[Fraps]

Hej dziewczyny, pozwólcie że podniosę rękawice drugiego zawodnika.

Często w domu padało:

"Może Ty byś się ruszył, a nie tylko ja muszę wszystko robić".

W końcu postarałem się o uporządkowanie spraw związanych z tym tematem. Pewnego wieczora usiedliśmy do rozmów pokojowych przy prostokątnym stole nakrytym obrusem w renifery w kuchennym zaciszu gdy dzieci już pogrążone w objęciach morfeusza.
Wzięliśmy kartkę i długopis. Zapisałem w nagłówku Obowiązki Domowe .
Zaczęliśmy wypisywać - pranie, gotowanie, odkurzanie, śmieci, kąpanie dzieciaków... - później zakreśliliśmy tabele dwukolumnową z jednej strony ja z drugiej ona i zaczęliśmy przypisywać rolę dla każdego z nas.
Efekt jest wymierny bo w momencie, kiedy zaczyna nam się zgrzyt powołujemy się na kartkę zaklejoną na lodówce, gdzie jest czarno na białym zapisane kto co robi. Żadne z nas nie neguje spisu listy bo podczas rozmowy ścigaliśmy się o to, kto więcej będzie robił - chyba żeby pokazać sobie i tej drugiej osobie, że to właśnie ja najwięcej robie.

 

[lulka97]

Dziewczynki, łączę się z Wami w bólu. Ale i nie do końca się zgadzam z metodami i sposobami WALKI z Waszymi partnerami. Związek to nie jest arena zapaśnicza i jeśli tego nie pojmiecie to wasze wspaniale małżeństwa szybko się skończą lub wypalą. Polecę wam książkę, która ukaże się za tydzień a ja miałam okazje poznawać ją w "dzikim tłumaczeniu" Projekt szczęśliwe małżeństwo Hala i Jenny Runkel burzy wiele mitów związanych z małżeństwem, np mit o dwóch połówkach jabłka... Główna idea to zadbanie o siebie i wzięcie za siebie odpowiedzialności. Serdecznie Wam ją polecam

 

[ferina]

Ha, Lulka, a ja mam takie wrażenie, że w większości małżeństw każdy z małżonków chce by ten drugi spełniał jego oczekiwania, a zwłaszcza takie, których nawet nie zwerbalizował. Na początku małżeństwa żonka boi się o coś poprosić, żeby mężusia nie obrazić i zasuwa sama, a potem jak zaczyna mówić to zazwyczaj facet jest już rozpuszczony jak dziadowski bicz.

 

[kamii150]

Witam Wszystkie Panie - Mam problem i to bardzo duży .. nie mam się kogo już poradzić i myślę,że dobrze trafiłam pisząc Tu zawsze ktoś pomoże
A Więc mam problem z moim Partnerem .. I nie bardzo wiem jak sobie z tym radzić i co zrobić ..Może zacznę od początku ...
No właśnie początek-to chyba dlatego nie umiem odejść - Początki były Super nie ma innego słowa by to określić był Kochany .. Mówił po 10 razy dziennie jak bardzo mnie kocha jaka jestem dla niego ważna,śliczna i że beze mnie nie umiał by żyć...Po Ponad roku bycia razem zaszłam w ciążę nie stać nas było na własne mieszkanie więc zamieszkaliśmy u teściów-no i jak wiadomo u teściów nie za łatwo się żyło,ale jakoś dawaliśmy radę , po urodzeniu się Nadii zaczął się koszmar - Ciągle wtrącająca sie teściowa i ciągle z nia kłótnie niemal wpędziły mnie w depresję,ale jestem silna nie dałam się - schody zaczęły się robić gdy zauważyłam ,ze On nie ma zamiaru byc "po mojej stronie" raz Jego matka wykrzyczała mi w twarz ,ze On zastanawia sie czy ode mnie nie odejść - i właśnie te słowa siedzą mi codziennie w głowie ... On ma swoje pasje-komputery - starałam się to akceptować ,ale ta pasja to jego całe życie ..wracał do domu i komputer dni wolne komputer zawsze ten pieprzony komputer!!!
W miedzy czasie parę burzliwych historii w naszym związku.. i nadszedł Styczeń - w lutym okazało się,ze jestem w ciąży - niestety ciąża bardzo zagrożona liczyłam się z jej stratą ... Jednak Bóg miał moje maleństwo w opiece i pomimo tego,ze na dzień dzisiejszy ciąża dalej jest zagrożona to maluszek siedzi sobie w brzuszku i oby posiedział tam jeszcze parę tygodni .. Wyprowadziliśmy się od teściów i byłam pewna że nasze życie będzie juz spokojne poukładane - Mój Partner znalazł dobrą pracę mamy mieszkanko czego chcieć więcej - no właśnie - miłości tylko tego ..Teraz nasze życie wygląda tak : On przychodzi ok.21 (pracuje w systemie 12 h dziennie z tym,ze w miesiacu ma 15 dni wolnych) Ja podaje mu obiad - On je - przy komputerze oczywiście ... I tak siedzi ,a ja idę spać ..Gdy ma wolne no właśnie ja dalej biegam ze szmatą po domu -a on - no jak zwykle - komputer.
Nie zajmuję się naszą córka tak jak inni Ojcowie - zazwyczaj On po prostu na nia krzyczy bo przeszkadza mu w w graniu - Córka mimo to bardzo go kocha-całymi dniami wspomina tate i wypytuje o niego ...nawet przy zasypianiu mówi"tata"- widzę,ze bardzo za nim tęskni ,ale On no cóż ..Wiem,ze ją Kocha ,ale nie umie jej tego okazać ..Najbardziej boli mnie fakt ,ze wie o tym iż moja ciaża jest ciażą wysokiego ryzyka a nigdy w niczym nie pomoże - nigdy chyba nie mył naczyń , ba nawet nie umie ich po sobie wynieść do kuchni ..Nie szanuje mnie nie traktuje z szacunkiem - Fakt JA też powiem czasami za dużo - jestem tylko człowiekiem ,ale po prostu juz nie mam sił - On myśli ,ze ja całymi dniami siedzę i nic nie robię ,a obiad sam sie ugotował , pranie samo zrobiło a podłogi same się umyły z resztą każda mama wie ile jest pracy i sprzątania przy małym dziecku .. To ja wstaje w nocy i to ja wstaję godzinę przed nim by zrobić mu Świerze kanapki do pracy ... Nie wymagam od niego dużo , nie chcę żadnych ciuchów z drogich sklepów i juz nie pamiętam kiedy kupiłam sobie cokolwiek np buty wszystko co sie dam odkładam,żeby nigdy nie brakowało... Myślę ,ze mu takie życie pasuje bo wszytsko ma zrobione gotowe , przyszykowane ,a ja Pragnę normalnej rodziny z mężem który wolne dni będzie chciał spędzać z rodziną a nie komputerem .. Ja nawet nie mogę liczyć na to ,żebyśmy poszli na spacer - owszem idziemy ,ale z jego wielkim żalem ,ze go zmuszam i ze jak ma te dwa dni wolnego to chciałby odpocząć-czyli my mu przeszkadzamy w odpoczynku .. Nie mam już sił z jednej strony nie chcę tak życ z drugiej nie wyobrażam Sobie życia bez niego ..Czasem wyobrażam Sobie jakby to było gdybym była z innym Mężczyzna który byłby czuły i który dbałby o nas - mam z tego powody wyrzuty sumienia bo chcę być właśnie z nim ,ale wiem ,że on juz sie nie zmieni ...
Ostatni co noc śni mi się ,ze mnie zdradza-wiem,ze tego nie robi ,ale myślę,ze tak bardzo sie tego boję,ze t mi sie już nawet śni .. wydaje mi sie,ze nie jestem już dla Niego atrakcyjna Przed ciąża wyglądałam inaczej nie miałam rozstępów i waga też nie była tak wysoka .. Przez niego przestałam czuć się atrakcyjnie przestałam sie cenić jako człowieka .Straciłam do Siebie szacunek ..
Nie oczekuję,ze mi Pomożecie - bo ja Sama tego nie potrafię zrobić ...
Po prostu musiałam się wygadać ...

 

[anineczka]

fajnie,że nie oczekujesz od nas porady,bo ja jej Ci nie dam.Mogę tylko współczuć bo my z mężem pomimo 10 letniego stażu kochamy się jak wariaty i nie wyobrażam sobie by mój mąż nie umiał myć garów.
a jak się poznaliście to też nie mył garów?Od zawsze tak było czy nagle zauważyłaś?
Boziu i to wstawanie przed mężem by mu zrobić kanapki w życiu!
Nie wiem co powiedzieć,na pewno pobluzgałabym trochę,ale czy warto?

 

[Antila]

Ja przede wszystkim wysłałabym męża do poradni leczenia uzależnień, bo to wygląda na silne uzależnienie od komputera. Przy tej chorobie cała rodzina cierpi, więc nie ma żartów
Po drugie myśl teraz o sobie i dzieciach, po co czekasz z obiadem ,którego i tak wspólnie nie jecie?
Jeżeli mąz nie odniesie talerza to następnym razem będzie jadł na brudnym, tym w ogóle bym się nie przejmowałą