In vitro 2024 - refundacja

[użytkowniczka 212]

oby chociaż te dwa przetrwały, bo ten trzeci obstawiam, że nie da rady, słabo sie rozwijał. No i potem tylko problemy z implementacją, o których jeszcze nie słyszałam i nie wiem Boże, czemu my tu wszystkie mamy tak ciężko to nie mam pojęcia

To jak nie słyszałaś o problemach z implementacją, to dobrze, bo co najwyżej mogą być problemy z implantacją ale i o nich obyś się nie przekonała

 

[spoko23]

To jak nie słyszałaś o problemach z implementacją, to dobrze, bo co najwyżej mogą być problemy z implantacją ale i o nich obyś się nie przekonała

Tak się skupiłam na tym, żeby przejść pierwszy etap, że założyłam, że potem się już musi udać, skoro teraz mnie tak przeczołgają ale nigdy nie byłam w ciąży, więc nie mam pojęcia jak będzie.
Da się cokolwiek sprawdzić na tym etapie, co może pomóc poza histeroskopią? Kiry miałam ok

 

[użytkowniczka 212]

Tak się skupiłam na tym, żeby przejść pierwszy etap, że założyłam, że potem się już musi udać, skoro teraz mnie tak przeczołgają ale nigdy nie byłam w ciąży, więc nie mam pojęcia jak będzie.
Da się cokolwiek sprawdzić na tym etapie, co może pomóc poza histeroskopią? Kiry miałam ok

no biopsja endometrium to na pewno

 

[spoko23]

no biopsja endometrium to na pewno

Miałam badane wycinki przy okazji histero. Wynik był na granicy i miałam antybiotyk. Ale później nikt już tego nie sprawdzał czy pomógł, może zagadam do lekarza

 

[użytkowniczka 212]

Miałam badane wycinki przy okazji histero. Wynik był na granicy i miałam antybiotyk. Ale później nikt już tego nie sprawdzał czy pomógł, może zagadam do lekarza

ja bym powtórzyła. To ***** lubi wracać.

 

[annn1]

Czytam Was dziewczyny i Wasze rozterki transferowe i strasznie bym chciała dotrwać do transferu, nawet jakby miał sie okazać klapą ... chociaż widzę ile jeszcze może się wywalić po drodze i mnie to przeraża.

Jutro się dowiemy ile zarodków poszło do mrożenia (czy w ogóle jakiekolwiek) i chodzę po ścianach, miejsca sobie nie potrafię znaleźć przez cały dzień.

Oj znam te nerwy w oczekiwaniu na wynik hodowli. Najgorsze dni do których nie chciałabym już wracać.

 

[użytkowniczka 212]

Ok znam te nerwy w oczekiwaniu na wynik hodowli. Najgorsze dni do których nie chciałabym już wracać.

dla mnie za pierwszą procedurą straszny, za drugą lepiej przeszłam już.

 

[annn1]

dla mnie za pierwszą procedurą straszny, za drugą lepiej przeszłam już.

Ja jedną i drugą fatalnie. Przy pierwsze dostałam wiadro zimnej wody że nie ma zarodków w drugiej bałam się że nic nie będzie nadal. A wtedy już bym musiała rozważać adopcje komórki bo dalsze stymulacje dla mnie by były strata czasu.

 

[użytkowniczka 212]

Ja jedną i drugą fatalnie. Przy pierwsze dostałam wiadro zimnej wody że nie ma zarodków w drugiej bałam się że nic nie będzie nadal. A wtedy już bym musiała rozważać adopcje komórki bo dalsze stymulacje dla mnie by były strata czasu.

rozumiem. Mi się wydaje, że im dalej w las tym odporniejsza jestem. Więc teraz też wiem, że wykorzystamy wszystkie 4 szanse na stymulacje. Nie będzie momentu, w którym się zatrzymam, bo już teraz nie traktuję wszystkiego aż tak emocjonalnie, tylko zadaniowo.

 

[annn1]

rozumiem. Mi się wydaje, że im dalej w las tym odporniejsza jestem. Więc teraz też wiem, że wykorzystamy wszystkie 4 szanse na stymulacje. Nie będzie momentu, w którym się zatrzymam, bo już teraz nie traktuję wszystkiego aż tak emocjonalnie, tylko zadaniowo.

Jasne, dopóki są zarodki to dla mnie takie podejście jest racjonalne i podobnie myślę, próbować do końca. Gorzej jak się ładuje w siebie leki przechodzisz wszystko i okazuje się że nawet nie możesz podejść do transferu i mieć tego cienia szansy, możliwości zatestowania. Jednak mieć jakis zarodek, a nie mieć nic po stymulacji to jest duża różnica w komforcie psychicznym i poczuciu szansy od losu. Bo mając jakis zarodek zawsze jakaś szansa na udany transfer jest do samego końca. Nawet jeśli jest mała to i tak większa niż mając 0 zarodkow

Ja akurat w tym zakresie żadnej odporności nie nabyłam i druga stymulacja była do samego momentu mrożenia dla mnie dużym obciążeniem i stresem. Teraz drze o to czy jak podejdę to transferu wszystko dobrze się rozmrozi czy znowu zostanę z niczym ale to nie jest już to co było przy hodowli.